Ռուսական «Սպուտնիկը» հայտնում է, որ Դոնբասի ինքնահռչակ հանրապետության օդային սահմանների մերձակայքում նկատվել են թուրքական արտադրության անօդաչուներ, որոնք պատկանում են Ուկրաինայի ԶՈՒ-ին: Կրեմլի խոսնակ Պեսկովը նախօրեին հայտարարել է, թե չի կարծում, որ կան այդ ուղղությամբ իրավիճակի լարման պատճառներ կամ հավանականություն:
Միաժամանակ, սակայն, ռուսական տարբեր շրջանակներ, «Տելեգրամ» ալիքներ և անգամ փաստորեն պետական գործակալություն տալիս են ազդակներ, որ իրավիճակն, այդուհանդերձ, լարվում է: Ավելին, լարվածության աճի մասին օրեր առաջ հայտարարել էր Դոնեցկի ինքնահռչակ հանրապետության արտգործնախարարը՝ նշելով, որ հրադադարի խախտումները հաճախակիացել են և կան զոհեր:
Նշվում է նաև, որ ուկրաինական կողմը սահմանին կուտակում է նաև ծանր տեխնիկա: Միաժամանակ, չնայած Պեսկովի հայտարարությանը, ռուսական կողմը նոյեմբերի 26-ին հայտնել է մարդասիրական օգնության հարյուրերորդ շարասյան մասին, որ ուղևորվել է Դոնբաս: Հատկանշականն այստեղ այն է, որ ուկրաինական կողմը տարիներ շարունակ մեղադրել է Ռուսաստանին, որ մարդասիրական օգնության անվան տակ տեղափոխվում է սպառազինություն և ծանր տեխնիկա: Հատկանշական է, որ Ռուսաստանը հայտնում է 100-րդ շարասյան մասին: Հատկանշականն, իհարկե, կլոր թիվը չէ, այլ իրավիճակի լարվածության աճի հնարավորության մասին խոսակցության ֆոնին մարդասիրական շարասյան մասին հայտնելը: Այսինքն՝ ակնարկը, որ ՌԴ-ն, քիչ հավանական համարելով լարումը, այդուհանդերձ պատրաստվում է դրան:
Ամբողջ հարցն այն է, սակայն, թե պատրա՞ստ է արդյոք ռուսական կողմը թուրքական անօդաչուների դեմ պայքարին: Սա է, թերևս, գլխավոր հարցը, որովհետև, այսպես ասած ռուսական զենքը կամ ռուսական պաշտպանական համակարգը Արցախում, ըստ էության, երրորդ պարտությունը կրեց թուրքական անօդաչուներից: Առաջինն Իդլիբում, հետո Լիբիայում, Արցախում, և տեղեկություններ են շրջանառվում, որ ուկրաինացիները ոգևորվել են հենց այդ շարքից և կարծում են, որ հնարավոր է ռազմական խնդիրներ լուծել իրենց մոտ էլ: Այստեղ կասկած չկա, որ Կիևին ոգևորում է Անկարան:
Դեռևս Արցախի դեմ պատերազմի օրերին Էրդողանն ընդունեց Զելենսկուն և «Բայրաքթարները» այդ հանդիպման առանցքում էին: Միաժամանակ հայտնի է, որ պատերազմի ժամանակ ադրբեջանական կողմում գործողություններին հետևել են նաև ուկրաինացի մասնագետներ: Թուրքիայի մոտիվը միանգամայն հասկանալի է՝ ճնշում Ռուսաստանի վրա քաղաքական պայմաններ թելադրելու համար:
Եվ այդ պայմանները, անշուշտ, կարող են վերաբերել, կամ վստահաբար վերաբերելու են ոչ միայն Արևելյան Ուկրաինային: Ավելին, Անկարան, թերևս, այս փուլում Ուկրաինայի ուղղությամբ առանձնապես խորանալ չի էլ պատրաստվում, բայց լարում առաջացնելով այդ ուղղություններում պայման թելադրել Ռուսաստանին՝ կարող է փորձել միանգամայն: Իսկ դա նշանակում է, որ ուկրաինական ուղղությամբ լարվածության աճի հանդեպ շատ զգայուն կարող է լինել իրավիճակը Արցախում, եթե ոչ ռազմական, ապա քաղաքական իրավիճակը: Այսինքն՝ Ուկրաինան այդ առումով հեռու կարող է թվալ միայն աշխարհագրապես:
