«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է քաղաքագետ Կայծ Մինասյանը:
– Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը «Ազատություն» ռադիոկայանին տված հարցազրույցում անդրադարձել է Հայաստանի ներքաղաքական իրավիճակին և հայտարարել է, որ իրավիճակի գլխավոր պատասխանատուն ինքն է, բայց ոչ թիվ մեկ մեղավորը։ Ի՞նչ դիտարկումներ ունեք նրա այս հարցազրույցի շուրջ, ո՞վ է մեղավոր, եթե ոչ՝ գործող իշխանությունը։
– Նիկոլ Փաշինյանը միաժամանակ ճիշտ է ու սխալ: Նա ճիշտ է, քանի որ իրական մեղավորները 1991 թվականից ի վեր իշխանության մեջ գտնվող քաղաքական էլիտաներն են: Նիկոլը իր վրա է վերցնում մեղքի բաժինը, և առաջին անգամ է կառավարության այսպիսի ղեկավար պատահում: Բայց Նիկոլը սխալվում է, քանի որ երբ նա համարում է, որ միայն ժողովուրդը կարող է հետ վերցնել իր վստահությունը նրա նկատմամբ և ստիպել նրան հրաժարական տալ, վարչապետը շփոթում է ժողովրդական ինքնիշխանությունը (popular sovereignty) ազգային ինքնիշխանության (national sovereignty) հետ: Պարոն վարչապետ, մի խառնեք ժողովրդական ինքնիշխանությունը ազգային ինքնիշխանության հետ. ժողովրդական ինքնիշխանությունը տոտալիտար ռեժիմների նշանն է, ազգային ինքնիշխանությունը ժողովրդավարական ռեժիմների ուղին է: Իսկ ազգային ինքնիշխանությունը չի նշանակում աջակցել կոռումպացված հին ռեժիմի 17 վրեժխնդիր և նոստալգիկ կուսակցություններին:
– 17 ուժերը առաջարկում են վարչապետի իրենց թեկնածուին, բայց մերժում արտահերթ ընտրությունների անցկացումը։ Ստեղծված լարված իրավիճակում ի՞նչ ելքեր եք տեսնում:
– Ես հասկանում եմ այս բևեռացումը և դրանից դուրս գալը շատ հեշտ է հետևյալ կերպ.
– Նիկոլ Փաշինյանը պետք է առաջին քայլը կատարի ՝ հրաժարական տալով
– Ազգային ժողովը պետք է ընտրի նոր վարչապետ, Արարատ Միրզոյանն ունի բոլոր ռեսուրսները՝ անցումային վարչապետ լինելու համար, քանի որ նա գալիս է «Իմ քայլ»-ի մեծամասնությունից և պակաս պառակտիչ է, քան Նիկոլ Փաշինյանը
– խորհրդարանականները Ազգային ժողովի նոր նախագահ են ընտրում խորհրդարանի մեծամասնության խմբից («Իմ քայլ»)
– վարչապետ Արարատ Միրզոյանը կազմակերպում է արտահերթ ընտրություններ: Եթե Նիկոլ Փաշինյանը ցանկանա գլխավորել ցուցակը և վերադառնալ իշխանության, դա իր իրավունքն է, բայց նա ստիպված կլինի անցնել քվեատուփի օրինականությունը, և ընտրողները միակն են, ովքեր կարող են դատել
– քաղաքական իրավիճակը վերականգնում է իր անդորրը: Եվ վերջապես կարող է սկսվել հայկական պետության (վերա)կառուցումը:
– Փաշինյանը նշում է, որ իր հրաժարականի պահանջն ընդամենը էլիտար բունտ է։ Այդպե՞ս է։
– Քանի դեռ առաջին նշանը չի գալիս Նիկոլ Փաշինյանի կողմից, որոշ վերնախավերի պարսատիկի մշտական ռիսկ կա: Եվ ոչ լավագույն մասի, ցավոք:
– Ինչո՞ւ են վարչապետի հրաժարականին միացել ռուսահայ օլիգարխները, նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանը։ Արդյոք ընդդիմության իրական թեկնածուն Վազգեն Մանուկյա՞նն է։
– Եթե Կարեն Կարապետյանը վերադառնա իշխանության ընտրությունների շնորհիվ, ապա դա կլինի «վերադարձ դեպի նորմալություն» նախքան Սերժ Սարգսյանի նախանձախնդիր ժեստը 2018-ի ապրիլին:
Վազգեն Մանուկյանը միայն այնտեղ է, որպեսզի հանգստացնի 17 կուսակցություններին և ռուսներին, և նա կլինի անցումային վարչապետ առանց խորհրդարանի աջակցության կամ համընդհանուր ընտրական իրավունքի: Սա ամենավատ սցենարն է: Առանց ժողովրդական և ազգային աջակցության, բևեռացումը կտևի, և քաղաքացիական պատերազմի ռիսկը կմեծանա: Ոչ Նիկոլը, ոչ Վազգենը, բայց Արարատը երկիրը կայունացնելու միակ լուծումն է:
– Արցախի նախագահը հայտարարում է, որ պատերազմը հնարավոր էր կանգնեցնել ավելի շուտ՝ ավելի շահավետ պայմաններով ու քիչ զոհերով։ Ինչո՞ւ դա չի արվել։
– Սա նշան է, որ Արայիկ Հարությունյանը ընտրել է Նիկոլ Փաշինյանին ցած թողնել: Նա հասկանում էր, թե որտեղ է իր շահը: Նա արդեն հրաժարվել էր հանդիպել Մինսկի խմբի երկու արևմտյան համանախագահներին՝ Ռուսաստանին չնեղացնելու համար: Սա ևս մեկ միջոց է՝ ասելու, որ նա հասկանում էր Ռուսաստանի մտադրությունները:
