«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է թուրքագետ Հակոբ Չաքրյանը
-Պարոն Չաքրյան, Բաքուն և Անկարան քննարկում են համատեղ թյուրքական բանակ ստեղծելու գաղափարը և այդ կապակցությամբ բանակցություններ են վարում: Որքանո՞վ է իրագործելի այդ գաղափարը։ Առհասարակ, ի՞նչ վտանգներ կան այդ գաղափարի՝ կյանքի կոչելուց հետո։
-Մենք վտանգներով շրջապատված ենք, և եթե անգամ միավորվեն այդ երկու բանակները, մեծ նշանակություն չունի, քանի որ մեզ անգամ մեր դաշնակիցն է վտանգ ներկայացնում, էլ ի՞նչ կարող ենք սպասել մյուսներից։
Եվ որպեսզի մենք Ռուսաստանից անընդհատ կառչած մնանք, մեզ համար անընդհատ վտանգներ են ստեղծում։ Թյուրքական բանակի գաղափարը չեմ կարծում ընդունի Իլհամը, անիրագործելի է այսպիսի համատեղ բանակ ունենալը։ Բանակցություններն այս թեմայով չեն հաջողի, քանի որ պետք է նաև արձանագրենք՝ թուրքական բանակի վիճակը լավ չէ հենց Էրդողանի շնորհիվ։ Նա թուլացրել է բանակը։ Բայց այս ամենից զատ՝ մենք պետք է արձանագրենք՝ այսպիսի այլանդակ դաշնակից որևէ ժողովուրդը չի ունեցել, որքան Հայաստանն ունի։ Պետդումում անընդհատ Հայաստան են հայհոյում, ես, օրինակ, թուրքական մեջլիսում չեմ լսել հայոհյանք, դատապատել են, բայց չեն հայհոյել։ Փայլանի կուսակցությունը հակահայկական որևէ նախաձեռնության տակ չի ստորագրում որևէ անգամ, իսկ այ տեսեք Ռուսաստանում համատարած այլանդակություն է։ Եվ հիմա փորձելու են Հայաստանին ամեն կերպ ճնշել, քանի որ կորցնել Հայաստանը, նշանակում է կորցնել Հարավային Կովկասը։
-Թուրքիայի իշխող «Արդարություն և զարգացում» կուսակցության փոխնախագահ Նուման Քուրթուլմուշը Բաքվում հայտարարել է, որ Թուրքիան բոլոր ուժերով աջակցել է Ադրբեջանին ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ։ Ի՞նչ նպատակ են հետապնդում այսպիսի հայտարարությունները և առհասարակ Թուրքիայի ակտիվացումը։
-Պետք է արձանագրենք, որ Ռուսաստանի նախաձեռնությունը Հարավային Կովկասում զիջում է Թուրքիային, Ռուսաստանը էլ ավելի է մերժվում աշխարհի կողմից, որևէ մեկը պաշտոնական այցով չի գալիս Ռուսաստան։ Թուրքիան որքան էլ ակտիվանա, միևնույն է, նախաձեռնությունն անցնելու է Մինսկի խմբի երկրներին։ Մտահոգիչ է՝ Ռուսաստանի՝ Հայաստանին գոտկատեղից ներքև հարվածները։ Պուտինի հայատյաց նկրտումները չեն սպառվել, դրա համար Նախիջևանում, Զանգեզուրում ինչ ստորություն ասես շարունակում է անել։ Պուտինյան Ռուսաստանը հայ ժողովրդի գլխին պատուհաս է դարձել։
-Թուրքիայի իշխող Արդարություն և զարգացում կուսակցության փոխնախագահ Նուման Քուրթուլմուշը հայտարարել է, որ Երևանը պետք է հրաժարվի տարածաշրջանային խնդիրների լուծումները Հարավային Կովկասից դուրս փնտրելու սովորությունից։
-Թուրքիան նկրտումներ ունի, բայց նա երբեք գլխավոր դերակատար չի եղել և չի լինելու։ Միացյալ Նահանգները դեռևս 91 թվականից ի վեր փորձում է Ռուսաստանին վտարել Հարավային Կովկասից, սա ակնհայտ է։ Եվ եթե հայ ժողովրդի հավատարամությունը չլիներ ռուս թշնամուն, առաջին չեչնիական պատերազմը Ռուսաստանի համար հավանաբար չէր վերջանա, բայց ինչ էլ որ լինի, միևնույն է, 91 թվականից ծրագրվել է Ռուսաստանի վտարումը Հարավային Կովկասից։ Եվ հիմա նպաստավոր պայմաններ են դրանք կյանքի կոչելու համար։ Ռուսաստանի շուրջ օղակը գնալով սեղմվում է, և նա կամ պետք է պայքարի մնալու Հարավային Կովկասում, որը ի սկզբանե համարվել է ռուսական վերահսկողության տարածք, կամ էլ պետք է պայքարի Ղրիմում իշխանությունը վերականգնելու համար։ Կհաջողվի՞ Ռուսաստանին, դժվար է ասել, որովհետև Միացյալ Նահանգները, ի տարբերություն Ռուսաստանի, իրավիճակային քաղաքականություն չի վարում, նրա քաղաքականությունը ծրագրված է, և անկախ նրանից՝ ով է նախագահը, այդ ծրագիրը շարունակվում է։
Հիմա Պուտինի շոշափուկները հայտնվել են Հայաստանի խորհրդարանում՝ Սարգսյան, Օհանյան, Քոչարյան․․․ոնց մարդկանց մի հատվածի ձեռքը չի կոտրվել նրանց ձայն տալուց։