Արցախի կառավարությունը հայտնում է, որ Ասկերանում մեկնարկել է արագ կառուցվող առանձնատների բնակարանաշինական ծրագիր: Միաժամանակ, «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամը հայտնում է, որ Արցախի Շոշ համայնքում, որը պատերազմի հետևանքով դժբախտաբար դարձել է սահմանամերձ, աշխատանքը վերսկսել է դպրոցը, և վերադարձել են գրեթե բոլոր աշակերտները: Արցախում քաղաքացիական կենսագործունեության ծավալուն ու արդիական վերականգնումը պետք է լինի անվտանգային խնդիրների լուծման կարևոր զուգահեռ: Այդ տեղեկություններին զուգահեռ էլ, ռուսական խաղաղապահ առաքելությունը տեղեկացնում է, որ Արցախում տեղակայված խաղաղապահ հենակետերում խաղաղապահները իրականացնում են հակաահաբեկչական պարբերական վարժանքներ, տագնապի ազդանշանով գործողություններ: Տեղեկությունն իսկապես ուշագրավ է, որովհետև վարժանքների հակաահաբեկչական լինելու հանգամանքը ուղղակիորեն նշանակում է, որ ռուսական կողմը Ադրբեջանը դիտարկում է որպես ահաբեկչական հենակետ, որտեղից կարող են լինել սպառնալիքներ: Սա, իհարկե, երկարաժամկետ կամ, նվազագույնը, միջնաժամկետ մարտավարական հեռանկար է, որտեղ հակաահաբեկչական բաղադրիչը Ռուսաստանի համար դիտարկվում է որպես խաղաքարտ հնարավոր գործողությունների դեմ, որ կարող են ծավալվել Թուրքիայի և Ադրբեջանի մարտավարության և ռազմավարության մեջ: Խոսքը Արցախում ռուս խաղաղապահների ներկայության ապալեգիտիմացման հնարավոր դիտարկումների մասին է, որոնք, անշուշտ, գտնվում են Անկարայի և Բաքվի մշակումներում: Ռուսաստանն այդ իմաստով փորձում է բազմազանեցնել իր հնարավոր գործողություններն ու քայլերը:
Դեռևս նոյեմբերի 9-ից հետո Պուտինն արձանագրեց և ակնարկեց, որ ռուս խաղաղապահներին թիրախավորելու դեպքում կարող է լինել Հարավային Օսիայի և Աբխազիայի, այսինքն՝ ճանաչման սցենարը: Միևնույն ժամանակ, սակայն, Մոսկվան անշուշտ չի կարող իր, այսպես ասած, պատասխանի տարբերակները կամ հակափաստարկները թողնել մեկ միջոցի հույսին, որովհետև ճանաչման հարցը Ռուսաստանի համար միարժեք չի եղել անգամ իրեն սահմանակից և դե ֆակտո իր ճանաչմանն արժանացած Աբխազիայի և Օսիայի դեպքում, և առավել ևս միարժեք գործիք լինել չի կարող Արցախի պարագայում: Ըստ այդմ, Մոսկվայի համար կարևոր են այլ միջոցներ, որոնց թվում է, թերևս, նաև հակաահաբեկչությունը, ինչի համար էլ շրջանառության մեջ է դրվում խաղաղապահների հակաահաբեկչական գործողությունների տրամաբանությունը: Միևնույն ժամանակ, այստեղ է նաև շարժառիթներից մեկը, որ Բաքուն փորձում է հնարավորինս արագ, այսպես ասած, քաղաքացիականացնել պատերազմի ընթացքում իր օկուպացրած տարածքները և ավելին, արդեն ծավալվել է խոսակցություն այդ տարածքներում այսպես կոչված փախստականների բնակեցման հնարավորության մասին: Այդպիսով, Անկարան ու Բաքուն փորձում են «կապել» ՌԴ հակաահաբեկչական «ձեռքերը» հնարավոր գործողությունների պարագայում: Այս համատեքստում, Հայաստանի համար հույժ կարևոր է Արցախում խաղաղ կյանքի աշխուժացումն ու դրա հնարավորինս արագ միջազգայնացումը մարդասիրական կառույցների ներգրավման իմաստով: Արցախի բնակեցումը և քաղաքացիական կյանքի արդիականացումը ռազմական պաշտպանական կարողությունների վերականգնմանը զուգահեռ ռազմավարական խնդիր է, որն իր հերթին պետք է միտված լինի Թուրքիայի և Ադրբեջանի համար արգելակներ ստեղծելուն: Արգելակներ, որոնք պետք է ունենան հայկական սուբյեկտություն: