Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը տեղեկացրել է Նախիջևանի հետ սահմանում՝ Երասխի հատվածում փոխհրաձգության մասին, որը տեղի է ունեցել այն բանից հետո, երբ հայկական կողմը ձեռնարկել է ինժեներական ամրություններն առաջ տալու ադրբեջանական փորձը կանգնեցնելու գործողություն: Ըստ հաղորդագրության, ադրբեջանցիները ի պատասխան նշանային կրակ են բացել հայկական դիրքերի ուղղությամբ: Հայկական կողմը պատասխանել է: Հայաստանի ՊՆ-ը հաղորդում է մեկ զոհի մասին, նշելով, որ կորուստներ ունի նաև ադրբեջանական կողմը: Հայաստանի ՊՆ-ն հայտարարել է, որ իրավիճակի լարման պատասխանատվությունը կրելու է Ադրբեջանի ռազմա-քաղաքական ղեկավարությունը: Իրավիճակի լարումն արդյո՞ք այդ ղեկավարության ցուցում է, թե՞ այսպես ասած տեղային նախաձեռնություն: Սա իհարկե բարդ է ասել, քանի որ ադրբեջանցիները հնարավոր է պարզապես վերջին շրջանի «սովորույթի» ուժով փորձել են անարգել առաջ գալ և բարելավել իրենց դիրքերը, սակայն բախվել են վերջին շրջանի համար «ոչ սովորական» հայկական ուժային պատասխանի: Այլ կերպ ասած, հնարավոր է, որ գործ ունենք իսկապես լոկալ բնույթի միջադեպի հետ, երբ հայկական կողմը ցույց է տվել, որ չի կարող շարունակվել անարգել առաջխաղացման գործընթացը և ադրբեջանցիները այլևս չեն կարող չարաշահել կայունությունը չխաթարելու հայկական կողմի պատասխանատվությունը: Սա իհարկե որպես միջադեպի հնարավոր վարկածային մի տրամաբանություն:
Մյուս կողմից, ոչ պակաս հավանական է հենց այն, որ ադրբեջանցիները ուղղակի դիմել են հենց ռազմա-քաղաքական սադրանքի, և պատահական չէ, որ դա տեղի է ունեցել Նախիջևանի հետ սահմանին, ընդ որում այն հատվածներում, որտեղ նոյեմբերի 9-ին ադրբեջանցիները խոցել են նաև ռուսական ուղղաթիռը: Այդ ռազմա-քաղաքական սադրանքի նպատակը թերևս պատասխանն է Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների դեսպանների՝ Շուշի այցի ալիևյան հրավերը մերժելուն: Ադրբեջանցիները թերևս փորձում են դիմել շանտաժի, այն համատեքստով, որ իրենց ռեգիոնալ օրակարգերի հանդեպ համանախագահների մերժողական վերաբերմունքը կբերի ապակայունացման: Այդ դեպքում սակայն, եթե խոսքն այդ մասշտաբի շանտաժի մասին է, խոսքը կվերաբերի արդեն ոչ թե ադրբեջանական, այլ թուրքական շանտաժի: Եվ այստեղ էլ գուցե հատկանշական է, որ միջադեպն ու լարումը տեղի է ունենում Նախիջևանում, որը գործնականում ավելի շատ թուրքական, քան ադրբեջանական ենթակայության գոտի է: Ըստ ամենայնի, Շուշի այցի հրավերի մերժումը Էրդողանը դիտարկել է մերժում հենց իր հասցեին, հաշվի առնելով նրա կատարմամբ Շուշիի հռչակագրի հանգամանքը: Համենայն դեպս, Մինսկի խմբի համանախագահների հանդեպ որևէ դեմարշ կարող է բխել միայն Էրդողանից, առանց որի Ալիևը չի համարձակվի անել այդպիսի քայլ: Միաժամանակ ուշադրության է արժանի, որ միջադեպը տեղի է ունենում Հայաստան ՌԳ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի պետի տեղակալ Սերգեյ Իստրակովի այցի ժամանակ: Իստրակովը Հայաստանի պաշտպանական գերատեսչության հետ քննարկել է թե ռեգիոնալ, թե երկկողմ նշանակության հարցեր: Մյուս ուշադրության արժանի հանգամանքը այն է, որ Նախիջևանի ուղղությամբ միջադեպ, սադրանք ադրբեջանցիները կատարում են Հայաստանի վարչապետի և ԱՄՆ պետքարտուղարի հեռախոսազրույցից հետո:
Անկասկած է, որ ադրբեջանական սադրանքը պետք է արժանանա Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների կոշտ արձագանքին, առավել ևս, եթե դրա հետևում առկա են թուրքական ականջներ: Եթե իհարկե այդ սադրանքի հետևում թուրքական ականջների կողքին չկան ականջներ հենց Մինսկի խմբի համանախագահ որևէ երկրից, որը ունի Թուրքիայի հետ համադրված աշխատանքի հարուստ փորձ:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
