«Առաջին լրատվական»-ը զրուցել է Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքության դիվանապետ Կորյուն վարդապետ Բաղդասարյանի հետ:
– Հայր Կորյուն, Երուսաղեմի պատրիարքը, պատրիարքությունը նամակներ էին հղել Իսրայելի վարչապետին, նախագահին, Կնեսետին՝ կոչ անելով դադարեցնել զենքի մատակարարումները Ադրբեջանին: Այս պահին ի՞նչ աշխատանքներ է իրականացնում Պատրիարքությունը այդ առումով:
– Նախօրեին ցույց կազմակերպեցինք և ծրագրում ենք, որ եթե հրադադարը չպահպանվի, այս անգամ արդեն Թել Ավիվում՝ պաշտպանության նախարարության շենքի առջև, նորից ցույց կկազմակերպվի: Անշուշտ մի քանի ծրագրեր կան, որոնց մասին նախապես չենք ուզում բարձրաձայնել, բայց այդ ուղղությամբ ևս աշխատում ենք: Բոլոր հնարավոր ճանապարհներով աշխատում ենք, որպեսզի հասնենք նրան, որ այս պատերազմի ժամանակ Իսրայելը դադարեցնի զենքի վաճառքն Ադրբեջանին:
– Այս պահի դրությամբ որքանո՞վ է Իսրայելը շարունակում զենքի վաճառքն Ադրբեջանին: Նաև մամուլը գրել է, որ Իսրայելը մարդասիրական օգնություն է հասցրել Ադրբեջանին, և եթե Հայաստանը ցանկանա, ապա Հայաստանին էլ պատրաստ է տրամադրել: Սա ինչպե՞ս եք գնահատում:
– Այն տեղեկատվությունը, որ մենք ստանում ենք տեղական մամուլից, Իսրայելը չի հերքում, հակառակը՝ արդարացնում է զենքի վաճառքը Ադրբեջանին այդ երկրի հետ ունեցած պայմանագրերով, թե ինքը պարտավոր է այդ պայմանագրերի շրջանակներում զենք մատակարարել: Փաստորեն, ըստ տեղական մամուլի, որևէ մտադրություն չկա դադարեցնելու զենքի վաճառքը Բաքվին, և այս պահի դրությամբ էլ այդ գործընթացը շարունակվում է:
– Այս խնդրով Երուսաղեմի պատրիարքը դիմել էր բարձրաստիճան պաշտոնյաներին, այդ թվում՝ նախագահին ու վարչապետին: Ի վերջո, այդ նամակներին պատասխան եղա՞վ:
– Ցավոք, մինչ օրս մենք պատասխան չենք ստացել ոչ նախագահին, ոչ էլ վարչապետին ուղղված նամակներին: Մենք դեռ սպասում ենք այդ պատասխաններին՝ տեսնելու համար, թե ինչպես են իրենք արձագանքում պատրիարքի խնդրանքին՝ դադարեցնել Ադրբեջանին զենք վաճառելը:
– Դուք վստահաբար հետևում եք Արցախում ընթացող պատերազմին, երեկ էլ Ամենայն հայոց կաթողիկոսը կոչով դիմեց հայությանը: Ինչպե՞ս եք գնահատում միջազգային արձագանքները Արցախում տեղի ունեցողին:
– Քաղաքականությունն առհասարակ շահեր են, շահերի բախումներ, շահերի համընկնումներ: Մենք պետք է այնպես աշխատենք, որ այս հարցում մեր շահերը և աշխարհի գերտերությունների շահերը համընկնեն: Կարծեք թե երկու ուղղությամբ մենք կարող ենք այդ շահերի համընկնումն ապահովել. մեկն այն է, որ Արցախն ու Հայաստանը պայքարում եմ ահաբեկչության դեմ, իսկ ահաբեկչությունը այսօր լուրջ գլխացավանք է թե՛ Եվրոպայի, թե՛ Ամերիկայի, թե՛ Ռուսաստանի համար: Այս առումով մենք կարող ենք նրանց կողմից աջակցություն վայելել: Երկրորդը Հայաստանի կառավարության կողմից հայտարարված «անջատում հանուն փրկության» թեզն է, որը մի քանի անգամ թե՛ Եվրոպայի, թե՛ Ամերիկայի, թե՛ Ռուսաստանի կողմից կիրառվել է: Ընդ որում, խոսքը վերջին 10-15 տարիներին գործադրված դիվանագիտական քայլերի մասին է: Այս երկու ուղղությամբ եթե մենք կարողանանք ինտենսիվ աշխատանք տանել, հաջողություն կարող ենք ունենալ: Մանավանդ ամերիկյան ճակատում եթե ինտենսիվ աշխատանք տարվի մինչև նոյեմբերի 3-ը, ապա կարծում եմ, որ կկարողանանք Արցախի ճանաչումն ապահովել, քանի որ այնտեղ ընտրություններ են, և շատ կարևոր են հայերի քվեները: Երրորդը՝ չմոռանանք, որ այդ երկրի նախագահը բավական համակրանք ունի հայ ժողովրդի հանդեպ: Հիշենք Երուսաղեմի պարագան, երբ ԱՄՆ նախագահը, համակրանք ունենալով հրեա ժողովրդի հանդեպ, պարզապես որոշեց, որ Երուսաղեմը պետք է ճանաչի որպես Իսրայելի մայրաքաղաք և արեց դա: Հակառակ բազմաթիվ խորհուրդներին, որ դա չի կարելի անել, նա գնաց այդ քայլին: Կարծում եմ՝ պետք է շատ ինտենսիվ կերպով աշխատանք տարվի ԱՄՆ-ում մինչև նոյեմբերի 3-ը, որպեսզի Թրամփը ճանաչի Արցախի անկախությունը: Կարծում եմ՝ դրա պոտենցիալը կա:
