Ադրբեջանը շարունակում է լարված պահել սահմանային իրավիճակը, ինչը բացի Բաքվի համար ռազմավարական խնդրից, անշուշտ պարունակում է նաև տակտիկական նշանակության նպատակներ: Մասնավորապես, դրանցից հիմնականներից մեկը անշուշտ Հայաստանի ներքին իրավիճակի վրա ազդեցությունն է, քանի որ Ադրբեջանը բավականին լավ շոշափել և արձանագրել է սահմանային լարվածության պայմաններում Հայաստանում տեղի ունեցողը: Իսկ տեղի ունեցողն այն է, որ այսպես ասած արմատական ընդդիմությունը անգամ յուրաքանչյուր կրակոց դիտարկում է Հայաստանի ներքին քաղաքական տիրույթում միավոր հավաքելու հնարավորության շրջանակում: Այն դեպքում, երբ պետական շահի գերակայության պարագայում իրավիճակը, պատկերը պետք է լիներ բոլորովին այլ և քաղաքական ընդդիմությունը, առավել ևս խորհրդարանում հայտնված, պետք է բավականին հստակ քաղաքական նշաձողեր սահմաներ թե իր, թե քաղաքական մեծամասնության համար:
Մասնավորապես, Ադրբեջանին պետք էր միանգամայն հստակ ցույց տալ, որ սահմանային միջադեպեր հրահրելով և թեման թեժ պահելով չի կարող ազդել Հայաստանի ներքաղաքական գործընթացների վրա և չի կարող հեռակառավարել Հայաստանի ներքաղաքական կյանքը, այլ գործ կունենա իրավիճակի հետ, երբ սահմանային և ընդհանրապես անվտանգային սպառնալիքների դեպքում մի կողմ են դրվում բոլոր տարակարծություններն ու բոլոր ռեսուրսները՝ քաղաքականից մինչև ռազմական, գործի են դրվում ընդհանուր տրամաբանությամբ: Միևնույն ժամանակ, այդ ազդակը պետք է քաղաքական պատասխանատվության բարձր նշաձող սահմաներ նաև իշխանության նկատմամբ, առ այն, որ՝ Հայաստանի շահի և անվտանգության սպասարկման ուղղությամբ հստակ դիրքորոշումների և քայլերի պարագայում քաղաքական իշխանությունը միարժեք կվայելի արմատական ընդդիմության աջակցությունը և զորակցությունը, անկախ անձնական վերաբերմունքներից, և խնդիրներ կարող է ունենալ միայն հակառակն անելու դեպքում: Այդ դիրքավորման փոխարեն սակայն, մենք տեսնում ենք իրականում բոլորովին այլ պատկեր: Այսպես ասած քաղաքական մակարդակում բացարձակ լռություն և ամորֆ դիրքավորում, առանց որևէ հստակ քաղաքական հաղորդագրության, ամեն ինչ թողնելով ըստ քաղաքական նպատակահարմարության, և ամեն կրակոցի վրա կառուցված մանիպուլյատիվ տեղեկատվական արշավի մշտական, բարձր պատրաստակամություն և գործողություններ, Ադրբեջանի սադրանքները ներքին կապիտալիզացիայի ենթարկելու հետևողական ջանադրությամբ: Ինչո՞ւ պետք է հանդարտվի Բաքուն, երբ գործ ունի անշեղորեն աշխատող «մեխանիզմի» հետ: Ընդ որում, գուցե որոշակի հազվադեպ ընդմիջումներով, սակայն արցախյան առաջին պատերազմից հետո Հայաստանում այդ «մեխանիզմը» աշխատել է ըստ էության մշտապես:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
