Հայաստանում ընտրական գործընթացները թափ են հավաքում: Արդեն պարզ դարձավ, որ արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցում է 27 կուսակցություն ու դաշինք: Այս ֆոնին հետաքրքիր է իմանալ, թե ինչ դիրքորոշում ունեն ընտրական գործընթացների, մասնակից ուժերի մասին մարդիկ, որոնք չունեն ընտրելու իրավունք: Խոսքը վերջին պատերազմից հետո Հայաստանում հանգրվանած արցախցիների մասին է, որոնք կորցրել են իրենց հայրենիքը: Արդյոք իրենք ունե՞ն նախընտրած քաղաքական ուժ կամ գործիչ, ում սիրով ձայն կտային, եթե այդպիսի հնարավորություն ունենային:
«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում Շուշիի քաղաքապետ Արծվիկ Սարգսյանը նշեց, որ պետք է լինի մեկը, ով կկարողանա Ալիևին սաստել, որը գնալով լկտիացել է. «Ես միայն Ռոբերտ Քոչարյանին եմ տեսնում, քանի որ նա ունի փորձ, կարող է եղած խնդիրներին լուծումներ տալ»:
Դիտարկմանը, թե ինքը տեղյա՞կ է Քոչարյանի նկատմամբ Հայաստանում առկա հսկայական բացասական վերաբերմունքի մասին, որ հասարակությունը նրան չի ներում «Հոկտեմբերի 27»-ի և «Մարտի 1»-ի համար, Արծվիկ Մինասյանն ասաց. «Եթե մարդը չաշխատի, սխալ էլ չի ունենա: Բայց ապացուցվե՞լ է, որ ինքն է արել Հոկտեմբերի 27-ն ու Մարտի 1-ը: Եթե էդպիսի բան է եղել, ինչու դատարանը իրեն մեղավոր չի ճանաչել: Ո՞վ է ճնշել դատարանին, որ Քոչարյանի օգտին աշխատի»:
Իսկ ահա «Հանուն Հադրութի» հասարակական կազմակերպությանն նախաձեռնող խմբի անդամ Լևոն Հայրյանը բոլորովին այլ կարծիքի է. «Ես չեմ կարող բոլորի անունից խոսել, ամեն մեկը մի ուժի համակրում է, և ես չեմ կարող ասել անգամ, որ գերակշռող մասը այս կամ այն ուժի կողմնակիցն է: Պարզ է, որ մաֆիոզներն անցնելու են Քոչարյանի կողմը, բայ ժողովրդական ուժեր էլ կան, որոնք Նիկոլի տերմինալոգիայուվ ասած, հներին չեն ընդունում: Այսինքն միասեռ բոլորը մեկին չեն համակրում ու դա միայն հադրութցիները չեն, այլ ամբողջ Արցախը: Շատ ուժերի համակիրներ կան, բայց հին ռեժիմի ներկայացուցիչները գուցե մի քիչ ուժեղ լինեն, որովհետև իրենց մոտ փողը շատ է, կարող են դա օգտագործել»,-ասաց նա:
Հարցին, թե խոսքը ընտրակաշառք բաժանելու մասի՞ն է, Հայրյանը պատասխանեց. «Իմ կարծիքով, այս ընտրություններին քաղաքական ուժերից որևէ մեկը կույս չի մնալու, բոլորն էլ այդ կեղտոտ ռեսուրսներից օգտվելու են: Նույնիսկ ցուցակներին նայելով էլ կարելի է հասկանալ, որ դա այդպես է»:
Նա կարծիք հայտնեց, որ ընտրություններին մասնակցողների մեծ մասը ցավոք սրտի մասնակցում է ոչ թե իշխանություն վերցնելու, այլ ռուսներին դուր գալու համար. «Հայ քաղաքական միտքը այդպես էլ չի ուզում ազատվել ռուսական ազդեցությունից, ինչը մեր դժբախտության աղբյուրն է: Եթե ուրիշի ազդեցությունից չեն ազատվում, չեն կարող ինքնուրույն, անկախ քաղաքականություն վարել: Նախընտրելի կլիներ, որ անկախականներն ավելի շատ լինեին, բայց ցավոք սրտի, այդպես չէ: Այսօր գործող ուժերի մեծ մասը իր քայլերը չի հաշվարկում առանց Ռուսաստանի»:
Լևոն Հայրյանի խոսքով, մենք երկու քաղաքական գործիչ ենք ունեցել 20-րդ դարում՝ Արամ Մանուկյան և Իգոր Մուրադյան, որոնք կարողացել են ռուսների հետ համագործակցել, բայց առաջնային են թողել հայկական շահը. «Եթե նայեք, ռուսական կրեատուրան ամեն կերպ արգելակում էր, որ այդ մարդկանց անունները Հայաստանում հնչի: Այսօր մենք մեր հին անցյալի քաղաքական գործիչներից ում անունն ասես տալիս ենք, բայց Արամի անունը վախվխելով ենք տալիս: Մենք Արամի մեծության գործիչ չենք ունեցել և դեռ երկար ժամանակ չենք ունենալու: Նույնը կարելի է ասել Իգոր Մուրադյանի մասին: Այս երկուսն իրենց գործունեության առանցքում դրել էին հայության շահը, Հայաստանի պետությունը, ինչը ռուսներին երբեք դուր չի եկել: Ու քանի որ հիմա մեր ամեն ինչը ռուսական կալպակի տակ է, այդ երկուսի անունն էլ աշխատում են մոռացնել տալ»,-ընդգծեց նա:
