Հայաստանի արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանը Ժնևում հանդիպել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների հետ: Դրանից առաջ Զոհրաբ Մնացականյանը նախօրեին երեկոյան Երևանում ընդունել էր Իրանի նախագահի բանագնաց, այդ երկրի փոխարտգործնախարար Աբբաս Արաղչիին, որն, ինչպես հայտնի է, ներկայացնում է արցախյան հարցի կարգավորման իրանյան նախաձեռնությունը: Արաղչին Երևանից առաջ եղել է Մոսկվայում, դրանից առաջ՝ Բաքվում, հաջորդը Անկարան է: Իրանն առաջարկում է փոխել կարգավորման ձևաչափը, ինչին Հայաստանն ըստ էության պատասխանել է մերժումով, որքան հնարավոր է եզրակացնել հանդիպման մասին տարածած հաղորդագրությունից:
Մասնավորապես, Հայաստանի արտգործնախարարը հայտնել է, որ Ժնևում հանդիպելու է համանախագահներին, և տեղեկացրել է նրանց հետ աշխատանքը շարունակելու մասին: Որ Հայաստանի համար ձևաչափի փոփոխությունն ընդունելի չէ, այստեղ, իհարկե, Իրանը չէ խնդիրը:
Ավելին, Իրանը Հայաստանի համար ամենավստահելի գործընկերներից մեկն է, բայց իրանական կողմն առաջարկում է բարձր կարգավիճակ նաև Թուրքիային: Պետության, որն ահաբեկիչներով ու Ադրբեջանով հարձակվել է Արցախի վրա: Ահա, իրանական տարբերակն առաջարկում է այդ պետությանը տալ միջնորդի կարգավիճակ, հնարավորություն, որը կորոշի այն ռեգիոնի ճակատագիրը, որի վրա հարձակվել է: Պարզ չէ՞ արդյոք, թե ինչ է որոշելու Անկարան, կամ ինչ որոշումների է դեմ լինելու և որոնց կարող է լինել կողմ: Հետևաբար՝ Իրանի համար պետք է որ բարդ չլինի պատկերացնել Հայաստանի համար ձևաչափի փոփոխության անհնարինությունը և անընդունելիությունը: Իհարկե, Հայաստանն իր հերթին թերևս հասկանում է, որ Իրանն էլ չի ուզում այլևս լինելով ռեգիոնին սահմանակից և կարևոր պետություն, մնալ ձևաչափային լուսանցքից դուրս: Որովհետև, եթե Թուրքիան, օրինակ, Մինսկի խմբի անդամ է՝ գոնե, ապա Իրանը անդամ չէ որևէ ձևաչափի: Եվ քանի որ իրավիճակն ակնհայտորեն մտել է վճռորոշ փոփոխությունների փուլ, Թեհրանը փորձում է ստանալ որևէ կարգավիճակ, որը կդարձնի ֆորմալ մասնակից և կտա որոշումների կայացման մասնակցության իրավունք, միաժամանակ երաշխիք, որ առանց Թեհրանի չեն լինի ճակատագրական որոշումներ: Երևանը մշտապես եղել է Իրանի համար վստահելի գործընկեր, ինչի վկայությունն է այն, որ ցանկացած հանգուցային հանդիպման կամ փուլի ժամանակ հայ-իրանական քաղաքական խորհրդակցությունները կրել են կանոնավոր բնույթ: Թեհրանին, իհարկե, կարող է չբավարարել այսպես ասած՝ բանավոր վստահությունը, բայց Հայաստանն էլ իր հերթին Թուրքիայի հանդեպ ունի անվստահության, մեղմ ասած, չափազանց խոր հիմքեր՝ Անկարայի ճանապարհից Մինսկի խմբի համանախագահության ձևաչափը հանելու անխոհեմություն թույլ տալու համար:
