«Թերևս Հայաստանի նորանկախ պատմության մեջ ամենաանհեթեթ չորս դիմումներն էին ներկայացվել Սահմանադրական դատարան: Դիմումներ, որոնք որ ամեն ինչի հետ կարող էին կապ ունենալ, բացի իրավագիտությունից: Այս անգամ, եթե ՍԴ-ն դեմ գնար ժողովրդի կամքին և այդ խայտառակ դիմումները բավարարեր, դա կնշանակեր, որ Հայաստանը որպես պետություն լինելիության լուրջ վտանգի առաջ կկանգներ: Ուրախ եմ, որ ՍԴ-ն իր մեջ ուժ գտավ և դիմակայելով նաև որոշակի ճնշումների, չտրվեց սադրանքների»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց իրավագետ Արտաշես Խալաթյանը՝ գնահատելով Սահմանադրական դատարանի որոշումը, որով ընտրությունների արդյունքները մնացին անփոփոխ:
Մեր դիմարկմանը՝ ՍԴ որոշման պատճառաբանական մասում ամեն դեպքում կարո՞ղ են ինչ-ինչ պարտադիր կատարման ենթակա պահանջներ լինեն, Խալաթյանը պատասխանեց, որ այո, կարող են այդպիսիք լինել Սահմանադրական դատարանի կողմից, բայց դա կարող է լինել հետագա իրավական պրակտիկայի համար կարևոր դիտողություններ կամ դատողություններ, բայց ընտրական վեճի մասով այն որևէ ազդեցություն ունենալ չի կարող. «Այս ընտրական վեճը լուծված է և չի կարող ՍԴ պատճառաբանական մասը հակասել եզրափակիչ մասին: Եզրափակիչ մասը ՍԴ վերջնական, անբողոքարկելի և անբեկանելի դիրքորոշումն է: Ասել է թե այս ընտրական վեճը հանգուցալուծված է: ՍԴ-ն մերժել է դիմողների դիմումներն ամբողջությամբ: Այլապես ձևակերպումը կլիներ այլ»,-ասաց Խալաթյանը:
Մեր զրուցակցի խոսքով՝ ամեն դեպքում Սահմանադրական դատարանոմ այս օրերի այս դատավարությունը ուներ նաև իր դրական կողմը: Հասարակության իրավագիտակցության բարձրացման առումով, իրավագետի խոսքով, կարևոր է, որ հասարակությունը ականատես լիներ ՍԴ-ում ընտրական վեճի քննությանը.«Հասարակությունը ՍԴ դատավորներից ոմանց տարիներ շարունակ դատավորներին առնչվել է միայն հերթական ընտրությունների արդյունքները ընդունելու համատեքստում: Իսկ հիմա շատ կարևոր է, որ ՍԴ դատավորները լայն հասարակության մոտ հանդես եկան և յուրաքանչյուրը իր կարծիքը կազմեց ՍԴ յուրաքանչյուր դատավորի մասին: Լիարժեքորեն ապահովված էր մրցակցային դատավարութունը և ժողովուրդը հնարավորություն ստացավ գործի մեջ տեսնել, թե ինչ արժեք ունի դիմումատուների փաստարկները, դիմուները որքանով էին հիմնավորված կամ անհիմն: Այս դատավարությունը նաև կրթադաստիարակչական նշանակություն ունեցավ ՍԴ-ի կամ առհասարակ դատական իշխանության նկատմամբ հանրային վերաբերմունքի փոփոխման առումով»,-ասաց Խալաթյանը՝ հավելելով, որ դատավարությունը նաև լիարժեքորեն ի ցույց դրեց ՍԴ որոշ դատավոների քաղաքականացվածությունը: Հասարակության համար ակնհայտ դարձավ, թե ով ով է. «Երբ ժամանակին շատերը խոսում էին Հրայր Թովմասյանի քաղաքական գործիչ, այլ ոչ թե դատավոր լինելու մասին, ոմանք դա որակում էին մերկապարանոց մեղադրանք: Բայց այս դատավարությունը հստակ ի ցույց դրեց, որ նա մինչ այժմ դե ֆակտո մնում է ՀՀԿ անդամ և չի էլ թաքցնում իր կաշկանդվածությունը: Ճիշտ կլիներ, որ նա այս գործով բացարկ հայտներ ու առհասարակ չմասնակցեր գործի քննությանը: Նա չկարողացավ հաղթահարել այն շահերի բախումը, որը օբյեկտիվորեն ուներ»,-եզրափակեց Խալաթյանը:
