Սյունիքում ստեղծված իրավիճակի, Իշխանասարի հայտնի զարգացումների վերաբերյալ քննարկումներ են տեղի ունեցել Հայաստանի վարչապետի և Ֆրանսիայի նախագահի միջև: Ֆրանսիայի նախագահ Մակրոնը համերաշխություն է հայտնել հայ ժողովրդին հերթական անգամ, նշելով, որ Ադրբեջանը խախտել է Հայաստանի տարածքային ամբողջությունը և պետք է հետ քաշի իր ստորաբաժանումը ՀՀ տարածքից: Փաշինյան-Մակրոն հեռախոսազրույցի առնչությամբ Ֆրանսիայի ողջունելի դիրքորոշումով հանդերձ, առանցքային կարևորություն ներկայացնող հանգամանքը թերևս այն է, որ Մակրոնը արտահայտվել է ստեղծված իրավիճակի շուրջ քննարկումները ՄԱԿ ԱԽ տեղափոխելու և այնտեղ լուծումներ գտնելու մասին:
ՄԱԿ Անվտանգության խորհուրդ դիմելու հարցը դիտարկելու անհրաժեշտության մասին խոսել եմ նախօրեին հեղինակած հոդվածում, որտեղ ՀԱՊԿ-ին դիմելու հարցին զուգահեռ, արտահայտվել են ՄԱԿ ԱԽ դիմելու հնարավորոթյունն առնվազն քննարկելու վերաբերյալ, ինչը գուցե իրական քաղաքական արդյունավետության առումով Հայաստանի համար լինի ավելի ուժեղ և հեռանկարային հնարավորություն, քան ՀԱՊԿ դիմելը: Այդ իմաստով հատկանշական է, որ Ֆրանսիայի նախագահը Նիկոլ Փաշինյանի հետ հարցազրույցում արտահայտվում է այդ հեռանկարի մասին: Ինչ է նշանակում հարցը տանել ՄԱԿ ԱԽ: Այստեղ քաղաքական բարձր հարթակի աստիճանակարգությունից բացի, ՄԱԿ ԱԽ քննարկումը առնվազն նշանակում է ընդլայնել և բազմազանեցնել ուժային կենտրոնների շրջանակը, որոնք ներգրավված կլինեն Կովկասի ռեգիոնալ զարգացումներում և դրանց վերաբերյալ որոշումներում: Ինչպես հայտնի է,ՄԱԿ ԱԽ-ն ունի հինգ մշտական անդամներ, որոնք ունեն վետոյի իրավունք, և տասը փոփոխվող անդամներ: Հինգ մշտական անդամներն են ԱՄՆ, Ֆրանսիա, Ռուսաստան՝ որոնք նաև ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներ են, և Մեծ Բրիտանիա ու Չինաստան: Ֆրանսիան փաստորեն առաջարկում է Կովկասի հարցերը քննարկել այդ շրջանակով, ռուս-թուրքական ձևաչափի փոխարեն: Կընդառաջի՞ Երևանն այդ գաղափարին և կդիտարկի՞ հարցը ՄԱԿ ԱԽ տանելու հնարավորությունը: Ինչպես հայտնի է, Երևանն առայժմ դիմել է ՀԱՊԿ-ին՝ խորհրդակցություն սկսելու մասին, քաղաքական դիրքորոշումները համաձայնեցնելու նպատակով: Չի բացառվում, որ այստեղ անարդյունավետության պարագայում Երևանն անդրադառնա Մակրոնի գաղափարին: Միաժամանակ պետք է դիտարկել նաև այն, որ հնարավոր է Ֆրանսիայի նախագահի արտահայտած գաղափարին անդրադառնալը պայմանավորի ՀԱՊԿ-ում Հայաստանի դիմումի քաղաքական արդյունավետության հեռանկարը: Միևնույն ժամանակ, անշուշտ պետք չէ պատրանք, թե ՄԱԿ ԱԽ-ում Հայաստանի համար հարցերը լուծվելու են սահուն կերպով: Հայաստանի համար դա էլ ենթադրելու է ուժերի մոբիլիզացիա և քաղաքական լուրջ աշխատանք ու պայքար: Ավելին, կա դեռևս 44-օրյա պատերազմի ընթացքում ՄԱԿ ԱԽ բանաձևի քննարկման հայտնի պատմությունը, որը տապալվել էր մշտական անդամներից մեկի «խորհրդավոր» վետոյի հետևանքով: Այդուհանդերձ, շահերի շրջանակի բազմազանեցումն ու ընդլայնումը Երևանի համար անկասկած ավելի ճկուն խաղալու հնարավորություն է, ի տարբերություն ռուս-թուրքական ձևաչափի գերակայության:
