«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Միավորված աշխատանքային կուսակցության նախագահ Գուրգեն Արսենյանը:
– Հատկապես վերջին օրերի դիտարկումները թույլ են տալիս մտածել, որ Հայաստանում հիմնականում երկու քաղաքական օրակարգեր են գործում՝ վարչապետի հրաժարականի պահանջ և արտահերթ ընտրություններ: Դուք այս առումով ունե՞ք կողմնորոշում:
– Ես համաձայն չեմ ձեր պնդման հետ, որ հիմնական քաղաքական օրակարգերն այդ երկուսն են:
– Այդ դեպքում ասենք, որ աղմկոտ քաղաքական օրակարգերն են դրանք:
– Այո՛, դրանք բարձր դեցիբելով օրակարգերն են: Հրաժարականի վերաբերյալ պահանջները մտել են մի փուլ, որն արդեն ուրիշ տեղ է տանում պահանջողներին, իսկ արտահերթ ընտրությունների մասին խոսելը վաղաժամ է, որովհետև դա թեորետիկ պատկերացում է քաղաքական ներկա իրավիճակից՝ «ճգնաժամից» դուրս գալու համար:
– Ինչո՞ւ է վաղաժամ:
– Որովհետև որևէ հայտարարություն, հստակ որոշում, կամքի հստակ արտահայտում դեռ չկա այդ մասին: Երբ որ հայտարարություն կլինի, որ ունենք այսպիսի որոշում, որը Հայաստանի քաղաքական օրակարգի թեզ է դառնալու՝ հստակ ժամանակացույցով և իրականացման երաշխիքներով, այն ժամանակ վաղաժամ չի լինի: Իրականացման երաշխիքներից ամենակարևորը Ընտրական օրենսգրքի փոփոխությունն է, գործող Ընտրական օրենսգրքով ընտրությունները հետպատերազմյան Հայաստանում կվերածվեն այլ գործողությունների, որոնց հետևանքը կարող է լինել ապակառուցողական: Ընտրական օրենսգրքի կարևոր հարցը լուծելուց հետո նոր կարող են հայտարարել, որ այս գործիքի կիրառմամբ գնում ենք քաղաքական ընտրությունների: ԸՕ փոփոխությունն անհրաժեշտ է, որ վերացվի ռեյտինգային անհասկանալի և մոլորեցնող համակարգը:
– Ձեր հասցեին արվող քննադատություններին հետևո՞ւմ եք:
– Քաղաքական գործունեությամբ զբաղվող մարդը պետք է պատրաստ լինի նրան, որ կարող են լինել նաև իր տեսակետները չկիսողներ, և նրանց կողմից կարող են հնչել քննադատություններ:
– Կան քննադատողներ, որոնք ասում են՝ ախր դու մերն էիր:
– Ես եղել եմ միայն իմ ծնողներինը և իմ զավակներինը:
– Արմեն Ղուլանյանը, Գագիկ Ջհանգիրյանը պաշտոնների նշանակվեցին, և այդ նշանակումները, կարծեք թե, քաղաքական խանդի արժանացան:
– Մենք մտել ենք հետընթացի մի փուլ, որտեղ մարդկային վատ հատկանիշները դուրս են եկել առաջին պլան, այդ վատ հատկանիշներն են՝ բամբասելը, վարկաբեկելը, նախանձը: Այս հատկանիշները դարձել են մեր առօրյայում առկա երևույթներ, ինչը վիրավորական է և մեր հասարակության համար պատվաբեր չէ:
– Դրա տակ կա՞ն քաղաքական նպատակներ:
– Իհարկե կան: Եթե կարողանում ես հասարակությանը նորմալ փոխհարաբերությունների դաշտից բերել այդ դաշտ, կարողանում ես հեշտորեն բաժանել մարդկանց և կիրառել՝ բաժանիր, որ տիրես սկզբունքը: Չմոռանանք, որ մարդկանց իրար դեմ հանելը, թշնամի սարքելը գալիս է նախկին վարչակազմից: Մի մոռացեք, թե բոլոր ընտրությունների արդյունքում քանի հարևան-բարեկամ էր դառնում իրար թշնամի, քանի որ տարբեր մարդկանց կողմնակիցն էին… Ժամանակակից ինֆորմացիոն հասարակությունը էականորեն մեծացրեց խառնակչության, մարդկանց ուղեղներն անընդհատ ինֆորմացիոն ախտ ներարկելու հնարավորությունները:
– Վազգեն Մանուկյանի կողմից հնչած ապստամբության կոչն ա՞յդ շարքից է:
– Դա Վազգեն Մանուկյանի կողմից հնչեցվող թեզ է: Ո՞ւմ է ուղղված Վազգեն Մանուկյանի կոչը:
– Հանրությանը, որ ստանա նրա աջակցությունը:
– Ապստամբության կոչ անելու և ապստամբություն առաջնորդելու համար նախ դու պիտի այդ ճանապարհով անցնես: Չի կարելի ապստամբության կոչ անել՝ ասելով՝ ուզում եմ իշխանությունը գնա, ես գամ: Դա նշանակում է ուրիշի ձեռքերով փորձել կրակից շագանակներ հանել, որոշել ես ապստամբել, ապստամբիր, տեսնենք ինչ կլինի: Եվ ուզում եմ քաղաքական այն ուժերին, որոնց ներկայացնում է Վ. Մանուկյանը, հարցնել՝ կիսո՞ւմ են նրա տեսակետը, թող հայտարարեն այդ մասին՝ Մանուկյանը իրե՞նց անունից է մարդկանց ապստամբության կոչ անում, թե՞ ոչ: Պատերազմի ընթացքում էլ Մանուկյանը նաև խռովության կոչ է արել. դիմելով Արցախի գեներալներին՝ ռազմական հեղաշրջման կոչ է արել: Եվ դա պետք է համապատասխան գնահատականի արժանանա քաղաքական և պետական համակարգերի կողմից:
– Վատիկանում նախկին դեսպան, նախկին նախագահ Սերժ Սարգսյանի փեսա Միքայել Մինասյանը հայտարարել էր, թե ԱԺ նախագահը լրտես է:
– Լրտես չէ: Ես սովետական բանակում ծառայել եմ որպես ռազմական հետախույզ, ռազմական հետախույզների ծառայությունը լրտեսների դեմ աշխատանքն է: Սեղանին դրված փաստաթուղթը լրտեսության մասին չէ, այդ փաստաթուղթը Ազգային անվտանգության համագործակցության մասին համաձայնություն է: Նա լրտես կարող է համարվել որպես ՀՀ ԱԱԾ մաս, որովհետև ԱԱԾ-ի աշխատանքը կազմված է պրոֆեսիոնալներից, գաղտնի գործակալներից և այլն, բայց եթե նա որևէ տեղից ինֆորմացիա է իմանում և մեր երկրին տեղեկացնում է այդ մասին, ուրեմն նա մեզ համար հետախույզ է, լրտես չէ, նա մեզ համար է աշխատում, չէ՞, ՀՀ ԱԱԾ-ի համար է աշխատում: Պետք չէ ամեն ինչը սև ու սպիտակի բաժանել… ԱԱԾ գաղտնի գործակալը նույն կամավորականն է, որը պայքարում է թշնամու դեմ: Եվ այս բացահայտումով բացահայտողը ծառայություն է մատուցում այլ երկրների Հատուկ ծառայություններին: ԱԱԾ հարգելի՛ սպաներ, պաշտոնյաներ և ղեկավարներ, ձեր գնահատակա՛նը տվեք այս հարցի վերաբերյալ, և ասե՛ք, թե էլ ինչ փաստաթղթեր կան ձեր ձեռքից արտահոսած, և էլ ինչ նորությունների սպասենք: Ինչպե՞ս կարող է ԱԱԾ-ն լռել և հանգիստ տանել, երբ հրապարակվում է նրա ամենագաղտնի պահվող արխիվի փաստաթուղթը:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում:
