«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Լիբանանի «Ազդակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Շահան Գանդահարյանը։
– Պարոն Գանդահարյան, Լիբանանում օրական Covid-ով 5000 վարակված է արձանագրվում։ Նշվում է, որ հիվանդանոցներում անգամ տեղ չկա։ Կնկարագրե՞ք՝ ինչ իրավիճակ է։
– Ցավոք, շատ ծանր է իրավիճակը։ Վարակը տարածվում է աննախադեպ արագությամբ։ Հիվանդանոցներում գերհագեցվածությունը զգալի է և միայն ծանրագույն դեպքերն են, որ ընդունվում են։ Սրա վրա պիտի ավելացնել նաև ֆինանսական և տնտեսական ճգնաժամը։ Այս առումներով հասարակությունը հայտնվել է անորոշության մեջ։ Հիմա պետական համապատասխան գերատեսչությունները որդեգրել են խստագույն սահմանափակումներ վարակի տարածումը դանդաղեցնելու նպատակով։
– Հայերի շրջանում արդյոք շա՞տ են վարակվածները։ Պատվաստանյութերի ձեռք բերման ուղղությամբ ի՞նչ քայլեր է ձեռնարկում Լիբանանը։
– Պատվաստանյութի ձեռք բերման առումով, կարծում եմ, Լիբանանը չի կարելի անջատել տարածաշրջանի մյուս երկրներից։ Իսկ դրանց հերթի ժամանակը դեռևս պարզ չէ։ Հայկական համայնքի առումով, բնական է, որ երբ ամբողջ երկիրն է այս կացությունում, տարբեր չի կարող լինել համայնքի վիճակը։ Համայնքային օժանդակության տարբեր կառույցներ և ծառայություններ փորձում են օժանդակություն տրամադրել ոչ միայն կորոնավիրուսի վարակակիրներին, այլ նաև նման գործազրկության պայմաններում կենցաղային անհրաժեշտություններից զրկված ընտանիքներին։
– Կարո՞ղ ենք ասել, որ Լիբանանում առողջապահական համակարգը կոլապսի մեջ է։
– Այո՛, բայց սա միայն Լիբանանին չի վերաբերում։ Մենք տեսանք, թե անգամ եվրոպական առաջադեմ երկրներն ինչպես հայտնվեցին առողջապահական աղետի մեջ։ Ամբողջ խնդիրը ճիշտ ռազմավարությամբ հակաճգնաժամային ծրագրերով դուրս գալն է այս իրավիճակից՝ փորձելով թեթևացնել վնասները։ Լիբանանի դեպքում խնդիրը ֆինանսական, տնտեսական սուր տագնապն է և քաղաքական բեմի վրա անորոշությունը։
