«SputnikArmenia»-ն զրուցել է «Տաշիր» ընկերությունների խմբի սեփականատեր, գործարար Սամվել Կարապետյանի հետ
– «Տաշիր» ընկերությունը Հայաստանում իրականացնում է մեծ թվով նախագծեր տարբեր բնագավառներում և ընդհանուր առմամբ ակտիվ դերակատարություն ունի Հայաստանի տնտեսական կյանքում։ Որքան էլ խոսենք բիզնեսը քաղաքականությունից տարանջատելու մասին, այդուհանդերձ հասկանալի է, որ երկրի քաղաքական ղեկավարության հետ հարաբերությունները կարևոր նշանակություն ունեն։ Այդ իմաստով ինչպիսի՞ հարաբերություններ ունեք Հայաստանի իշխանությունների հետ։
– Նորմալ, աշխատանքային հարաբերություններ են։
– Հաճա՞խ եք շփվում, ի՞նչ մակարդակի են Ձեր շփումները։
– Բարձր մակարդակի, բայց ոչ հաճախակի։
– Դուք այն անձանցից եք, որ 2020 թվականին գրավ տրամադրեցիք Հայաստանի երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանին կալանքից ազատելու համար։ Ո՞րն էր այդ քայլի նպատակը։
– Ռոբերտ Քոչարյան ասելով`մենք պետք է հասկանանք, թե ում մասին է խոսքը։ Ռոբերտ Քոչարյանը եղել է Արցախի Հանրապետության առաջին նախագահը, Հայաստանի Հանրապետության երկրորդ նախագահը և ամենակարևորը` Հայաստանի հաղթանակի կերտողներից մեկը, հետևաբար երբ նման հնարավորություն կար՝ ես անպայման պետք է մասնակցեի։ Ընդհանրապես՝ ոչ մի անգամ չեմ թաքցրել իմ լավ հարաբերությունները Ռոբերտ Քոչարյանի, Սերժ Սարգսյանի հետ։ Դրա համար էլ այդպիսի խնդիրներ չունեի։
Մետրո, կանաչ էներգիա և գյուղատնտեսություն. ի՞նչ նախագծեր է առաջարկում Ռուսաստանը ՀՀ–ին
– Իշխող ուժի արձագանքն ինչպիսի՞ն էր Ձեր այդ քայլին։
– Ոչ մի արձագանք։
– Դրանից հետո իշխանությունների հետ հարաբերություններում ոչինչ չի՞ փոխվել։
– Ոչինչ։
– Շատ գործարարներ ձգտում են զբաղվել քաղաքականությամբ։ Ըստ Ձեզ՝ ինչո՞վ է դա պայմանավորված։
– Ամբիցիաների խնդիր է։
– Դուք չե՞ք պատրաստվում մտնել քաղաքականություն։
– Ոչ մի դեպքում։ Ինձ դուր չի գալիս։ Ես զբաղվում եմ իմ գործով։
– 44-օրյա պատերազմից հետո Հայաստանն ապրում է բավականին դժվար ժամանակաշրջան թե՛ տնտեսական, թե՛ անվտանգության, թե՛ ներքին համերաշխության տեսանկյունից։ Տնտեսական բաղադրիչին զուգահեռ Դուք ունե՞ք այս իրավիճակից դուրս գալու Ձեր բանաձևը, բաղադրատոմսը։
– Նման բաղադրատոմս ունենալու համար պետք է շատ ինֆորմացիա ունենալ, քանի որ այսօր բարդ իրավիճակում ենք հայտնվել, իսկ ինֆորմացիան շատ քիչ է, որպեսզի միանգամից կազմենք բաղադրատոմս։ Ուզում եմ, որ հասկանանք` միևնույն է, գլխավոր խնդիրն այն է, որ պետք է շատ լուրջ զբաղվենք Հայաստանի տնտեսությամբ։ Վերջին պատերազմը ցույց տվեց, որ դա ընդհանուր առմամբ հարուստի և աղքատի կռիվ էր, քանի որ ադրբեջանցիները գնալով հարստանում էին և կարող էին իրենց թույլ տալ գնել ժամանակակից սպառազինություն, իսկ մենք գնում էինք, ինչ կարողանում էինք, դրա համար էլ չկարողացանք հավասարը հավասարի պես պայքարել։ Այսօր շատ կարևոր է, որ զբաղվենք մեր երկրի տնտեսությամբ։
– Ինչպե՞ս կբնութագրեք Հայաստանի տնտեսության ներկա վիճակը։
– Քանի որ Հայաստանի տնտեսությունը բաղկացած է շատ մանր, տարբեր ձեռնարկություններից, կարող եմ ասել, որ տնտեսությունը կայուն է, բայց թռիչքային զարգացման համար դա շատ քիչ է։ Պետք են նոր մեթոդներ, նոր մոտեցումներ և լուրջ աշխատանք։
Հարցազրույցն ամբողջությամբ սկզբնաղբյուր կայքում
