Ավստրիայի կանցլեր Սեբաստիան Կուրցը թվիթերյան պատասխան գրառումով արձագանքել է Հայաստանի վարչապետի ցավակցությանը, որ Նիկոլ Փաշինյանը հղել էր Վիեննայում տեղի ունեցած ահաբեկչությունների առիթով: Հայաստանի վարչապետը նշել էր, որ Հայաստանն ու Արցախը արդեն մեկ ամսից ավելի կռվում են թուրք-ադրբեջանական-ահաբեկչական տանդեմի դեմ:
Արցախի դեմ ահաբեկչական գրոհից հետո իր հարցազրույցներում Հայաստանի վարչապետը բավականին թափանցիկ կերպով կոչ էր անում քաղաքակիրթ աշխարհին կանգնել Արցախի պաշտպանության դիրքում, որովհետև այնտեղ չկանգնեցնելով ահաբեկիչներին՝ Եվրոպան նրանց ստանալու է Վիեննայի մատույցներում: Դժբախտաբար, դա չուշացավ:
Սեբաստիան Կուրցը, շնորհակալություն հայտնելով Հայաստանի վարչապետին ծանր պահին զորակցության համար, նշել է, որ միասին կպաշտպանեն բաց հասարակության ու ժողովրդավարության արժեքները: Ավստրիայի կանցլերի պատասխանը անշուշտ կարևոր է, բայց իր հերթին առաջացնում է հարց՝ իսկ ինչպե՞ս, ինչպե՞ս է Ավստրիան, օրինակ, պատկերացնում այդ արժեքների միասին պաշտպանությունը, ի՞նչ միջոցներով, ի՞նչ գործիքակազմով կամ ի՞նչ տրամաբանությամբ: Սա շատ կարևոր է, որովհետև ահաբեկիչները ոչ միայն Կուրցի թիվիթերյան գրառումը չեն կարդում, այլև գործնականում իհարկե խորապես թքած ունեն որևէ եվրոպացի պաշտոնյայի թվիթերյան գրառման վրա: Առավել ևս, որ ի տարբերություն եվրոպացի առաջնորդների՝ ահաբեկիչների առաջնորդները գործի մարդիկ են: Այո, ողբերգական, անմարդկային, հակամարդկային ու հակաքաղաքակրթական գործի, բայց այդ գործում նրանց կանգնեցնելու համար պետք է պատասխան գործ: Գործ, որը թվիթերներում կամ սոցցանցերում չէ, այլ կոնկրետ քաղաքական որոշումներում:
Ըստ այդմ՝ եթե Սեբաստիան Կուրցը պատրաստ է միասին պաշտպանել քաղաքակրթական արժեքները, ապա թերևս պետք է պատրաստ լինի ճանաչել այդ քաղաքակրթության առաջնագծում կանգնած Արցախի ինքնորոշումը: Պատրա՞ստ է Ավստրիան անել այդ քայլը: Եթե պատրաստ չէ դրան, ապա նշանակում է, որ պատրաստ չէ ոչնչի, և միասին պաշտպանության մասին հայտարարությունները ունեն գրոշի արժեք, որի համար շատ թանկ են վճարում եվրոպացիները իրենց քաղաքներում:
