Պատերազմի հետևանքով սահմանամերձ դարձած Շուռնուխում հանդիսավորությամբ բարձրացվել է Հայաստանի Եռագույնը: Առանձին խոսակցության առարկա է Եռագույնի վրա խաչի պատկերումը:
Բանն այն է, որ Եռագույնը Հայաստանի Հանրապետության պետական դրոշն է, որն, ըստ օրենքի, անձեռնմխելի է որևէ հավելյալ պատկերապատման համար՝ լինի դա խաչ, թե անգամ պետական զինանշան: Հասկանալի է՝ Եռագույնի վրա խաչի պատկերման մոտիվը, ինչը թերևս չունի ավելորդ մեկնաբանության կարիք: Բայց անգամ այդ մոտիվը չի արդարացնում պետական դրոշի պատկերապատումը, քանի որ դրանով դրոշի ազդեցությունը ամենևին չի բարձրանում և ոչ էլ ազդեցիկ է դառնում դրոշի հետ բարձրացված խաչը: Պետական դրոշն ու քրիստոնեական մեր խաչը իրենց ազդեցությունը և ուժն ունեն ամեն մեկն իր տեղում, իր, այսպես ասած, ձևաչափի և դերի մեջ, ու նրանց հավաքական ուժը ոչ թե մեկտեղված պատկերման մեջ է, այլ կենսագործունեության համադրվածության, ներդաշնակության: Սակայն դա՝ իմիջիայլոց, որովհետև մեծ հաշվով մենք թե Շուռնուխի, թե ընդհանրապես Սյունիքի առումով հայտնվել ենք նոր և արտառոց իրավիճակում, ինչը պահանջում է շատ ավելի լրջագույն քայլեր և դրանց ուղղությամբ համալիր մտորումներ:
Շուռնուխում բարձրացված դրոշը մեր ուժի, կամքի և վստահության խորհրդանիշն է, սակայն Շուռնուխն ու Սյունիքը պետք է ի ցույց դնեն նաև մեր մտքի, կամքի, ուժի ոչ միայն խորհրդանիշներ, այլև կոնկրետ գործեր, որոնք պետք է արտացոլվեն Սյունիքի կենսագործունեության, այսպես ասած, խտությունն ու ինտենսիվությունը բարձրացնելով: Սյունիքը, ինչպես իհարկե ամբողջ Հայաստանն ու Արցախը, ունի անվտանգային համակարգի վերականգնման, իսկ ավելի ճիշտ՝ նոր անվտանգային համակարգի կերտման կարիք: Այստեղ կան ռազմական բաղադրիչներ, պաշտպանական նշանակության անելիքներ, և կա իհարկե տնտեսական-ժողովրդագրական բաղադրիչ: Անվտանգային նոր համակարգը պետք է ենթադրի երկու այդ բաղադրիչի զուգահեռ զարգացում, ներդաշնակ զարգացում, որովհետև Սյունիքի ուժը լինելու է ոչ միայն պաշտպանությունն ու պաշտպանունակությունը, այլև օրգանական կենսագործունեությունն իբրև ռեգիոնալ կյանքի ստեղծարար կենտրոններից մեկը:
Նոր իրավիճակում այդ հարցը Սյունիքի համար դարձել է առավել լուրջ և կենսական հրամայական՝ որպես միջազգային անվտանգային համակարգին Սյունիքի և Հայաստանի ու Արցախի անվտանգային խնդիրների ներդաշնակեցման կարևոր գրավական: Սյունիքը պետք է վերածվի ռեգիոնալ ստեղծարար կենտրոններից մեկի, և այդ գործում պետք է ներգրավել համահայկական ներուժը, նաև այն նպատակադրումով, որ դրա շնորհիվ ներգրավվի նաև միջազգային ռեսուրս: Սյունիքի անվտանգությունը պաշարման տրամաբանությամբ հոգալը չի ունենալու հեռանկար, դա կլինի մոլորություն ու խաբեություն: Սյունիքի, ըստ այդմ նաև ճյուղավորման տրամաբանությամբ՝ Հայաստանի և այդ թվում՝ Արցախի անվտանգության հրամայականը մարզի կենսագործունեության դաշտի, այսպես ասած, առավելագույն միջազգայնացումն է՝ ներգրավելով հնարավորինս շատ գործընկերներ տարբեր վեկտորներից:
