«Թուրքիան 1991 թվականից ի վեր դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելու համար Հայաստանին առաջադրել էր երեք նախապայման. առաջին՝ չհիշատակել 1915-ի մասին, երկրորդ՝ արցախահայությանը ստիպել ընդունելու Ադրբեջանի գերիշխանությունը, և երրորդ՝ պարտադրել հայկական Սփյուռքին հրաժարվելու հակաթուրքական քայլերից, այն է՝ Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման ջանքերից: Թուրքիան այս երեք նախապայմաններից չի հրաժարվել. պայմանները մնացել են նույնը, փոխվել են ընդամենը ձևակերպումները»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց թուրքագետ Հակոբ Չաքրյանը:
Նրա խոսքով՝ Հայաստանը չի փակել Թուրքիայի հետ սահմանները, այլ Թուրքիան է փակել. «Հետևաբար առանց ՀՀ ջանքերի, առանց ՀՀ ԱԽ քարտուղարի քաջալերանքի թող իրենք ինչպես փակել են, այնպես էլ բացեն: Մեզանից այստեղ որևէ բան չի պահանջվում: Մանավանդ ստեղծված իրավիճակում ընդառաջ գնելը՝ առնվազն… չգիտեմ ինչ ասեմ»:
Մեր զրուցակիցը հիշեցրեց արցախյան վերջին պատերազմից առաջ Էրդողանի խոսքերը, այն է՝ «մենք ներգրավվում ենք այս պատերազմի մեջ, որպեսզի 1915-ի երիտթուրքերի սկսած գործը հասցնենք ավարտին», որից հետո էլ Պուտինը Էրդողանին հռչակեց իր լավագույն ընկերը: «Նա անամոթաբար ավելացրեց, թե Էրդողանը, ի տարբերություն եվրոպացի գործիչների, իր խոսքի տերն է, այսինքն՝ Էրդողանն ուզում է ցեղասպանության ենթարկել արդեն մի անգամ ցեղասպանությունից արյունաքամ եղած ժողովրդին, իսկ Պուտինն էլ լրացնում է, թե նա խոսքի տերն է: Մնում է գնանք մոմ վառենք, որ զորք չի տրամադրել Էրդողանին, որպեսզի ռուս-թուրքական զորքերը մտնեին ու մեզ բնաջնջեին»,- հեգնեց մեր զրուցակիցը:
Անդրադառնալով ԱՄՆ-ում Հայոց ցեղասպանության ճանաչմանը միտված գործողություններին՝ մեր թուրքագետը նկատեց. «Ընդառաջել Թուրքիային կնշանակի Միացյալ Նահանգների վրա հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորմանը հակադրվող պետության պիտակ կպցնել: Իսկ եթե առանց դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման սահմանները նույնիսկ բացվեն, ապա հաջորդ օրն իսկ այն կարելի է փակել: Ուստի ընդառաջելը առնվազն խելամիտ չէ և վնասակար է»:
Առավել մանրամասն՝ տեսանյութում:
