Այժմ առաջնայինը զինվորական գերիների, քաղաքացիական գերիների, անհետ կորածների հարցերն են, նրանց հայտնաբերումն ու շուտափույթ վերադարձը: Դեռ պատերազմի ժամանակ պաշտպանության նախարարությունը խոսում էր մայոր Դավիթ Առուշանյանի սխրագործությունների մասին, ով խոցելով հակառակորդի մի քանի տանկ՝ խուճապ էր առաջացրել հակառակորդի շարքերում և մեր զինվորականների համար ստեղծել առաջխաղացման հնարավորություն:
Դավիթ Առուշանյանի մայրը՝ Լիդա Առոշանյանը, «Առաջին լրատվական»-ին հայտնեց, որ որդին վերջին անգամ զանգահարել է պատերազմը սկսվելու օրը՝ սեպտեմբերի 27-ին. «Այնուհետև ոչ մի տեղեկություն չենք ունեցել: Դրանից հետո՝ հոկտեմբերի 2-ին, Արծրուն Հովհաննիսյանի հաղորդումից լսել ենք իր սխրագործությունների մասին, հետագայում իմացել ենք, որ դեպքը տեղի է ունեցել ոչ թե հոկտեմբերի 2-ին, այլ սեպտեմբերի 29-ին»:
Տիկին Լիդան նշեց, որ դիմել է բոլոր պետական մարմիններին. «Սիրտս վատ բան էր գուշակում, և հոկտեմբերի 2-ից սկսել եմ փնտրել որդուս: Սկսել եմ պաշտպանության նախարարությունից, սակայն ՊՆ-ից ոչ մեկը դուրս չի եկել: Ինձ ուղարկել են տարբեր տեղեր և ի վերջո ասել, որ անհետ կորածների մեջ է: Փնտրել եմ բոլոր հիվանդանոցներում ու հոսպիտալներում: Բայց ինձ ասել են՝ եղունգ ունես, գլուխդ քորի»:
Անհետ կորած զինվորի մայրն ընդգծեց՝ պաշտպանության նախարարություն գոյություն չունի. «Իսկ Ուլնեցու փողոցում մեզ ցավակցում են, վալերիանկա են տալիս, ասում են՝ գնացեք: Ոչ մեկի հետ հույս չեմ կապում, դուք որ զանգեցիք՝ իմ մեջ հույս առկայծեց»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
