«2020 թվականը շատ պատմական և փորձությունների տարի էր: Սակայն նույնիսկ ամենաանկումային պահին չպետք է դադարել վերլուծել և պետք է առաջ նայել. «ինչ է լինելու հետո» հարցը պետք է անընդհատ հնչեցնել, և դա ի վերջո կբերի որոշակի հանգրվանի»,- անցնող տարին ամփոփելով՝ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց պատմաբան Զոհրաբ Գևորգյանը:
Մեր զրուցակիցը կարծում է, որ Հայաստանի ամենաառաջնային անելիքը մշտապես եղել է կրթությունը. «Կրթության նկատմամբ վերաբերմունքը մշտապես եղել է երրորդական: Անընդհատ հնչող ռազմական, պատերազմական իրավիճակը իրականության մեջ ձևավորել է կեղծիքի որոշակի մի փուչիկ, որում կարևորվել է զենքի գնումը՝ առանց հաշվի առնելու, որ գիտությունն ու կրթությունն են ի վերջո զենք ստեղծելու, ինչը մենք տեսանք»:
Զոհրաբ Գևորգյանը ընդգծեց՝ ընդհանրապես Հայաստանի թիվ մեկ խնդրը եղել է կրթական նորարարությունը. «Ընդհանուր հայկական կրթական միջավայրը ամենավտանգավոր փուլում է՝ պոստսովետական. ո՛չ խորհրդային է, ո՛չ նոր ժամանակների, ինչ-որ սիմբիոզային վիճակում է»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում: