«Երկիրը գտնվում է ծայրահեղ ծանր վիճակում, թշնամին շարունակում է գտնվել քո հողում, նոր գերիներ վերցնել, դու պատրաստվում ես գնալ ընտրությունների։ Աբսուրդ է. աշխարհում ոչ մի տեղ նման բան չես տեսնի»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում հայտարարեց փորձագետ Արբակ Խաչատրյանը։
Շարունակելով մեր զրուցակիցը նշեց.«Այդ մասսան այլևս չի կարողանում երկիրը պահել, ընդդիմությունն էլ նույն վիճակում է գտնվում։ Աշխարհում եղել են հեղաշրջումներ, ուժով իշխանություն գրավելու դեպքեր, բայց պատերազմի պայմաններում ընտրությու՞ն կազմակերպել, ինչ է թե աշխարհին ցույց տանք, որ մենք դեմոկրա՞տ ենք։ Սա հոգեկան խանգարում է։ Ի՞նչ ուժ է իրավիճակը վերցնելու իր ձեռքը, որ իրեն չվերացնեն։ Այսօր ադրբեջանցիները կմտնեն Սևան, գողացած հյուրանոցի տերը իր տարածքի վարձավճարի մասին է մտածելու, թե ում վրա դա ծախի։ Եթե ադրբեջանցին ու թուրքը լավ փող տան՝ կտա իրան։ Անառողջ մթնոլորտ է։ Ես չեմ էլ քննարկում մեզ համար թուրքն ու ադրբեջանցին են ավելի վատ, թե ռուսը»։
Խաչատրյանը նշում է՝ ի՞նչ ընտրություն, երբ երկիրը վերացման վտանգի տակ է.«Ընտրություն կազմակերպում են, երբ մեկը վատ է կառավարում, կան սոցիալ-տնտեսական խնդիրներ, բայց պատերազմի պայմաններում ի՞նչ ընտրություն։ Ամբողջ հայությունը պետք է հավաքվի խորհուրդ ստեղծի, կարողանա աշխարհի տարբեր կենտրոնների հետ հարաբերություններ հաստատել։ Հայաստանը հայտնվել է պետականազրկման շեմին: Որքան էլ անցանկալի լինի դա ընդունելը, սակայն այդ ամենը սեփականի և պետականի տարբերությունն այդպես էլ չզգացող, կամ որ ավելի ահավոր է՝ գիտակցող, բայց շարունակող «աչքաբացների» խղճին է մնում»։
Նրա խոսքերով՝ ընտրապայքարի մեջ են մտել մարդիկ, ում տեղը քաղաքակիրթ աշխարհում բանտը կլիներ՝ հայրենի երկիրը սեփական դուքյանը դարձնելու համար.«Վերջիններիս անհագ ախորժակն ու կուտակած միլիարդները վերացրել են պետական մտածողության վերջին փշրանքներն անգամ: Նրանց ամբարած միջոցները ծառայում են ոչ թե պետության կարիքներին, այլ սեփական կայսրության պահպանմանն ու ընդլայնմանը, այդ կայսրության սպասավորներին՝ լինեն դրանք փաստաբաններ,թե լրագրողներ, ի շահ իրենց աշխատեցնելու համար: Սեփական երկրից միլիարդավոր դոլարներ դուրս հանած մարդիկ այսօր արդեն վերադառնում են…որպես ազատարարներ: Այստեղ չեմ կարող չխոսել մի դիտարկման մասին, որը անբարենպաստ ազդեցություն կունենա թե՛ Հայաստանի, և թե՛ նրա ռազմավարական գործընկերոջ վրա: Խոսքը վերաբերում է Ռուսաստանի համակրանքը վայելող քաղաքական միավորներին, որոնց գերակտիվ վարքն ու ներդրած միջոցները( ռուսական ծագման) խոսում են վերջիններիս՝ կորցրածն ամեն գնով ետ բերելու վճռականության մասին: Հիշատակված «դեսանտայինների» մասնակցության դեպքում ամենևին էլ չի բացառվում Արևմուտքի կողմից հավելյալ սանկցիաների կիրառում Ռուսաստանի հանդեպ՝ այլ երկրի գործերին խառնվելու համար»։
Հայաստանում ստեղծված իրավիճակն, ըստ մեր զրուցակցի, նման է «Մրից ելանք՝ մրջուրն ընկանք» ժողովրդական ասացվածքին.« Պատերազմում կրած դառը պարտությունը, հինգ հազարից ավել զոհերը, կորսված տարածքներն ու հարյուրավոր գերիների առկայությունը դարձան արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ անցկացնելու հիմնավոր պահանջ: Ու այժմ, երբ թշնամին սահմանագծման ու սահմանազատման աշխատանքների անվան տակ արդեն ոչ թե Արցախում, այլ Հայաստանում է, երբ ոչ թե մի քանի մետրով, այլ կիլոմետրով է իր տեղն ամրացնում արդեն ՀԱՊԿ պայմանագրի անդամ հանդիսացող երկրում, երբ Սյունիքի ու Վարդենիսի սահմանամերձ բնակավայրերի բնակիչները անելանելիությունից դրդված չգիտեն ինչ անեն, Հայաստանում նախընտրական եռուզեռ է։ Եթե աբսուրդ չէ, ի՞նչ է սրա անունը»։
