Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովը մայիսի 10-ին ժամանում է Բաքու, որտեղ բանակցություն կվարի Ադրբեջանի քաղաքական ղեկավարության հետ: Մայիսի 5-6-ին Լավրովը Երևանում էր և բանակցում էր Հայաստանի արտգործնախարարի ու վարչապետի հետ: Երևանյան բանակցությունների արդյունքում ակնառու էր այն, որ Արցախի հարցում բանակցային գործընթացի հետագա առաջնահերթությունների վերաբերյալ Երևանի ու Մոսկվայի մոտեցումները տարբեր են: Երևանը հայտարարեց, որ Արցախի բանակցային գործընթացը պետք է վերականգնվի կարգավիճակի և տարածքների դեօկկուպացիայի առաջնահերթությամբ:
Լավրովը ներկայացնելով իրենց մոտեցումը, արեց ոչ միայն տարբեր, այլ նույնիսկ տարօրինակ արտահայտություն այն մասին, թե պետք չէ «քաղաքականացնել» նոյեմբերի 9-ից հետո գործընթացը: Լավրովը այդ հայտարարություններն անում էր տողատակում թափանցիկ դիմելով Վաշինգտոնին և Փարիզին, որոնք բաց խոսում են կարգավիճակի և տեղահանվածների վերադարձի խնդրի մասին: Նա կրկնեց դեռևս նոյեմբերի 9-ից հետո Պուտինի արտահայտած միտքը, թե կարգավիճակի հարցն անորոշ է, բայց նպատակահարմար են դիտարկում դա թողնել ապագային, քանի որ խաղաղ համակեցության հարցերը լուծելու պարագայում ավելի հեշտ կլինի քննարկել կարգավիճակի հարցը:
Ռուսաստանն իհարկե տողատակում, ոչ բացահայտ, սակայն թափանցիկ կերպով ազնվորեն «խոստովանում» է, որ ի վիճակի չէ զբաղվել Արցախի հարցի բանակցային գործընթացով, որովհետև այդտեղ բնականաբար ինքնաբերաբար առաջին պլան է գալիս կարգավիճակի հարցը՝ հատկապես պատերազմով այսպես ասած տարածքների հարցը փակելուց հետո, իսկ Մոսկվան այդ դեպքում արժանանալու է Բաքվի դժգոհությանը, հավելյալ՝ այդ դժգոհության Անկարայի հովանիով: Եվ քանի որ Մոսկվան չունի բավարար ազդեցություն Բաքվի վրա՝ կարգավիճակի հարցի շուրջ բանակցային սեղան բերելու համար, գործադրում է կամ փորձում է գործադրել իր ազդեցությունը, որպեսզի չսկսի բանակցային գործընթաց, կամ չկապիտալիզացվի կարգավիճակի հարցի շուրջ Երևանի, Վաշինգտոնի և Փարիզի որոշակի ընդհանուր շահը: Երևանն իհարկե շարունակում է խոսել կարգավիճակի առաջնահերթության մասին, և սրա կարևորությամբ հանդերձ ակնառու է, որ Հայաստանում գրեթե չկա խոսակցություն Վաշինգտոնի և Փարիզի հայտարարությունների մասին, հայկական քաղաքականությամբ դրանց կապիտալիզացիայի հնարավորության մասին: Ավելին, արվում է ամեն ինչ, այդ մասին ռացիոնալ, առանց հակադիր ծայրահեղությունների խոսք ծավալելու ունակ քաղաքական ուժերի ձայնը ընտրական գործընթացին ընդառաջ լռեցնելու և երկուստեք ծայրահեղ մոտեցումների գերակայություն ապահովելու համար, որոնք սնուցելով միմյանց, թույլ կտան ապահովել Հայաստանի քաղաքական դաշտում առկա ուժերի հարաբերակցության կամ ստատուս-քվոյի պահպանումը: