«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ՀՀ արտակարգ և լիազոր դեսպան, Արցախի ԱԳ նախկին նախարար Արման Մելիքյանը
-Պարոն Մելիքյան, Հայաստանի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի այդ հայտարարությունը դեռ ինչ-որ կերպ հնարավո՞ր է չեղարկել։ Նշվում է, որ բաց են մնում Հադրութի վերադարձի և Քարվաճառի ու Բերձորի միջոցով Արցախն ավելի ապահով դարձնելու հարցերը։
-Հայտարարությունն ինքնին պարտադիր իրավական ուժ ունեցող փաստաթուղթ չի կարելի համարել. այն ավելի ճիշտ կլինի կոչել երեք երկրների ղեկավարների միջև ձեռք բերված պայմանավորվածություն, որը գործում է դրան հետևելու բացառապես իրենց փոխվստահության և այն կատարելու պատրաստակամության հիման վրա և, մեծ հաշվով, չի կարող ունենալ բացարձակ և անհաղթահարելի իրավական ուժ: Իրավական առումով դրա գործողությունը դադարեցնելու, կամ այն միայն մասնակիորեն կատարելու համար նույնիսկ պաշտոնական չեղարկման կարիք չկա՝ կողմերից յուրաքանչյուրը կարող է դա անել, եթե դա անհրաժեշտ համարի: Որևէ իրավական հետևանք դա չի կարող ունենալ: Խաղաղ կարգավորման իրական մեխանիզմները և կարևոր մանրամասները ամեն դեպքում պետք է բանակցվեն:
– Նշել էիք, որ անկախ ամեն ինչից, Քարվաճառը հանձնման ենթակա չէ: Քարվաճառը պահելու քաղաքական նախադրյալներն առկա են, բայց դրա համար գործող իշխանությունը պետք է գին տա: Ի՞նչ գնի մասին է խոսքը։
-Տրվելիք գինը կարող է շատ տարբեր ձևեր ունենալ՝ իշխանափոխությունից սկսած մինչև շատ կոնկրետ քաղաքական, ռազմական ու դիվանագիտական բնույթի գործողություններ՝ Ղրիմը ՌԴ անքակտելի մաս ճանաչումից սկսած: Այստեղ տարբերակները շատ են, անգամ կարող են բոլորն էլ միաժամանակ գործարկվել:
– Մինսկի խումբը պատրաստ է մասնակցել ԼՂ-ում հարատև խաղաղության հաստատմանը։ Մինսկի խումբը դեռ անելիք ունի՞։
-Մինսկի խումբը դեռ անելիքներ ունի և, հավանաբար, դրանցից ամենակարևորը՝ ռուսական խաղաղապահ ստորաբաժանումների Արցախի տարածքում տեղակայման լեգիտիմության ապահովման հետ է կապված լինելու:
-Տեսակետ կա, որ Շուշին չի ընկել, չի պարտվել, այն հանձնվել է։ Ի՞նչ է Ձեզ հայտնի։
-Շուշիի անկման կամ հանձնման հետ կապված առանձնահատուկ տեղեկատվության չեմ տիրապետում: Կարող եմ ասել միայն, որ, ամենայն հավանականությամբ, Շուշիում ադրբեջանական բանակի հայտնվելն էր այն գինը, որը տրվեց ռուս խաղաղապահների Արցախ մուտքն արտոնելու դիմաց: Բայց, կրկնեմ, դա զուտ իմ ենթադրությունն է, որը հիմնված է ոչ թե ռազմական, այլ քաղաքական գործողությունների ընթացքի վերլուծության վրա:
