44-օրյա պատերազմի մեկնարկի տարելիցի օրը՝ սեպտեմբերի 27-ին, Վրաստանի վարչապետ Իրակլի Ղարիբաշվիլին Հայաստանին և Ադրբեջանին միջնորդություն է առաջարկել: «Առաջարկում ենք հարթակ, որը ծրագրում ենք ստեղծել Թբիլիսիում»,- ճեպազրույցի ժամանակ հայտարարել է Վրաստանի վարչապետը: Նա հիշեցրել է, որ վրացական կողմի միջնորդությամբ էր հնարավոր դարձել հունիսին 15 հայ ռազմագերիների վերադարձը Հայաստան, ինչի դիմաց հայկական կողմն Ադրբեջանին էր հանձնել ականապատ տարածքների քարտեզ:
«Սա հաջող միջնորդության աննախադեպ դեպք էր»,- նշել է Ղարիբաշվիլին:
Նա հայտնել է, որ Վրաստանը մտադիր է շարունակել ջանքերն այս ուղղությամբ, որպեսզի նման նախաձեռնություններն ունենան «պերմանենտ ձև և բնույթ»:
«Բազմազգ Վրաստան» նախաձեռնության ղեկավար Առնոլդ Ստեփանյանի կարծիքով՝ սա Վրաստանի առաջին փորձը չէ միջնորդ լինել Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև․«Հիշում ենք, որ Վրաստանի միջնորդությամբ Հայաստան վերադարձվեց 15 գերի։ Նաև՝ Վրաստանի նախագահը մոտ մեկ տարի առաջ հայտարարեց, որ պատրաստ է հարթակ տրամադրել հայ-ադրբեջանական բանակցությունների համար։ Հասկանալի է, որ Վրաստանը հետաքրքրված է, որ երկու հարևանների միջև խաղաղություն հաստատվի ու դրա հետևանքով սկսվի գործընթաց, որը կամրապնդի բոլոր երեք երկրների տնտեսությունը։ Հարցն այն է, թե Վրաստանը որ ուղղություններով կարող է միջնորդ լինել։ Իմ կարծիքով՝ մի քանի ուղղություններով դա հնարավոր է»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ըստ Ստեփանյանի՝ չի բացառվում, որ կոնկրետ հարցերի շուրջ քննարկումներ անցկացնելու համար Վրաստանը կարող է հարթակ լինել։ Ըստ Ստեփանյանի՝ հավանական է հարթակ տրամադրել նաև հայ-թուրքական հարաբերությունների համար․«Բայց հաշվի առնելով այն հայտարարությունները, որ եկան Թուրքիայից՝ առ այն, որ Թուրքիան Հայաստանի հետ իր հարաբերությունները կկառուցի՝ հենվելով այն բանի վրա, թե ինչպես են զարգանում հայ-ադրբեջանական հարաբերությունները, դա քիչ հավանական է։ Բայց նորից եմ նշում՝ որոշ հարցերի շուրջ քննարկումներ անցկացնելու համար Վրաստանն իսկապես լավ հարթակ կարող է լինել»։
Ինչ վերաբերում է հարցին, թե Վրաստանն ինչքանով չեզոք դիրքորոշում կարող է ունենալ այս հարցի շուրջ, Առնոլդ Ստեփանյանն ասաց․«Իհարկե կարող է չեզոք լինել, բայց ես առավել կարևոր կհամարեի հարցը դիտարկեց այլ ռակուրսից։ Վրաստանը շատ մեծ հետաքրքրություն ունի, որ Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև հարաբերությունները նորմալանան։ Դա մեծ տնտեսական օգուտ կբերի նաև Վրաստանին։ Եթե ամբողջ տարածաշրջանում կոմունիկացիաներն ապաշրջափակվեն, ապա մենք մեծ հնարավորություն կունենանք լինել համակրելի տարածք մեծ տնտեսական ներդրումների համար։ Եթե նայենք այդ ռակուրսից, ապա հասկանալի է, որ Վրաստանն իսկապես հետաքրքրված է լինել միջնորդ Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև և օգնել նրանց պայմանավորվել։ Պետք է հաշվի առնենք նաև այն հանգամանքը, որ Վրաստանը չունի Հայաստանի ու Ադրբեջանի վրա այնպիսի մեծ ազդեցություն, որ ինչ-որ մեկն այդ ազդեցությամբ զիջի իր դիրքերը։ Եթե նույնիսկ ենթադրենք, որ Վրաստանը կարող է չեզոք չլինել, ապա որևէ հիմք չկա մտածելու, թե նրա ազդեցությունն այս կամ այն երկրի վրա այնքան մեծ է, որ դրանից ելնելով այդ երկիրը կզիջի այն, ինչն ինքը չի ուզում զիջել։ Ուստի հարցին խորհուրդ կտամ մոտենալ ոչ թե այն կերպ, թե Վրաստանն ինչքանով չեզոք կարող է լինել այս հարցում, այլ թե ինչքանով է շահագրգռված։ իսկ այդ շահագրգռությունն ակնհայտ է»,-ընդգծեց նա։
Մեր այն հարցին, թե ինչպես այս միջնորդությանը կվերաբերի Ռուսաստանը՝ հաշվի առնելով այն փաստը, որ Վրաստանի վրա մեծ է արևմուտքի ազդեցության գործոնը, Առնոլդ Ստեփանյանն ասաց․«Իհարկե Ռուսաստանը մեծ ուրախությամբ դա չի ընդունի։ Նաև պարզ է, որ հնարավոր միջնորդության պարագայում կմեծանա Վրաստանի հեղինակությունն ամբողջ տարածաշրջանում։ Բայց կան ուղղություններ, որոնք ձեռնտու են բոլորին։ Այսինքն բոլորին է ձեռնտու, որ տարածաշրջանում լինի խաղաղություն ու զարգացում։ Տվյալ կոնտեքստում միանգամայն հնարավոր է, որ Ռուսաստանը դեմ չարտահայտվի։ Վրաստանը չունի հնարավորություն լինել միակ միջնորդը կամ մոնոպոլացնել այդ միջնորդությունը։ Բայց կոնկրետ ուղղություններով Վրաստանը կարող է աշխատել ու դրան ոչ ոք, ըստ իս, չի խանգարի»,-եզրափակեց նա։
