«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Լիբանանի «Ազդակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Շահան Գանդահարյանը։
– Պարոն Գանդահարյան, Լիբանանում իրավիճակը որքանո՞վ է պայթյունավտանգ։ Ցուցարարները արգելափակել են հյուսիսային ելքերը և մուտքերը Բեյրութ, ինչի՞ կհանգեցնի իրավիճակը։
– Այո՛, իրոք պայթյունավտանգ է իրավիճակը։ Լիբանանյան դրամանիշի անկումը ավելի է սրել ֆինանսատնտեսական ճգնաժամն ամբողջ երկրում։ Ցուցարարները զանգվածային տեսքով չեն, այնուամենայնիվ, իրենց հաջողվում է արգելափակել երկրի գլխավոր ճանապարհները։ Ճանապարհները վերաբացվում են իրավապահ մարմինների կողմից։ Կա երկկողմանի զգուշավորություն բախումների չգնալու համար։ Ճանապարհները վերաբացելու գործողություններին ներգրավվել է նաև բանակը։
– Իրավիճակի ինչպիսի՞ հանգուցալուծում է ակնկալվում։
– Հանգուցալուծումը բարդ է, որովհետև հանգամանքները հիմնականում արտալիբանանյան կենտրոնների և տարածաշրջանում գլխավոր խաղացողների հետ են կապված, սակայն, իբրև առաջին քայլ՝ կառավարության կազմությամբ է պայմանավորված։ Համընդհանուր համոզում է, որ կառավարության կազմությունը ևս պետք է համաձայնեցվի Լիբանանում ազդեցության գոտիներ ունեցող պետությունների հետ և նրանց միջև։
– Արդյոք հնարավո՞ր է կառավարության նոր կազմի ձևավորում:
– Առաջադրանքը՝ բարենորոգումներ իրականացնող և երկիրը այս իրավիճակից փրկող կառավարության կազմությունն է։ Սա նշանակում է, որ տեխնոկրատներից պիտի բաղկացած լինի, բայց խնդիրն այն է, որ յուրաքանչյուր համայնք իր չափաբաժնի և՛ պահպանման, և՛ ստանձնելիք նախարարության բնույթի պայմանական մոտեցումներով է հանդես գալիս։ Այս բոլորը, սակայն, արագ կհանգուցալուծվի, եթե գլխավոր խաղացող պետություններից կանաչ լույսերը վառվեն։ Դա դեռևս տեսանելի չէ։
– Պատերազմից առաջ շատ լիբանանահայեր էին ցանկանում վերադառնալ Հայաստան, մի մասը վերադարձավ, հիմա նման ցանկություն կա՞ արդյոք:
– Ցանկություն կա, իհարկե, բայց ներկա պայմանները ձեռնտու չեն՝ հատկապես ֆինանսական առումով։ Լիբանանյան ավիաուղիները շաբաթական թռիչքներ են իրականացնում դեպի Երևան։ Կապը հայրենիքի հետ շարունակվում է։
