ԱՄՆ նախագահ Ջո Բայդենը ելույթ է ունեցել ՌԴ հետ հարաբերության թեմայով, որում խոսել է ապալարվածության գնալու պատեհ ժամանակի մասին: Հատկանշական է, որ ԱՄՆ նախագահը այդ մասին խոսում է ՌԴ դեմ նոր պատժամիջոցներից հետո, որոնք էլ հաջորդել էին երրորդ երկրում հանդիպելու և խոսելու նրա առաջարկին, որ արել էր Պուտինին: Ըստ էության, ստացվում է բավականին հակասական պատկեր: ԱՄՆ նախագահը մի կողմից Պուտինին գնահատում է որպես «մարդասպան», հետո զանգահարում նրան և հանդիպում առաջարկում երրորդ երկրում, հետո կիրառում ՌԴ դեմ պատժամիջոցներ՝ դիվանագետների արտաքսում, պատժամիջոցներ սահմանում ՌԴ պետպարտքի հետ կապված ֆինանսական օպերացիաների նկատմամբ, հետո ելույթ ունենում և հայտարարում, որ լավ ժամանակ է ապալարվածության գնալու համար: Բայդենը հայտարարել է, որ այնտեղ, որտեղ ԱՄՆ շահը պահանջում է՝ կգործակցեն ՌԴ հետ, այնտեղ, որտեղ կա շահերի հակասություն՝ ԱՄՆ-ն պատասխանելու է ՌԴ քայլերին: Ըստ էության, Բայդենի հայտարարություններում նշմարվում է բավականին ուշագրավ թվացող տողատակ:
Բանն այն է, որ ԱՄՆ նախագահը կարծես թե առաջարկում է գիծ քաշել ՌԴ հետ հարաբերությունում և, ըստ այդմ, արձանագրել ներկայիս ստատուս-քվոն՝ պայմանավորվելով արդեն հետագա գործընթացների և հարաբերությունների խաղի կանոնների շուրջ: Այլ կերպ ասած, խորհրդանշական իմաստով, Բայդենը Պուտինին առաջարկում է «ներել պարտքը»՝ պայմանով, որ գծվում են հստակ կանոններ, և սահմանվում են այսպես ասած կարմիր գծեր, որոնք անցնելու դեպքում ՌԴ-ն կստանա բավականին արագ ու ուժեղ հակահարված: Ընդ որում, այդ արագությունն ապահովելու միջոց կարող է դիտվել նաև նախագահ Բայդենի մեկ այլ հրամանագիր, որ նա ստորագրեց օրերս ԱՄՆ-ում անվտանգային տնտեսական սպառնալիքների հիմքով Արտակարգ դրության ռեժիմ սահմանելու մասին, որը, առանց Կոնգրեսի որոշումներ կայացնելու, հնարավորություն է տալիս նախագահին, այդ թվում՝ արտաքին քաղաքականության հարցերում: Այդպիսով, ԱՄՆ նախագահը, կարծես թե, մտրակը ցույց տալով՝ կարկանդակ է առաջարկում Պուտինին: ՌԴ նախագահը առնվազն քննարկում է այդ առաջարկը, իսկ գուցե չի էլ քննարկում, այլ պարզապես մտածում ՌԴ վերնախավում այն ադապտացնելու մասին, մինչ Բայդենի հետ հանդիպումը: Այդ իմաստով, առանցքային է հարցը, թե Բայդենի առաջարկի համատեքստում ինչպիսի ռեժիմ է դիտվում Կովկասի համար ստատուս-քվոյի և դրա հետագա կառավարման, դրա շուրջ հարաբերության համատեքստում: Ինչ գաղափարներ կան այդ առումով Հայաստանում, որ կարող են առաջարկվել Ռուսաստանին և ԱՄՆ-ին: Եթե Բայդենը հայտարարում է ապալարվածության հարմար պահի մասին, ապա, թերևս, Հայաստանի համար էլ կարևոր է օգտվել այդ պահից, հնարավորինս արագ ձևակերպելով քաղաքական որոշակի տեսլականներ և ներկայացնելով դրանք ոչ միայն Ռուսաստանին, այլ նաև Միացյալ Նահանգներին:
