«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ազատ քաղաքացի» ՀԿ նախագահ Հովսեփ Խուրշուդյանը
-Պարոն Խուրշուդյան, Արարատում Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել է, որ կան դրսի ուժեր, որոնք ուզում են «գրել» Հայաստանում ընտրությունների արդյունքները, նաև ասել է, որ մենք չունենք ներքին մարտահրավերներ, մեր մարտահրավերներն արտաքին են։ Ինչպե՞ս եք գնահատում այս հայտարարությունը։ Եվ իրականում ո՞ւմ է ակնարկում Փաշինյանը։
-Ձեր հարցին բարդ չէ պատասխանելը։ Ո՞ր երկրից են եկել օլիգարխներ, ովքեր անմիջական կամ միջնորդավորված մասնակցում են Հայաստանում նախընտրական պայքարին, ֆինանսավորում են տարատեսակ ռուսամետ ու հակապետական ուժերի։ Ֆրանսիայի՞, ԱՄՆ-ի՞, իսկ գուցե Վրաստանի՞ կամ Իրանի՞։ Ո՞ր երկրի ղեկավարի երկարատև ճնշման հետևանքով ազատ արձակվեց Ռոբերտ Քոչարյանը, իսկ նրա դեմ քրեական հիմնական գործը կարճվեց։ Վերջապես, ո՞ր երկիրն է, որ ակնհայտորեն ներքաշված է Ալիևի կողմից մեր երկրի դեմ սանձազերծված ագրեսիայում, ինչը պարզ է այն կրավորական արձագանքից, որը այդ երկիրը, որպես Հայաստանի պաշտոնական դաշնակից չպետք է իրեն թույլ տար։ Ո՞ր երկիրն է, որը դեռ հերիք չի իր պայմանագրային պարտավորությունները չի կատարում և որևէ բանով չի օգնում Հայաստանի, դեռ մի բան էլ ներքին խողովակներով ճնշում է գործադրում Հայաստանի իշխանությունների վրա, որ չհամարձակվեն դիմել ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհուրդ մեր օրինական շահերը պաշտպանելու նպատակով։ Ինչպես ասում են՝ կռահեք երեք անգամից։
Ես հասկանում եմ, որ Հայաստանի ղեկավարը կաշկանդված է ավելի բաց խոսել և սահմանափակվում է ակնարկներով։ Բայց պետք է արձանագրենք, որ եթե Ռուսաստանին հաջողվի հասնել իր նպատակին, և Հայաստոնում կա՛մ իր մարիոնետին իշխանության բերել, կա՛մ էլ ստվեր գցել ընտրությունների վրա՝ գեներացնելով հետընտրական խժդժություններ, ապա Հայաստանը կարող է ոչ միայն կորցնել նոր տարածքներ, այդ թվում՝ Մեղրին, Քոչարյանի ու Պուտինի գծած պլանով միջանցք տրամադրելով Ադրբեջանին, այլև ընդհանրապես դադարի գոյություն ունենալ աշխարհի քաղաքական քարտեզի վրա որպես սուբյեկտ, անկախ պետություն, քանի որ Կրեմլի կողմից դրված է սեպտեմբերին Ռուսաստանի և Բելառուսի հետ միասնական դաշնային պետության կազմ Հայաստանի մտնելու հարցը։
– Մեկնարկել է նախընտրական քարոզարշավը, ինչպե՞ս եք գնահատում հայտարարությունները, որ նախկինների տիրույթում են տեղի ունենում, մասնավորապես Փաշինյանի՝ բանավեճի հրավերը մերժելը և դուելի հրավիրելը Քոչարյանի կողմից։
-Եթե երկրի նախագահ եղած (թեկուզ և կեղծված ընտրությունների միջոցով) անձը իրեն թույլ է տալիս դեռահասին բնորոշ, այն էլ՝ լիովին դատարկ, անհետևանք հռետորաբանություն, մնում է կասկածել այդ անձի կայացվածության աստիճանի վրա։ Չնայած, եթե հաշվի առնենք, որ մինչ օրս Քոչարյանի քաղաքական հակառակորդները՝ Արցախից մինչև Հայաստան, «անհայտ» պայմաններում էին սպանվում, բնակարաններում, պառլամենտի դահլիճում ու նախասրահում, Պապլավոկի զուգարանում և Երևանի փողոցներում, իսկ հիմա նա անձամբ է «դուելի» հրավիրում, ապա կարելի է պատկերացնել, թե ինչքան նեղն է տեղը։
Այն, որ Ռոբերտ Քոչարյանը արդեն կորցնում է ինքնատիրապետումը, ցույց է տալիս այն, որ նա իր թատերականացված նախընտրական հանդիպումներից մեկի ժամանակ զրպարտում է Հայաստանի հիմնական ու հետևողական դաշնակցի՝ Ֆրանսիային, որի «պատվո լեգեոն»-ին էր, ի դեպ, արժանացել դեռ 2001-ին, երբ դեռ չէր բացահայտել իր իրական դեմքն ու պատվիրատուներին։ Ասում է, թե «որպես ի՞նչ էիք հանդիպման հրավիրում Հայաստանի վարչապետի ժամանակավոր պաշտոնակատարին․ կարո՞ղ է միջանցքներ էիք ուզում բացել Հայաստանով, թե՞ նոր սորոսական գրասենյակներ էիք պատրաստվում բացել»։
Ու այս մարդը հավակնում է Հայաստանի վարչապետ դառնալ։ Պարզ նախընտրական տրամաբանությունից ելնելով, նա առնվազն Ֆրանսիայի հասցեին չպետք է զազրախոսեր։ Եվ ոչ միայն այն բանի համար, որ եթե հավակնում է երկրի ղեկավար դառնալ, պետք է առնվազն չվատացնի իր անձնական հարաբերությունները Մինսկի խմբի համանախագահ երեք երկրներից մեկի ղեկավարի հետ, ով նաև ՄԱԿ Անվտանգության խորհրդի անդամ է։ Այլ հատկապես այն բանի համար, որ բոլոր հարցումներով Հայաստանի ժողովուրդի բացարձակ մեծամասնությունը Ֆրանսիան համարում է մեր ամենաբարեկամական երկիրը։
Բայց նա անգամ իր հեղինակության, իր առանց այն էլ ոչ շատ ձայների հաշվին է պատրաստ փորձել վնասել Հայաստանում Ֆրանսիայի վարկանիշին, զրպարտել Մակրոնին։ Դրա միակ պատճառը կարող է լինել այն, որ Կրեմլի իր շեֆից հանձնարարական է ստացել՝ փորձել ամեն կերպ հեղինակազրկել Ֆրանսիան Հայաստանի ժողովրդի աչքերում, շառ անելով, զրպարտելով այդ երկրի ղեկավարին իբր Հայաստանով ինչ-որ միջանցքներ բացելու դավադիր նպատակներ ունենալու մեջ։ Մի խոսքով, Քոչարյանը միշտ էլ վնաս է տվել Հայաստանին ու մեր ժողովրդին, պարզապես 2018-ից հետո չեզոքացվել էր, բայց այժմ նորից փորձում է վերադառնալ իր սև գործին և մի բան էլ դրա համար քվե է ակնկալում մեր ժողովրդից։
-Ընդհանրապես, այս ընտրություններին որքանո՞վ արտաքին միջամտության ականատես կլինենք։
-Այդ միջամտությունը սկսվեց Ազգային Ժողովը ցրելու որոշումից 1-2 օր հետո, երբ Ադրբեջանը, առնվազն Ռուսաստանի հետ համաձայնեցված, որի վերաբերյալ կասկած չունեմ, եթե ոչ՝ վերջինի դրդմամբ, մի քանի տեղում մի քանի կիլոմետրով ներխուժեց Հայաստանի Հանրապետության սուվերեն տարածք։ Ընդ որում՝ առանց կրակոցի, որպեսզի տեղի չունենա էսկալացիա, որը կարող էր բերել Հայաստանում ռազմական դրության հայտարարման և ընտրությունների չեղարկման, որը Ռուսաստանի և Ալիևի պլանների մեջ չէր մտնում, քանի որ այդ ամենը կազմակերպվել էր հենց ընտրությունների արդյունքների վրա ազելու, այլ ոչ թե դրանք չեղարկելու համար։ Ես զգուշացրել էի, որ Կրեմլը ամեն բան անելու է իր կամակատարներին՝ հանձին Քոչարյանի և նրա պրոքսի ուժերի, Հայաստանում իշխանության բերելու համար։ Իսկ Ռուսաստանը այն երկիրն է, որը ամենաշատ լծակներն ունի Հայաստանում ներքաղաքական գործընթացների վրա ազդելու համար, քանի որ թե՛ տնտեսապես և թե՛ անվտանգային առումով Հայաստանը ամենաշատն է կախված հենց Ռուսաստանից։ Ես անընդհատ հիշեցնելու եմ 2013-ին Վրաստանում տեղի ունեցած ընտրությունները, որի նախօրեին այդ երկրի մեդիադաշտում պայթեց վրացական բանտերից մեկում բեմադրված մի նողկալի տեսարան պատկերող տեսանյութը, բանտարկյալներից մեկի բռնաբարության դրվագներով։ Ու դա ընդդիմադիր մամուլը ներկայացրեց որպես Սահակաշվիլիի՝ մի կողմից բռնապետ լինելու, մյուս կողմից էլ՝ երկրում և բանտերում ամենաթողության։ Ես արդեն տեսնում եմ նման բաներ Հայաստանում՝ զինվորների դիակների հետ պատմությունից մինչև քրեական ռազբորկաների ու սպանությունների շարքը։ Շատ տարօրինակ էր այն զուգադիպությունը, որ 6 ամիս դիակների պահման հետ կապված խնդիր չէր եղել ու հանկարծ, նախընտրական քարոզարշավի նախօրեին, փչացավ մորգերի սառնարաններից մեկը և ստիպված եղան մեր զոհված զինվորների դիակներով և մասունքներով պարկերը տեղափոխել մի տեղ, ուր կարծես պատրաստ սպասում էին՝ այդ պարկերը նկուղ տեղափոխելու, իրար վրա լցնելու, նկարահանելու և ընդդիմադիր մամուլին տրամադրելու համար։ Ես վաղուց դադարել եմ հավատալուն նման «զուգադիպություններին»։ Բայց կարծում եմ, սա ընդամենը մի դրվագ էր, որպիսիք դեռ շատ կկազմակերպվեն քոչարյանա-սերժական բանդաների կողմից, որոնք ատամները սրած նետվել են հարձակման հայ ժողովրդի դեմ՝ իրենց թալանի աղբյուրները վերականգնելու համար։
–Պարոն Խուրշուդյան, ՀԱՊԿ-ն «Ամպրոպ-2021» հատուկ վարժանքներ կանցկացնի Հայաստանում։ ՀԱՊԿ-ը իրեն վերապահված պարտավորությունները և գործառույթները չի իրականացնում, փոխարենը այսպիսի վարժանքներ են իրականացնելու, ինչպե՞ս եք գնահատում։
-Պուտինը պարզապես որոշել է ծաղրել հայ ժողովրդին։ Նա արդեն գիտի, թե ինչ վերաբերմունք կա իր և, ցավոք, նաև ամբողջ Ռուսաստանի հանդեպ հայ ժողովրդի շրջանում և արդեն բավականին բաց է ծաղրում։ Սա պետք է դիտել որպես շարունակություն ՌԴ արտգործնախարարի տեղակալի այն հայտարարության, ըստ որի՝ ՀԱՊԿ-ին Հայաստանի դիմելը քիչ է, և Ադրբեջանը ևս պետք է դիմի, որպեսզի ՀԱՊԿ-ը միջամտի։
