Առաջին հայացքից այն, ինչ տեղի է ունենում Սահմանադրական դատարանում, հետընտրական թատրոն է, որ նախկին իշխող համակարգի ուժերը նախաձեռնել են Հայաստանում լարվածության նվազագույն ռեժիմ պահպանելու և հնարավորության դեպքում այն ուժգնացնելու հող ունենալու համար: Հակառակ պարագայում տարօրինակ է թվում «ընտրակեղծարարության» այն «փաթեթի» բովանդակությամբ դատարան գնալը, որով մտել են այդ ուժերը ՍԴ:
Մյուս կողմից, նրանք պարզապես չունեին ավելի «լավ փաթեթի» հնարավորություն, քանի որ Հայաստանում խորհրդարանի ընտրության արդյունքը արտահայտել է հասարակության լեգիտիմ կամքը, որը երբեք չի լինում իդեալական կամ անթերի, բայց լինում է հաստատուն և հետևաբար դրա հետ խաղալը պարունակում է վտանգ բոլոր այն ուժերի համար, որոնք կփորձեն անել դա: Բայց, ՍԴ-ում թերևս տեղի է ունենում ոչ թե խաղ հասարակության կամքի լեգիտիմ արտահայտման, այլ սեփական համակիրների մոտ լեգիտիմությունը պահելու ուղղությամբ: Այդտեղ է ՍԴ բուն գործընթացի առանցքային մոտիվն այն ուժերի համար, որոնք մտել են դատարան: Ընդ որում, այդտեղ նրանք ունեն մոտիվ, բայց չունեն լուծում: Ավելին, հայտնի ժողովրդական խոսքը փոքր ինչ ձևափոխելու պարագայում կարող ենք ասել, որ այդ սուբյեկտների համար «դատարան մտնելը մի այիբ էր, դուրս գալը՝ երկու»: Խնդիրն այն է, որ առկա «փաթեթով», ՍԴ-ում այդ համակարգը մի կողմից փորձում է լուծել իր համակիրների շրջանում ընտրությունից հետո լեգիտիմության սրված խնդիրը, մյուս կողմից սակայն դատարանում տեղի ունեցողը խորքային առումով ավելի սրում է հենց խնդիրը, քան տալիս լուծումներ: Այդ տեսանկյունից, ՍԴ-ում մաշվում է Հայաստանում կառավարող նախկին համակարգը, մաշվում է արդեն նաև «բարոյապես»: Ընդ որում, այդ գործընթացը ժամանակի ու տարածության մեջ օբյեկտիվ գործընթաց է, որքան էլ համակարգն ու դրա արտաքին հովանի տնտեսա-քաղաքական խմբերը փորձում են տարաբնույթ ազդեցության լծակների և ռեսուրսների գործադրմամբ ձգել այդ «բարոյական մաշումը» որքան հնարավոր է երկար, «վերականգնման» անհամարժեք հույսով: Սակայն, այդ ամենով հանդերձ, առավել քան ընդգծվում է Հայաստանի գլխավոր հասարակական-քաղաքական նոր համակարգի հարցը, որակով, արժեհամակարգով, գաղափարական և հայեցակարգային բովանդակությամբ նոր համակարգի հարցը, որը պետք է ձևավորի Հայաստանի հասարակական-քաղաքական դաշտում թե ներքին, թե ընդհուպ արտաքին ռազմա-քաղաքական դիմադրունակության ու դիմակայության համար կենսական նշանակություն ունեցող հավասարակշռման հարցը:
Լուսանկարը՝ panorama.am-ի
