Երկու տարում պարզեցված կարգով ռուսական անձնագիր է ստացել Դոնբասի բնակչության շուրջ 15 տոկոսը: Շատ վերլուծաբաններ նշում են, որ նույն հեռանկարն է սպառնում նաև Արցախին, որի հետևանքով Արցախը կամաց-կամաց կկորցնի հայկական ինքնությունը:
Այս առնչությամբ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանն ասաց, որ այստեղ հարցն առայժմ ավելի շահ հոգեբանական է. «Հայությունն ընդունելով, որ պարտվել է պատերազմում, ընդունելով, որ այդ պարտության գլխավոր մեղավորը գեներալիտետն է: Հիմա հայությունն այդ ամենը պետք է մի կողմ դնի և հոգեբանորեն մեջքը շտկի, չշարունակի այդ ընկճվածությունը: Երկրորդ, Հայաստանը որպես Արցախի ժողովրդի անվտանգության երաշխավոր, ինչպիսին եղել և մնում է, պարտադիր կերպով պետք է ազգային շահերի իր ըմբռնումը ռուսներին հասցնի: Բավական է խոսենք պատերազմի պարտությունից, պետք է առաջ նայել: Հաջորդ բլոկն այն է, որ Մինսկի խմբի եռանախագահությունը շատ լայնորեն պետք է ընդգրկվի նախկին ԼՂԻՄ-ի տարածքային ամբողջականության վերականգնման և նրա անվտանգության ապահովման գործում: Պետք է ռուս-թուրքական տանդեմի գործարքային շեմից դուրս բերել այդ գործընթացը»,-ասաց նա:
Շիրինյանի խոսքով, հաջորդ գործոնը հայկական ինքնությունն է, որը հայերի համար բնութագրվում է լեզվի, մշակույթի և քաղաքական պատմության իմացությամբ. «Եթե այս բաղադրիչները որևէ մեկի մոտ չկա, կապ չունի նրա ազգությունը, ինքն օտարի ազդեցության գործակալ է: Եթե դու չգիտես քո լեզուն, չգիտես քո բարձր մշակույթը և քաղաքական պատմությունը, այդ դեպքում բոլորովին կապ չունի, թե դու ինչ մորից ես ծնվել, դու արդեն այլ մշակույթի կրող ես: Այնպես որ պետք է պայքարել սեփական ինքնության, սեփական պետության համար: Տեսեք, անձնագրեր տալով Ռուսաստանը մուտանտ է աճեցնում, բայց այդ ժողովուրդների համար ազատություն չի բերում, այլ բերում է միջամտելու առիթ: Անձնագիրը տալիս են, որ հետո միջամտեն: Ի՞նչ է Դոնբասն ազատագրվե՞լ է, իհարկե չի ազատագրվել, գիշեր-ցերեկ կռիվ է այնտեղ: Ռուսաստանը ճանաչո՞ւմ է Դոնբասի անկախությունը, իհարկե ոչ: Փոխարենը Ռուսաստանը Դոնբասում կռիվ է սարքում: Այնպես որ մենք պետք է ընդդիմանանք: Այո, ռուսների հետ բարեկամություն, բայց ոչ ինքնության ու ազգային շահի ստորադասման հաշվին, դա արդեն մեր վերջն է լինելու»:
Հարցին, թե չի բացառվում, որ ռուսների կողմից այդպիսի պահանջ կդրվի Արցախո՞ւմ, քաղաքագետն արձագանքեց. «Պահանջը որն է, դա խրախուսվում է: Ռուսներն ասել են, ես եկել եմ, որ իմ լեզուն չսովորե՞ս: Պուտինի նենգությունը հենց այն է, որ Շուշին ինքն է հանձնել թուրքին: Քրիստոնեական Ռուսաստանը գործել է զորացնելով մահմեդական, թյուրքական քաղաքակրթությունը: Եթե Ռուսաստանը չլիներ, նրանց ձեռքը Ղարաբաղ կլինե՞ր: Կոնկրետ Շուշիի պարագայում հանցագործություն է եղել արևմտյան կամ քրիստոնեական քաղաքակրթության կողմից, որի մի մասը Ռուսաստանն է: Այս պայմաններում Հայաստանն այլ ճար չի ունեցել, ճար կունենար, եթե ունենար իսկական գեներալիտետ»:
