«Առաջին լրատվական»- ի զրուցակիցն է Ամերիկայի հայկական համագումարի տարածաշրջանային գրասենյակի տնօրեն ը։
– Տիկին Վարդանյան, այս օրերին ներսում տարվող ռազմական ու քաղաքական աշխատանքին զուգահեռ ոչ պակաս կարևոր է դրսում տարվող աշխատանքը։ Հետաքրքիր է՝ Միացյալ Նահանգներում իրավիճակն այս առումով ինչպիսի՞ն է, համագումարն ի՞նչ աշխատանքներ է իրականացրել։
– Ամերիկայի հայկական համայնքը ուշադրությամբ գիշեր-ցերեկ հետևում է իրադարձություններին, բոլորն անչափ մտահոգ են։ Արցախն այն խնդիրն ու այն հարցն է, որ միացնում է աշխարհի բոլոր հայերին, ուժեղացնում մեզ։ Տարբեր մարդիկ՝ ինչպես այստեղ, այնպես էլ այնտեղ, հավաքում են ֆինանսական, նյութական օգնություն։ Հուսով եմ՝ բոլորը հետևում են այն խնդրանքին, որ գումարն ուղարկվի «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի միջոցով։ Կոնգրեսում Պետդեպի հետ աշխատանք ենք կատարում, կան շատ սենատորներ ու կոնգրեսականներ, որոնք իրենց աջակցությունն են հայտնել Հայաստանին ու Արցախին։ Նրանք պնդում են, որ Միացյալ Նահանգները ջանքեր գործադրի Թուրքիային կանգնեցնելու համար, կասեցնի անմեղ հայ ժողովրդի վրա հարձակումները։ Անընդունելի է թիրախավորել խաղաղ բնակչությանը։ Մենք տեսնում ենք, որ շատ կառույցներ արդեն իսկ իրենց աջակցությունն են հայտնում հայերին, հույս ունենք, որ նրանք նաև կոնկրետ քայլեր կանեն՝ պատժամիջոցներ և այլ գործողություններ։ Մենք խրախուսում ենք ամերիկահայերին, որ նրանք կապվեն իրենց ընտրած մարդկանց հետ։ Կոնգրեսականները, սենատորները նույնիսկ նախընտրական այս թեժ շրջանում ուշադրություն են դարձնում այս իրադարձություններին։ Տեսնում ենք նաև, որ միջազգային մամուլն ուշադրությամբ հետևում է այս իրադարձություններին։ Ընդ որում՝ ոչ միայն առաջին օրն այդ մասին գրեց ու մոռացավ, այլ հաջորդ օրերին ևս անդրադարձ կատարեց, ու առ այսօր ամեն օր կան հրապարակումներ պատերազմի մասին։ Ես անձամբ զանգեր եմ ստանում ոչ միայն ԱՄՆ-ի իմ բարեկամներից ու ընկերներից, այլև աշխարհի ցանկացած կետից։ Մարդիկ հետաքրքրված են այս ամենով, ու ես լավատես եմ, որ մենք հաղթելու ենք։ Դա շատ ճիշտ հեշթեգ է։ Ես ցավում եմ բոլոր այն մարդկանց համար, ովքեր այս պատերազմի ժամանակ կորցրել են իրենց որդիներին ու դուստրերին։ Ինչ դաժան ու անասուն մարդիկ են, որ փողի համար գնում են կռվելու՝ թե՛ թուրք, թե՛ ադրբեջանցի, թե՛ սիրիացի, թե՛ պակիստանցի։ Իրենք պարտվելու են, որովհետև մեր հավատն ու մոտեցումը չունեն։ Մենք պայքարում ենք ու հասնելու ենք մեր նպատակին։
– Բայց տպավորություն է, որ Թրամփի վարչակազմի համար սա այնքան էլ կարևոր հարց չէ, մինչդեռ Բայդենի կողմից հստակ պրոհայկական հայտարարություններ ենք լսում։
– Այո, այդպես է։ Ջո Բայդենը միշտ բարեկամ ու ընկեր է եղել հայ ժողովրդին, հայկական հարցերին։ Ողջունելի են իր հայտարարությունները, և ցավալի է, որ նույն մոտեցումը չունի Թրամփը։ Թեթև անդրադարձ կատարեց, որ հետևում են այս ամենին, և միայն այդքանը։ Պետքարտուղարի միջոցով ասվեց, որ հետևում ու կոչ են անում, բայց խոսքերը քիչ են, գործեր են պետք։
– Հնարավո՞ր է ընտրություններից հետո Հայաստանի ու ընդհանրապես ղարաբաղյան հարցի հետ կապված իրավիճակ փոխվի։
– Կուզենայի, որ ավելի շուտ փոխվեր։ Գուցե ընտրություններից հետո փոխվի։ Մինսկի խմբի համանախագահները պետք է դեր խաղան, բայց թե ինչ են անելու՝ հայտնի չէ։ Հետաքրքիր է՝ ինչ կարող է անել Միացյալ Նահանգները ընտրություններից հետո։ Եթե Թրամփը ընտրվի, նույն քաղաքականությունը կշարունակվի։ Հնարավոր է այս ընտրությունները նոյեմբերին չավարտվեն, շատ հարցեր կան, որոնք նոյեմբերի 3-ին ու 4-ին չեն որոշվելու։ Մինչև հունվարի 20-ի երդմնակալությունը շատ անկանխատեսելի վիճակ է։ Այս պահին դժվար է գուշակել՝ ինչ պետք է լինի։ Բայց դա չի նշանակում, որ մեր հայերը չպետք է շարունակեն պայքարել։ Այն, ինչ արվում է Հայաստանում ու դրսում, պետք է կրկնապատկել։ Շատ կարևոր խնդիր է աշխատել միջազգային մամուլի, միջազգային գործընկերների հետ։ Աշխարհի ժողովուրդն այս հարցին պետք է ուշադրություն դարձնի ու ականջի հետև չգցի։
