«Չեմ կարծում, որ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից՝ Շուշի չայցելելու հետ կապված Բաքվում հնչող քննադատություններ ինչ-որ հետևանք կունենան»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց ռուսաստանցի քաղաքագետ Ստանիսլավ Տարասովը։
Նա ընդգծեց՝ նոյեմբերի 9-ի համաձայնագրով Շուշին անցել է ադրբեջանական վերահսկողության ներքո, և Բաքուն կարող է որոշել ում հրավիրել, ցանկացած երկիր էլ կարող է ինքը որոշել՝ գնալ թե ոչ․ «Կարծում եմ Մինսկի խումբը չգնաց, որովհետև հասկանալի էր, որ Հայաստանի կողմից ցավոտ արձագանք կլիներ։ Չէ՞ որ երկար ժամանակ այն հայկական քաղաք է եղել։ Կարող ենք ասել, որ բացի Մինսկի խմբից հայկական դիրքորոշումը կիսում է նաև Գերմանիան, բայց պատերազմի ընթացքում մենք կոնկրետ աջակցություն չտեսանք»։
Ինչ վերաբերում է Շուշիի հայտնի հռչակագրին, Տարասովը նկատեց․ «Ընդհանրապես թուրք-ադրբեջանական համագործակցությունը չի ծնվել այս պատերազմի ժամանակ, այն եղել է նաև նախկինում՝ սկսած դեռ 90-ականներից։ Շուշիի հռչակագրի փոխարեն կարող էր լինել Գյանջայի հռչակագիր ու Մոսկվայի համար դա նորություն չէ։ Ադրբեջանը պարզապես այդ բեմականացումն արեց Հայաստանում անցկացված խորհրդարանական ընտրություններից առաջ հայերին ստորացնելու նպատակով, ուրիշ ոչինչ։ Ես ընդհանրապես կարծում եմ, որ ճանապարհների ապաշրջափակման և այլ հարցերի մասին քննարկումներ սկսելու համար պետք է ավելի բարենպաստ մթնոլորտ՝ Հայաստանի, Ադրբեջանի ու Թուրքիայի միջև։ Ղարաբաղյան պատերազմում այո՛ Ադրբեջանը հաղթեց, բայց այն յուրահատուկ էր իր բնույթով, որովհետև ամբողջ աշխարհում ոչ ոք չաջակցեց այդ պատերազմին։ Հայաստանն էլ փաստացիորեն այդ պայմաններում ոչ մի աջակցություն չստացավ»։
Խոսելով տարածաշրջանում Թուրքիայի դերի մեծացման և այն դիտարկման մասին, որ Ռուսաստանը զիջում է Թուրքիային իր ազդեցության գոտի համարվող Հարավային Կովկասը, Ստանիսլավ Տարասովը նշեց․ «Ես նման ձևակերպումներ չէի անի, չէի ասի, թե կա ազդեցության գոտի։ Աշխարհը հիմա այլ առաջնահերթություններ ունի։Ոչ մի փաստաթղթում չկա ամրագրված, որ Ղարաբաղը Մոսկվայի պատմական ազդեցության գոտին է։ Չենք կարող ասել, որ Ռուսաստանը հիմա ինչ-որ մեկին ինչ-որ բան է զիջում։ Բայց կարող եմ ասել, որ Ռուսաստանը կովկասյան քաղաքականության իմաստով շատ բացթողումներ ունեցավ։Ես այդուհանդերձ կարծում եմ, որ թուրքերի ներկայությունն այնտեղ սիմվոլիկ է և ոչ ավելին։ Չէ՞ որ հայտնի եռակողմ համաձայնագրում Հայաստանն է, Ադրբեջանը ու Ռուսաստանը։ Ռուսներն այնտեղ ունեն խաղաղապահներ, Գյումրիում՝ ռազմաբազա։Եվ ամբողջ դժբախտությունն այն է, որ հայերը չեն կարողանում այդ իրավիճակը ծառայեցնել իրենց շահերին»,-եզրափակեց նա։
