Փաշինյանի վարկանիշը «մինչև քոքը» զրոյացնելու վերաբերյալ Ռոբերտ Քոչարյանի հայտարարությունը բավականին սպառնալից է, բացի ըստ էության քաղաքական տրամաբանության իմաստով ապակառուցողական լինելուց: Այդ տրամաբանությունը քաղաքական իմաստով ապակառուցողական է այն պարզ պատճառով, որ դրանում առանցքը ոչ թե քաղաքականության ստեղծագործական բնույթի շեշտադրումն է, այլ քայքայիչ, կազմալուծող, կազմաքանդող: Այդպես են պայքարել Հայաստանի բոլոր տարիների ընդդիմությունները, այդ թվում նաեւ նրանք, որքքնք գործել են Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության շրջանում: Այլ կերպ ասած, Քոչարյանն ինքն էլ իր ժամանակին բախվել այն խորքային խնդրի հետ, որ պետության համար բխում է այդ քաղաքական տրամաբանությունից: Իհարկե Ռոբերտ Քոչարյանը դրանից բխող քաղաքական խնդիրները լուծել է ուժային մեթոդներով, կարողացել է անել դա, իսկ պետական խնդիրներն էլ քողարկել ամբողջատիրական իշխանությամբ: Հետևանքը եղել է այն, որ նա ավարտել է իր նախագահության տասնամյակը, սակայն իր այսպես ասած «ժառանգորդ» Սերժ Սարգսյանին փոխանցել զգալիորեն թուլացած և համաշխարհային անբարենպաստ դարձող կոնյուկտուրայի հանդեպ անկենսունակ պետական կառույց:
Դա եղել է նաև հենց այն բանի հետևանքը, որ Ռոբերտ Քոչարյանի դեմ պայքարող ընդդիմությունն էլ առաջնորդվել է նրա վարկանիշը զրոյացնելու միջոցով հաջողության տրամաբանությամբ, այլ ոչ սեփական վարկանիշը հաջողության սեփական պատմությամբ կառուցելու, ինչը էապես կփոխեր երկրի հասարակական-քաղաքական բովանդակությունը, անգամ ամբողջատիրական իշխանության պայմաններում: Այն ժամանակ պարզապես ընդդիմությունները չեն հայտարարել այդ մասին, այլ գործել են այդ տրամաբանությամբ: Այժմ Ռոբերտ Քոչարյանը հայտարարում է, թերևս վստահ լինելով, որ իշխանությունը ներկայումս չունի այդ քայլերին, այդ քաղաքական պայքարի տրամաբանությանը կամ այդ տրամաբանությամբ քաղաքական պայքարին ուժով հակազդելու հնարավորություն: Այսպես, թե այնպես, եթե Հայաստանում շարունակվում է մրցակցի վարկանիշի զրոյացման վրա կառուցվող քաղաքականության տրենդը, դա նշանակում է, որ Հայաստանում շարունակվելու է քաղաքական համակարգի անկումը եւ այլասերումը, ինչը քայքայելու է պետականությունը, ավելի շուտ՝ շարունակելու է քայքայել այն: Ըստ այդմ, խնդիրը այստեղ բոլորովին այն չէ, որ այդպես ասում է Ռոբերտ Քոչարյանը: Եթե անգամ որևէ նոր ուժ հայտարարի, որ իր հաջողությունը տեսնում է գլխավոր մրցակցի վարկանիշը զրոյացնելը, այդ հայտարարությունը ենթակա է գնահատվելու որպես քայքայիչ եւ ապակառուցողական ի բնե: Ավելի կոնկրետ իմաստով, այս իրավիճակում Ռոբերտ Քոչարյանի հայտարարությունը նաև խիստ վտանգավոր է:
Բանն այն է, որ Նիկոլ Փաշինյանի վարկանիշը ներկայումս զրոյացնելու համար պետք է իրավիճակը առավելագույնս լարել թե երկրի սահմաններին, թե երկրի ներսում, խաղալ հնարավոր ռիսկերի եւ դրանց բազմապատկման վրա: Իսկ այստեղ ռիսկերը թե անվտանգային են՝ տեսնում ենք Ռուսաստան-Թուրքիա-Ադրբեջան եռանկյունու շահերն ու Հայաստանի անվտանգության տեսանկյունից դրա «բերմուդյան» բնույթը, թե սոցիալ-տնտեսական, որոնք իրենց հերթին զգալի ծշաղկապված են անվտանգային խնդիրների ըե, փոխկապակցված եւ փոխազդելի: Այդ պայմաններում, հայտարարել գլխավոր մրցակցի վարկանիշի զրոյացման նպատակի եւ դրան տանող գործողությունների, «մինչեւ քոքը» հասնելու մասին, նշանակում է հայտարարել քաղաքական նպատակներով երկրի «քոքը» վտանգելու պատրաստակամության մասին, որովհետև խոսքը այս դեպքում ուժի մասին է, որը պետական կառավարման պատասխանատուն է, պետական կառավարման ղեկին, առնվազն մինչև հունիսի 20: Իհարկե, առկա են լրջագույն հարցեր առ այն, թե ինչ արդյունավետությամբ է իրականացվում այդ կառավարումը, հատկապես ներկայումս սահմանային անվտանգային առումով; Բայց, մի բան է դնել այդ արդյունավեության հետ կապված լրջագույն եւ սառը հարցեր, փաստերով և մանիպուլյացիայից զերծ փաստարկներով ներկայացնելով դրանք հանրությանը, մեկ այլ բան է խաղալ «զրոյական խաղադրույքով», այլ կերպ ասած՝ սպասել անարդյունավետության հետագա ծավալմանը, ոչ թե գործուն և էֆեկտիվ քայլեր մտածել անարդյունավետությունը կանխարգելելու և կասեցնելու հարցում հանրօգուտ աշխատանքի ուղղությամբ:
