ԱՄՆ պետքարտուղարի՝ Եվրոպայի և Եվրասիայի հարցերով գլխավոր տեղակալ Դերեկ Հոգանը և Ազգային անվտանգության խորհրդի Եվրոպայի գլխավոր տնօրեն Ամանդա Սլոաթը սեպտեմբերի 27-ին հանդիպել են ԱՄՆ-ում գտնվող Մինսկի խմբի համանախագահներին և ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Կասպշիկին: Այդ հանդիպման մասին հայտնում է ԱՄՆ պետքարտուղարությունը: Ընդ որում, հաղորդագրության մեջ նշվում է, որ քննարկվել է համանախագահների և Հայաստանի ու Ադրբեջանի արտգործնախարարների մասնակցությամբ հանդիպման հաջող ընթացքը: Այստեղ ուշադրության է արժանի բնորոշումը՝ «հաջող ընթացք»:
Թե ինչ չափանիշով է ԱՄՆ պետքարտուղարության հաղորդագրությունը համանախագահներ-արտգործնախարարներ հանդիպումը գնահատում «հաջող», այնքան էլ պարզ չէ, սակայն բնորոշումն անշուշտ արժանի է ուշադրության, նաև այն համատեքստում, որ համանախագահների և նախարարների այդ հանդիպումից հետո համանախագահները հանդիպում են ԱՄՆ պետքարտուղարի Եվրոպայի ու Եվրասիայի հարցերի գլխավոր տեղակալին և ազգային անվտանգության խորհրդի Եվրոպայի գլխավոր տնօրենին: Այդ հանգամանքը թերևս վկայում է ներկայիս փուլում ԱՄՆ որոշակի դերակատարության և նախաձեռնողականության մասին: Ի դեպ, առկա պատկերը իհարկե ոչ բացարձակ նույնականությամբ, սակայն իր տրամաբանությամբ հիշեցնում է հեռավոր քիվեսթյան գործընթացը:
Խոսքն այն մասին է, որ Քի Վեսթում հայր Ալիևի և Ռոբերտ Քոչարյանի հանդիպումից առաջ ԱՄՆ-ը հայտարարեց, որ այդ քննարկումները հաջող ընթանալու դեպքում նախագահների հետ կհանդիպի ԱՄՆ նախագահ Ջորջ Բուշը: Քի Վեսթում Քոչարյան-Ալիև բանակցությունից հետո Ջորջ Բուշը իսկապես հանդիպեց Ռոբերտ Քոչարյանի և Հեյդար Ալիևի հետ, առանձին-առանձին: Հետո իհարկե Քի Վեսթը տապալվեց, Ալիևի Բաքու վերադարձից հետո: Հիմա, արդյո՞ք գործընթացը որոշակիորեն վերադառնում է քիվեսթյան տրամաբանության: Դրա որոշակի ուրվագծերի մասին կարծիք հայտնել եմ դեռևս ամիսներ առաջ: Իրադարձությունների ընթացքը կարծես թե վկայում է, որ համենայնդեպս կա այդ «վերադարձը» իրականացնելու ամերիկյան ջանք: Ինչպե՞ս են դրան վերաբերելու Ֆրանսիան և Ռուսաստանը, ինչպես նաև Թուրքիան: Եվ արդյո՞ք այդ գործոնը չէ նաև վերջին շրջանում ադրբեջանա-իրանական լարվածության պատճառ:
