«Պատիվ ունեմ» Հայրենիք-ՀՀԿ կուսակցությունների նախընտրական դաշինքի առաջին համար Արթուր Վանեցյանը Մոսկվա գործուղման շրջանակում հյուրընկալվել է ռուսական քարոզչության «գեներալներից» մեկին՝ Սոլովյովին, և նրա հետ զրույցում Ղրիմի վերաբերյալ հարցին ի պատասխան, թե ումն է Ղրիմը, ասել է՝ մերն է, այսինքն ձերը: Արթուր Վանեցյանը ենթագիտակցորեն է արտահայտել պատասխանը, թե՞ փորձել է անել հումոր՝ Ռուսաստանում տարածված արտահայտչաձևով, որի վերաբերյալ այսօր արդեն անգամ ռուսներն իրենք են հումոր անում, բարդ է ասել:
Բայց, ակնառու է, որ Արթուր Վանեցյանը անմնացորդ մղումով փորձել է հայտնել իր հավատարմությունը ռուսական շահերին և մոտեցումներին, և դա պարզորոշ դրսևորվել է ամբողջ հաղորդման ընթացքում, խոսելով նաև այլ թեմաների մասին: Այստեղ գուցե արդեն չկա զարմանալի ոչինչ: Հայաստանի նախընտրական արշավի մասնակից հազվադեպ ուժեր են, որոնք իրենց հիմնական անելիքի շարքում չեն դիտարկում Ռուսաստանին անվերապահ հավատարմության ու երդման գործողությունը; «Պատիվ ունեմ» դաշինքը այդ ուժերի շարքում չէ: Բայց, այստեղ իհարկե կա բավականին առանձնահատուկ վիճակ: Համենայնդեպս, այդ դաշինքի մյուս կես հանդիսացող Հանրապետական կուսակցությունը 2018-ի պաշտոնաթողությունից հետո եղել է թերևս Հայաստանի նախկին կառավարող համակարգը ներկայացնող ուժերի շարքում Ռուսաստանի հանդեպ ամենազուսպ դիրքավորում ունեցողը: Դա արտահայտվել է մի շարք օրինակներով:
Ավելին, Ռուսաստանի հետ խնդիր ՀՀԿ-ն ուներ դեռ իշխանության եղած տարիներից, ինչի մասին լուռ վկան է Երևանում կանգնած Նժդեհի արձանը: Եվ այս հանգամանքը առավել քան առանձնահատուկ է դարձնում այն, որ ՀՀԿ փաստորեն դաշնակցում է մի ուժի հետ, որի ղեկավարը մեկնում է Մոսկվա հավատարմության երդում տալու: Սակայն, պատկերը միանգամայն հասկանալի ու պարզ է դառնում այն իրողությունների համատեքստում, որ կան հայաստանյան դաշտում: Իսկ հայաստանյան նախընտրական համայնապատկերում կա երկու առանցքային գիծ՝ պայքար նախկին համակարգի և գործող իշխանության միջև, սակայն կա նաև պայքար նախկին համակարգի ուժերի միջև: Իսկ այդ համակարգը հիմնականում եռաթև է, որտեղ նախկին երկու նախագահներ Քոչարյանն ու Սարգսյանն են, և նախկինում նրանց միջև բուֆերային գոտու դեր խաղացած Գագիկ Ծառուկյանը: Սերժ Սարգսյանի նախագահության տասնամյակում նրանք պայքարում էին այդ բուֆերային գոտում, այժմ խաղը ստացել է այլ տրամաբանություն և պայքարը երեք թևերի միջև է, առանց բուֆերի: Ընդ որում, դա պայքար է բավականին սահմանափակ ընտրազանգվածի համար, որովհետև ակնառու է նախկին կառավարող համակարգի թևերի հանդեպ հանրային մեծ անվստահությունը: Ըստ այդմ, երեք թևերում կա պայքար, թե ով ավելի շատ ձայն կհավաքի և կդառնա այսպես ասած գլխավոր ընդդիմությունը, այդպիսով ոչ միայն փակելով գործող իշխանության մանևրի ճանապարհը Ռուսաստանի հետ հարաբերություններում, այլ նաև փակելով Հայաստանում գաղափարական այլընտրանքային ընդդիմության ձևավորման ճանապարհը: Այդ ճանապարհով է, որ Արթուր Վանեցյանն էլ մեկնել է Մոսկվա և այնտեղ հավատարմության երդում տվել ռուսական շահերին: Հատկանշական է, որ Սերժ Սարգսյանը դա արել է ոչ թե իր, այլ հենց Արթուր Վանեցյանի միջոցով, գործնականում այդպիսով իրեն թողնելով ճանապարհի որևէ պահից «շրջադարձի» հնարավորություն, ի տարբերություն Արթուր Վանեցյանի:
Լուսանկարը՝ Photolure-ի
