Նախօրեին ՀՀ նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանը հայտարարություն էր տարածել, որտեղ կոչ էր արել ժողովրդին ընտրել Ռոբերտ Քոչարյանին: Ռոբերտ Քոչարյանը դրանից մեկ օր անց իր հարցազրույցներից մեկում հայտարարեց, որ ընտրություններում հաղթելու դեպքում կառաջարկի նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանին վերադառնալ Հայաստան: Ըստ էության, Ռոբերտ Քոչարյանն արդեն պաշտոններ է բաշխում:
Այս թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում քաղաքագետ, «Հանուն Հանրապետության» կուսակցության անդամ Ռուբեն Մեհրաբյանն ասաց. «Ակնհայտ է, որ Ռոբերտ Քոչարյանը պետք է ձգտեր խոստումներով տարբեր մարդկանց, որոնց ազդեցիկ է համարում Հայաստանում, մոբիլիզացներ՝ իր նպատակներին հասնելու համար: Մանավանդ Կարեն Կարապետյանի նման ռևերանսից հետո Քոչարյանի այս վերաբերմունքը միանգամայն տրամաբանական է թվում: Մյուս կողմից էլ պետք է լավ հասկանալ, որ մարդիկ, որոնք ընդհանրապես որևէ կապ չունեն Հայաստանի հետ, Հայաստանի շահերի հետ, հայաստանի կյանքով չեն ապրում, նրանց այս բոլոր մայմունաշարժումները արհամարհվելու են Հայաստանի հասարակության կողմից»:
Ինչ վերաբերում է Քոչարյանի հայտարարությանը, թե դժվար թե ԱԺ ընտրությունների երկրորդ փուլ լինի, որ ինքը հաղթելու է ընտրություններում և ինքնուրույն կառավարություն է ձևավորելու, Մեհրաբյանն ասաց. «Ժամանակը սպասել չի տա, ընդամենը հաշված օրեր են մնացել, կյանքը ցույց կտա, թե ում ասածը քանի կոպեկ արժի»:
Հարցին, թե հնարավո՞ր է լինեն հետընտրական բախումները, քաղաքագետը պատասխանեց. «Բախումների հավանականությունը կախված է բախումներ հրահրելու Քոչարյանի ցանկությունից և հնարավորությունից: Ուրիշ տարբերակով բախումներ Հայաստանում հնարավոր չեն: Հայաստանի իշխանությունը, կառավարությունը, իրավապահ մարմինները և հասարակությունը պետք է համատեղեն իրենց ջանքերը, որպեսզի Քոչարյանի՝ բախումներ հրահրելու հնարավորություններն ու ցանկությունները հասցվեն զրոյականի կամ նվազագույնի»:
Նա համոզմունք հայտնեց, որ հանրություն իր ջախջախիչ մեծամասնությամբ զզվում է այդ սուբյեկտից. «Այդ ամենը դուք շուտով կտեսնեք նաև քվեարկության արդյունքներով»:
Հարցին, թե Ռոբերտ Քոչարյանն ունի՞ Ռուսաստանի աջակցությունը, որքանով է հնարավոր, որ Մոսկվան նրան կաջակցի, Ռուբեն Մեհրաբյանն արձագանքեց. «Այս պահին դժվար է ասել, թե ինչ կանի Ռուսաստանը, բայց տրամաբանական է թվում, որ Ռուսաստանը որևէ մեկի վրա խաղադրույք չի անի: Ռուսաստանը խաղադրույք կանի միայն այն ամենի վրա, ինչը թուլացնելու է ՀՀ ապագա իշխանությունը»:
Նույն խնդրի առնչությամբ քաղաքագետ Էմիլ Օրդուխանյանը «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց. «Նախ նկատենք, որ այդ երկուսն էլ նույն քաղաքական կողմնորոշումն ունեցող անձինք են: Խոսքը միանշանակորեն վերաբերում է դեպի հյուսիս հայացքին: Ինչ վերաբերում է պաշտոններ բաժանելու հանգամանքին, դեռ շատ վաղ է դա անելու համար՝ նաև նայելով քարոզարշավի ընթացքին և տեսնելով, թե քարոզարշավներին մասնակցող հանրության տեսանելի մեծամասնությունը որ քաղաքական ուժի և որ առաջնորդի կողքին է: Այնպես որ, կարծում եմ՝ սա պատրանքային է, բայց քաղաքականության մեծ քաղաքական միֆեր ստեղծելը տեխնոլոգիաներից մեկն է, և պաշտոններ առաջարկելը նույնպես առաջիկայում իբր հաղթանակի միֆի ձևավորմանն ուղղված քայլ է: Այստեղ առկա է նաև շահագրգռվածություն է օգտվելու այն ռեսուրսից, որին տիրապետում է Կարեն Կարապետյանը, ծառայեցնելու այդ ազդեցությունը, որպեսզի «Գազպրոմի» համակարգում աշխատակիցները մոբիլիզացվեն և իրենց քվեներն ուղղեն «Հայաստան» դաշինքին: Պաշտոնի առաջարկն ավելի շահագրգռելուն, ավելի պատրաստակամորեն և հետևողականորեն աշխատելուն է ուղղված: Կրկնեմ, որ սա քաղաքական միֆ է և բնականաբար, այսօրվա իրողությունները հաշվի առնելով հաղթանակի որևէ շանս այդ դաշինքը չունի»:
Հարցին, թե Մոսկվայից աջակցություն ունի՞ «Հայաստան» դաշինքն ու Կարեն Կարապետյանը, քաղաքագետը պատասխանեց. «Աջակցություն ասվածը կարելի է երկու ձևով մեկնաբանել. Մենք գիտենք, որ Կարեն Կարապետյանն իր ունեցվածքը կուտակել է հյուսիսի հետ իր կապերի շնորհիվ, և մենք գիտենք, որ Ռոբերտ Քոչարյանը հյուսիսում գործող հիմնարկներից մեկում խոշոր փայատեր է: Նաև այս ընտրություններին մասնակցող ՌԴ-ից Հայաստան ժամանած տարբեր խոշոր սեփականատերեր կամ բիզնեսմեններ, որոնք նախորդող ընտրություններում որևէ ակտիվություն չէին ցուցաբերում, բայց այս անգամ, կարծես, որոշել են գալ ու Հայաստանը «փրկել»: Այս ամենը մեկ տրամաբանության մեջ է տեղավորվում՝ արտաքին քաղաքական կողմնորոշում դեպի Ռուսաստան: Այս տրամաբանությամբ քաղաքական անձինք կամ խոշոր ֆինանսական հնարավորություններ ունեցող անձինք եկել են և փորձում են մասնակցել, միջամտել ՀՀ ներքին քաղաքական կյանքին, և սա կարելի է դիտարկել որպես Հյուսիսից ուղղորդվող կամ Հյուսիսի ազդեցությամբ քաղաքական մասնակցություն»:
