«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է վրաց քաղաքագետ Գելա Վասաձեն։
– Պարոն Վասաձե, Վրաստանի վարչապետ Գեորգի Գախարիան հայտարարել է, որ արցախյան գոտում վերջին իրադարձությունների արդյունքում ռեգիոնալ խաղացողների թիվն ավելացել է, և Վրաստանը պետք է անի ամեն ինչ իր ռազմավարական գործընկերների ներկայությունը ուժեղացնելու համար: Վրաստանի վարչապետն անուններ չի տալիս, արդյոք նա նկատի ունի Թուրքիայի՞ն։
– Նա անուններ չի տալիս, քանի որ դա ակնհայտ է: Վարչապետի հետ ես այնքան էլ համաձայն չեմ տարածաշրջանային խաղացողների թվի ավելացման հետ կապված. ինչքան կար, այդքան էլ մնացել է՝ Ռուսաստան, Թուրքիա, Իրան: Այստեղ մենք ավելի շուտ պետք է խոսենք Թուրքիայի դերի բարձրացման մասին: Ինչ վերաբերում է տարածաշրջանում գործընկերների դերի ուժեղացմանը, ապա այստեղ խոսքը հիմնականում ԱՄՆ-ի և ընդհանուր առմամբ ՆԱՏՕ-ի դերի մասին է:
– Այդ իմաստով ի՞նչ դերակատարություն կունենա Վրաստանը։
– Իր աշխարհագրական դիրքի պատճառով Վրաստանը կարող է և պետք է հավասարակշռության դեր ստանձնի Հարավային Կովկասում, բայց դրա համար Վրաստանը չունի բավարար ռեսուրսներ: Ուստի անհրաժեշտ է մեծացնել մեր արևմտյան գործընկերների աջակցությունը: Միայն զսպումների և հավասարակշռումների մեխանիզմը կարող է կայունություն ապահովել տարածաշրջանում:
– Վրաստանին չի՞ անհանգստացնում արդյոք ռուս-թուրքական համագործակցության պրակտիկան։ Ռուս-թուրքական հարաբերությունների ամրապնդումը ի՞նչ վտանգներ կարող է պարունակել Վրաստանի համար։
– Ռուս-թուրքական համագործակցությունը օբյեկտիվ իրողություն է, որը գոյություն ունի ոչ մեկ տարի: Ռուսաստանն ու Թուրքիան հետաքրքրված են միմյանցով: Ավելին՝ այն, ինչը նախկինում վիճաբանության առարկա էր, օրինակ՝ տարածաշրջանային նախագծերը, ինչպիսիք են Բաքու-Թբիլիսի-Կարսը և Հարավային Կովկասի գազային միջանցքը, այժմ Ռուսաստանի համար դարձել են հետաքրքիր և անհրաժեշտ: Իհարկե, կա Թուրքիայի և Ռուսաստանի այլ ընդհանուր շահերի հսկայական շերտ, բայց ես նշեցի տարածաշրջանային նախագծեր, քանի որ դրանք ուղղակիորեն վերաբերում են Վրաստանին: Ցանկացած իրադարձություն պարունակում է ինչպես ռիսկեր, այնպես էլ հնարավորություններ: Սա վերաբերում է նաև թուրք-ռուսական մերձեցմանը: Այնպես որ, իհարկե, պետք է անհանգստանալ, բայց միևնույն ժամանակ պետք է մտածել, թե ինչպես կարող ենք դա դրականորեն օգտագործել՝ չնայած առկա անհաղթահարելի ուժի բոլոր հակասություններին։
– Անհանգստացած չէ՞ արդյոք Թբիլիսին, որ կարող է դառնալ ռուս-թուրքական բաժանումների տարածք, ինչպես դարձավ Արցախը:
– Վրաստանը Ռուսաստանի կողմից արդեն բաժանման առարկա է դարձել, երկու շրջան օկուպացված է: Այնպես որ, մենք կիսելու բան չունենք: Կասկածում եմ, որ ստատուս քվոյի որևէ հիմնարար տեղաշարժ և փոփոխություն հնարավոր է առաջիկայում: Այսպիսով, մենք կունենանք լոկալ պայքար առանձին հարցերի շուրջ:
