Հունահռոմեական ոճի ըմբիշներ Արթուր Ալեքսանյանն ու Կարապետ Չալյանը բաց կթողնեն առաջիկա աշխարհի առաջնությունը, որպեսզի լիարժեք ապաքինված մոտենան 2024 թվականի Փարիզի օլիմպիական խաղերի նախընտրական շրջափուլին։ Այս մասին News.am-ին տված հարցազրույցում ասել է ըմբշամարտի Հայաստանի հավաքականի մարզիչ Գևորգ Ալեքսանյանը։ Այսօրվանից մեր վերջին հավաքն է սկսում աշխարհի առաջնությունից առաջ, որը տեղի կունենա հոկտեմբերի 2-10-ը Նորվեգիայի մայրաքաղաք Օսլոյում: Այս մրցաշարում հունահռոմեական ոճի Հայաստանի հավաքականը հանդես է գալու հետեւյալ կազմով. Նորայր Հախոյան (55 կգ), Գեւորգ Ղարիբյան (60 կգ), Հրաչյա Պողոսյան (63 կգ), Սլավիկ Գալստյան (67 կգ), Մալխաս Ամոյան (72 կգ), Գեղամ Թորգոմյան (82 կգ), Արթուր Շահինյան (87 կգ) եւ Դավիթ Օվասապյան (130 կգ): Գևորգ Ալեքսանյանի վերջին հայտարարությունը վկայում է, որ այս տարվա ամռանը Տոկիոյում տեղի ունեցած Օլիմպիական խաղերից հետո մեր ուժեղագույն երկու ըմբիշները չեն ընկրկել և շարունակելու են պայքարը մեծ հաղթանակի համար։ Հիշեցնենք, որ Տոկիոյում, մասնավորապես հունահռոմեական ոճի Հայաստանի հավաքականը մրցավարական ամենաթողության զոհն էր դարձել։
Երկու մեդալ մեզնից գողացան, մեկի գույնն էլ փոխեցին։ Այս մասին Գևորգ Ալեքսանյանը հայտարարել էր մոտ մեկ ամիս առաջ՝ ամփոփելով Տոկիոյի օլիմպիական խաղերում մերոնց ելույթները։ Այդ ժամանակ Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզիչը հստակ պատասխան չէր տվել հարցին, արդյո՞ք Արթուր Ալեքսանյանը և Կարապետ Չալյանը կշարունակեն պայքարը մեծ սպորտում։ Վտանգելով սեփական առողջությունը, գնալով բազմատեսակ զրկանքների՝ Ալեքսանյանն ու Չալյանը Տոկիոյում արեցին հնարավորինը։ Արեցին և ըստ էության հաղթեցին։ Այդ հաղթանակը սակայն ամրագրված չէ։ Դժվար չէ պատկերացնել թե ինչ հոգեվիճակում էին նշված մարզիկները օլիմպիական մրցումներից հետո։ Արթուր Ալեքսանյանը շուտով կլինի 30 տարեկան։ Այս տարիքում Օլիմպիական խաղերում այսպես ասած երկու ֆրոնտում պայքարելը ընդունենք, որ հեշտ չէ։ Ավելի ստույգ մրցակիցներից բացի մեր մարզիկները ստիպված են պայքարել նաև կողմնակալ մրցավարության դեմ։ Տոկիոյում տեղի ունեցածից հետո ընդունենք, որ դժվար է կյանք դնել և նախապատրաստվել մի մրցաշարի, որտեղ գողանում են հաղթանակը։ Ալեքսանյանն ու Չալյանն ըստ էության կայացրել են կամայի՝ տղամարդկային որոշում։ Այս մարզիկները կրկին անելու են հնարավորինը մեր երկրի պատիվը բարձր պահելու համար։ Այս որոշմամբ սակայն նշված մարզիկները հստակ խնդիր են դնում մեր, սպորտային գերատեսչության և մասնավորապես պետության առաջ։ Մեզնից պահանջվում է թերևս տեր կանգնել գալիք հաղթանակներին։ Անկախ Հայաստանն ունի երկու օլիմպիական չեմպիոն ի դեմս, ըմբիշներ Արմեն Նազարյանի և Արթուր Ալեքսանյանի։ Մենք ունենք թերևս մեկ հնարավորություն անկախ Հայաստանի պատմության մեջ առաջին օլիմպիական կրկնակի չեմպիոն ունենալու։
2016 թվականի Ռիոյի օլիմպիական խաղերում Միհրան Հարությունյանից գողացան ոսկե մեդալը, սակայն համապատսխան հետևություններ չարեցինք։ Արդյունքում ստացանք այն պատկերը, որն ունենք այսօր։ Իսկ որն է ելքը։ Առաջին հայացքից գտնվում ենք անելանելի վիճակում, բայց նույնիսկ այս իրավիճակից կարելի է ելք գտնել։ Իսկ ելքը թերևս մեկն է։ Պետք է տեր կանգնել մեր հաղթանակներին։ Ռուսաստանի ներկայացուցիչ Մուս Եվլոևին Տոկիոյում մրցավարները չօգնեցին սիրուն աչքերի համար։ Ռուսաստանը, Ադրբեջանը և էլի մի շարք երկրներ Տոկիոյում չեղած տեղից մեդալներ և չեմպիոններ «նվաճեցին»։ Իսկ մենք արդեն երկրորդ օլիմպիադայում թույլ տվեցինք, որ մեզնից խլեն հաղթանակները։ Հաշվի առնելով ըմբշամարտում հաստատված համակարգը՝ մեզ ոչինչ չի մնում անել, քան ապահովագրել մեր հաղթանակները։
Առաջին հերթին պետք է ձեռնարկել միջոցներ հայ ըմբիշների մասնակցությամբ գոտեմարտերը նորմալ դատելու համար։ Այո, դրա համար հարկավոր են միջոցներ։ Իսկ միջոցներ անպայման կգտնվեն։ Նման մարզիկների համար միջոցներ խնայել ուղղակի չի կարելի։
