«Առաջին լրատվական»-ի հարցերին պատասխանել է քաղաքագետ Արեգ Քոչինյանը։
– Նախօրեին ՀՅԴ-ն հայտարարեց, որ ԱԺ արտահերթ ընտրություններ լինելու դեպքում մասնակցելու է դրանց, թեև պատերազմի ավարտից հետո այս ողջ ընթացքում դեմ էին արտահերթ գործընթացներին: Ինչպե՞ս եք գնահատում այս հայտարարությունը և ՀՅԴ-ի շանսերն այս ընտրություններում:
– Այս վերջին հայտարարությունն ամբողջությամբ ՀՅԴ-ին բնորոշ ոգու մեջ է: Այսինքն՝ հայտարարել մի այլ բան, անել մի բան, հետո հայտարարել երրորդ բանը: Մյուս կողմից պետք է հասկանալ, որ իրենց ձեռքին չէ այդ որոշումը, իրենք չեն որոշում՝ մասնակցում են, թե չեն մասնակցում, կոալիցիայով են մասնակցում, թե առանց դրա: Շատ շուտով, երբ իրենց առաջին դեմքը պարզ կլինի, նաև հասկանալի կլինի, թե այդ որոշումն ով էր կայացնում, և արդյոք ՀՅԴ ԳՄ-ն որոշում կայացնելու հետ կապ ուներ, թե չուներ:
– Եթե ՀՅԴ-ն Ռոբերտ Քոչարյանի հետ դաշինքով մասնակցի ընտրություններին, նրանց շանսերը որքա՞ն կլինեն:
– Հիմա Քոչարյանի հետ կմասնակցի, թե առանց Քոչարյանի, ՀՅԴ-ն շանսեր չունի: Հնարավոր է՝ ինչ-ինչ պարագաներում Քոչարյանը շանսեր ունի, օրենքի սահմաններից դուրս գործողությունների դիմելու պարագայում ինչ-ինչ շանսեր կարող է ունենալ: Իսկ Դաշնակցությունը թե՛ մենակ, թե՛ Քոչարյանի հետ, թե՛ հին դեմքերով, թե՛ ռեբրենդինգ արած դեմքերով ոչ մի շանս չունի:
– Ինչո՞ւ ՀՅԴ-ն որոշեց մասնակցել ընտրություններին, քաղաքական գործընթացներից դուրս չմնալու համա՞ր:
– Ինչպես ասացի՝ այդ որոշումն իրենք չեն կայացրել: Այդ որոշումն իրենց կուսակցական մարմինների դաշտում չի կայացվել:
– Այս պահին միայն ՀՀԿ-ն է, որ հստակ դեռ չի ասել՝ մասնակցելու են ընտրություններին, թե ոչ: Ձեր կարծիքով՝ ինչպիսի՞ խորհրդարան ունենալու հեռանկարի առջև ենք մենք կանգնած:
– Եթե նայենք, թե ինչ կուսակցություններ են հայտարարել, որ մասնակցելու են ընտրություններին և ինչ ձևաչափով են մասնակցելու, իրականում դեռևս ուրախանալու բան շատ քիչ ունենք: Չի բացառվում, որ մենք ունենանք անգամ ավելի վատ խորհրդարան, քան նախորդն էր: Ըստ էության, մենք գնալու ենք այն ճանապարհով, որ ունենալու ենք փողոցի իրավիճակը ուղղակի խորհրդարանում: Այսինքն՝ ունենալու ենք այդ երկփեղկված վիճակ՝ առանց որևէ բովանդակության, շատ անձնավորված, նույն փոխադարձ մեղադրանքները՝ կապիտուլյանտ, մերժվածներ, որը ոչ մի տեղ չի տանում: Միայն մեկ հույս կա այստեղ որոշակի, որը ես կապում եմ աջ թևի ուժերի հնարավոր միացման հետ: Որովհետև նրանք առանձին-առանձին թույլ են, որ կարողանան իմ ասած խորհրդարանի ձևաչափի վրա ռեալ ազդեցություն ունենան, բայց միավորման դեպքում, կարծում եմ, այդ հնարավորությունը կա: Հիմա իրենց աստեղային ժամն է, և նրանք կարող են փոխել իրավիճակը:
– Ռուսաստանն ինչպիսի՞ մասնակցություն կունենա այս ընտրություններին՝ հաշվի առնելով, որ Հայաստանում գնալով ավելի ու ավելի շատ ուժեր են մրցակցության մեջ մտնում Մոսկվային հաճոյանալու համար: Ռուսաստանը կունենա՞ նախընտրած քաղաքական ուժ կամ դաշինք:
– Այո, դուք ճիշտ եք, մեզ մոտ ինքնատիպ մի մրցավազք է, թե ով ավելի շատ կհաճոյանա Ռուսաստանին և թե ով Մոսկվայի կենտրոնական հատվածից կսկսի իր նախընտրական քարոզարշավը: Ըստ իս՝ եթե խոշոր հաշվով նայենք, Ռուսաստանի համար որոշ բացառություններ հանած, առանձնապես տարբերություն չկա, որովհետև որ թևն էլ որ ձևավորի իշխանությունը, Հայաստանը շատ խոր և համապարփակ, ըստ էության, աննախադեպ կախվածության մեջ է ընկել Ռուսաստանից: Դա հաշվի առնելով, չեմ կարծում, որ Ռուսաստանն առանձնապես շատ մեծ ներգրավվածություն կունենա այս ընտրություններում: Որոշ ուժեր կփորձեն ներկայացնել, որ կա ուժեղ ռուսական ներգրավվածություն՝ իրենց դիվիդենտներն ավելացնելու համար, բայց չեմ հավատում, որ ռուսները ավելի կարևոր գործեր չունեն:
– Ինչպե՞ս եք գնահատում Ռոբերտ Քոչարյանի ինքնավստահ հայտարարությունները, որ մասնակցելու են ու «կրելու են»: Որքանո՞վ դա իրականության հետ ընդհանրապես աղերս ունի:
– Ցանկացած թեկնածու էլ հո չի՞ ասելու, որ մասնակցում եմ, որ պարտվեմ: Բոլորն էլ ասում են, որ հաղթելու են: Ինքը ունի նաև ինչ-որ ոճ, որն ուժեղ տղամարդու ոճն է, մաչոյի ոճն է, և նա մնում է իր ամպլուայի մեջ: