«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ապարան» ջոկատի հրամանատար Ռազմիկ Պետրոսյանը, ով այս պահին առաջնագծում է։
– Պարոն Պետրոսյան, այսօր պաշտոնական տեղեկատվության համաձայն՝ Ադրբեջանը շարունակում է կոպտորեն խախտել հումանիտար հրադադարի ռեժիմը և վաղ առավոտից կրկին լայնամասշտաբ ռազմական գործողություններ է սկսել առաջնագծի ամբողջ երկայնքով: Քանի որ Դուք հենց հիմա առաջնագծում եք, կասե՞ք՝ ինչ վիճակ է, հաջողվո՞ւմ է հայկական զինված ուժերին արժանի հակահարված տալ հակառակորդին։
– Մենք ամբողջությամբ իրավիճակին տիրապետում ենք, իրենց մեկ հարվածային ուղղությանը մենք կրկնակի հարված ենք հասցնում։ Մենք բարելավել ենք մեր դիրքերը ու այս պահին դիրքային խնդիր չունենք։ Հակառակորդի բոլոր ոտնձգությունները արժանի պատասխան ստանում են։ Առավոտից նրանց բոլոր գործողությունները կասեցվել են, հրետակոծություններին պատասխանվել է ավելի հուժկու։ Մեր ուղղության վրա այս պահին խնդիր չկա։ Հուսանք՝ նաև բոլոր ուղղություններով։ Ի սկզբանե էլ իրավիճակը մենք ենք թելադրել ու շարունակում ենք մենք թելադրել։
Համենայնդեպս, հակառակորդը մեր ուղղությամբ որևէ քայլ չի կարողանում ձեռնարկել, որովհետև մեր հայ զինվորը իր ոգով և էությամբ հզոր է։ Մենք էլ՝ հրամանատարական կազմը, կազմակերպված մարտ ենք վարում։
– Ադրբեջանը կարծես թե ոչ մի պարագայում չի համաձայնում նստել բանակցությունների սեղանի շուրջ։ Ձեռք բերված պայմանավորվածություններն էլ անտեսվում են, ինչպես հումանիտար հրադադարի պայմանավորվածությունը։ Կարո՞ղ ենք ասել, որ Ադրբեջանը գնում է իբր հարցը բացառապես ռազմական ճանապարհով լուծելու ուղղությամբ։
– Վերջին տարիներին Ալիևը իր ժողովրդին կերակրել էր այն ստով, թե պատերազմի դեպքում ինքը 3-4 օրվա մեջ Արցախը կվերցնի։ Իր կողմից այդքան գումարների թալանը նա ձևակերպում էր իբր բանակի կարիքների համար։ Նա, այո, զենք էլ էր գնել, ուներ ու վստահ էր, որ միանգամից կհարձակվի ու հաջողություն կունենա, բայց 15 օրվա պատերազմի ժամանակ, երբ որ ինքը լուրջ հաջողություններ չունեցավ, պետք է պատասխան տա իր ժողովրդին։ Զինադադարը նրա համար մահ է։ Դրա համար էլ իր ազգը կործանելու գնով էլ լինի պետք է պատերազմը շարունակի։ Դրան էլ գումարած Թուրքիայի ֆակտորը։ Թուրքիան Ալիևին դրել է խամաճիկի տեղ, օգտագործում է։ Մեր խնդիրն էլ մեր հայրենիքը պահելն է։ Թող շարունակեն կռիվը։ Հնարավոր է որոշակի տեղերում դիրքային փոփոխություններ լինեն, բայց դա կարճ ժամանակում մեր կողմից շտկվելու է։ Մենք էլ ենք ի սկզբանե ունեցել դիրքային կորուստներ, բայց կարճ ժամանակում դրանք վերականգնել ենք, ու հիմա մեր ուղղությամբ ամբողջությամբ իրավիճակը մեր վերահսկողության տակ է։ Մենք ենք իրավիճակ թելադրում, իսկ եթե դրանք մի քիչ ակտիվանում են, տեղում սատկացնում ենք դրանց։ Նրանք չեն կարող մեր ուղղության վրա որևէ խնդիր առաջացնել։
– Այսինքն՝ հայկական զինված ուժերը որևէ խնդիր չեն տեսնում հարցը բացառապես ռազմական ճանապարհով լուծելու Ադրբեջանի ձգտումներին արժանի հակահարված տալու հարցում։
– Մենք հոգով տրամադրված ենք այդ ճանապարհին։ Մենք պետք է հաղթենք, մենք հիմա էլ ենք հաղթել, բայց վերջնական հաղթանակն այն կլինի, որ նրանք ընդունեն իրենց վերջնական կապիտուլյացիան։ Մենք չպետք է հոգնենք։ Մենք պետք է կանգնենք մեր զինվորի կողքին։ Մենք պետք է շարունակենք ազգ-բանակ ծրագիրը։ Ես կոչ կանեմ մեր բոլոր կռված տղաներին, ովքեր ինչ-ինչ պատճառներով նեղացած են և այլն, թողնեն այդ ամենը, գան կանգնեն զինվորներից առաջ, գան կանգնեն զինվորի կողքին։ Մենք նրանց պետք է վերջապես ծնկի բերենք, մենք երբեք հաղթանակին այդքան մոտ չենք եղել, ինչքան հիմա։ Հիմա, եթե մեր բանակը իր հուժկու հարվածներով կասեցրել է ադրբեջանական բանակի հարձակումները, մի բան էլ հետ է շպրտել նրանց, ապա եթե դրան էլ միանա մեր բոլոր կռված տղաների ուժը, ապա ամենաքիչը մինչև Քուռ դրանց քշող ենք։ Հետևաբար բոլորին կոչ եմ անում չհուսալքվել։ Այո, մենք զոհեր ունենալու ենք, բայց դրանից չպետք է հուսալքվենք, այլ այդ զոհերով պետք է երդվենք ու նրանց վրեժը լուծենք մինչև վերջ։
– Պարոն Պետրոսյան, Արցախի անկախոթւյան ճանաչման հարցն է օրակարգում։ Սփյուռքի հայությունը ևս ոտքի է կանգնել նույն պահանջով։ Արցախի անկախության ճանաչումը համարո՞ւմ եք ստեղծված իրավիճակից ելք, և ի՞նչ կհաջորդի դրան։
– Ես, որպես զինվորական, այո, կարծում եմ, որ առաջինը հենց մենք պետք է ընդունենք Արցախի անկախությունը։ Եթե մենք չընդունենք, աշխարհը չի ընդունելու։ Իսկ հենց մենք սկսենք, ճանաչման գործընթացը շարունակական է լինելու։ Ամբողջ աշխարհը արդեն հասկացել է, որ Ադրբեջանը ագրեսոր է, իսկ Թուրքիան՝ ահաբեկչական, տարածաշրջանի խաղաղությունը խաթարող երկիր։
Աշխարհն արդեն հասցեական խոսում է, որ այդ երկու երկրները ահաբեկիչներին հովանավորող երկրներ են, ու դա արդեն միայն մեր խնդիրը չի, դա միջազգային հանրության խնդիրն է։ Իսկ Արցախի անկախության ճանաչումը կլինի լավագույն պատասխանը այդ երկրներին։ Աշխարհը պետք է ընդունի Արցախի անկախությունը՝ դրանով երաշխավորելով այս հողի վրա ապրողների անվտանգությունը։ Այսօր դրա ժամանակն է։ Ադրբեջանը առիթ է տվել, որ վերջապես մենք ու համաշխարհային հանրությունը ճանաչի Արցախի անկախությունը։
