Հայ ռազմագերիների հարցում տեղի ունեցած աղմկոտ իրողությունը պետք է դիտարկել թերևս «Իսկանդեր»-ի պատմության համատեքստում, որ թարմացրեց Բաքուն օրեր առաջ: Ինչպես հայտնի է, Բաքուն հրապարակեց տեղեկություն, թե իբր «Իսկանդեր»-ի բեկորներ են հայտնվել Շուշիում: Ընդ որում, հրապարակվեցին լուսանկարներ, որոնց վրա պատկերված էր բեկորների մակնիշը: Այդ մակնիշը «Իսկանդեր Մ» համակարգի էր, որը միայն Ռուսաստանի զինանոցում է, քանի որ արտահանման համար կա «Իսկանդեր Է» տարբերակը, որը պետք է որ մատակարարված լիներ Հայաստան: Ինչո՞ւ էր Բաքվին պետք է ընդգծել այդ հանգամանքը:
Առաջին իսկ օրից հայտնեցինք կարծիք, որ «Իսկանդեր»-ի պատմության թարմացումը Բաքվի խնդիրն է Ռուսաստանի հետ կամ՝ Անկարայի խնդիրը: Հնարավոր է, որ այդ խնդիրը կապված է Հայաստանի վրա ճնշում ավելացնելու հետ, իսկ հնարավոր է՝ այլ, անմիջապես Ռուսաստանի հետ կապված հարցի: Հետո արդեն ռազմագերիների հարցում աղմկոտ շրջադարձը, երբ Բաքու գերիների հետևից մեկնող գեներալ Մուրադովը Հայաստան ժամանեց դատարկ օդանավով:
Միաժամանակ ուշադրությունից դուրս մնաց և այն, որ Ադրբեջանում բողոքի ցուցադրական ակցիա անցկացրին՝ ընդդեմ Արցախում ռուսական ռազմական ներկայության: Այդ ակցիան խիստ սակավամարդ էր, բայց հաշվի առնելով ադրբեջանական ներքին իրողությունները՝ կասկածից վեր է դառնում, որ այն կազմակերպել էր իշխանությունը, և հարկ եղած դեպքում ակցիան կարող է լինել ավելի մարդաշատ: Կամ՝ Բաքվին այդ ակցիան «պատվիրել» էր Անկարան:
Ի դեպ, ուշադրության բազմակի արժանի է նաև հանգամանքը, որ մի քանի հարցերում դեմարշի ֆոնին, ադրբեջանցիները գնդացրով կրակ էին արձակել նաև Արցախի Սարուշեն համայնքում աշխատող գյուղացիների ուղղությամբ: Ահա այդ ֆոնին էլ տեղի ունեցավ Պուտին-Էրդողան հեռախոսազրույց, որի նախաձեռնողը Պուտինն էր՝ համենայնդեպս դատելով Կրեմլի կայքից: Երբ նախաձեռնությունը այլ է լինում, կայքում տեղեկացնում են, որ հեռախոսազրույցը եղել է թուրքական կողմի, ընդհանրապես դիմացի կողմի նախաձեռնությամբ:
Փաստորեն, «Իսկանդեր»-ի, հայ գերիների, Արցախում ռուսական ռազմական ներկայության հարցերի առնչությամբ դեմարշից հետո Պուտինը զանգահարում է Էրդողանին, և քննարկում են նաև Արցախի հարցը: Ի՞նչ է ուզում Թուրքիան Ռուսաստանից: Այդ պահանջը առնչվում է Հայաստանի՞ն, հայկական հարցի՞ն՝ եթե հաշվի առնենք ապրիլի 24-ի մոտալուտ հանգամանքը և այդ ֆոնին Ցեղասպանությունը ճանաչելու ԱՄՆ վարչակազմի բավականին բարձրաձայնվող մտադրությունը, թե՞ Թուրքիային այժմ ավելի շատ հետաքրքրում է ուկրաինական ուղղությունը, իսկ Կովկասը և մասնավորապես Արցախը այլևս գործիք են Անկարայի ձեռքին, որքան էլ թվում է, թե ռուսական ռազմական ներկայությամբ ՌԴ ձեռքին Ադրբեջանի դեմ գործիք է դարձել Արցախը:
