«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է ֆրանսաբնակ քաղաքագետ Կայծ Մինասյանը։
– Ֆրանսիայի նախագահ Մակրոնը հայտարարել է. «Ես ասում եմ Հայաստանին և հայերին՝ Ֆրանսիան կխաղա իր դերը»: Սա ինչպե՞ս եք գնահատում, ի՞նչ նկատի ունի Մակրոնը և ինչ կարող է նա անել:
– Նախագահ Էմանուել Մակրոնի հայտարարությունը նշանակում է, որ Ֆրանսիան ակտիվ է կուլիսներում ՝ խաղաղություն նախաձեռնելու Ռուսաստանի, ապա նաև ԱՄՆ-ի հետ: Ֆրանսիան բոլոր շահագրգռություններն ունի դրանում: Նախ՝ Փարիզը օրենքով կարող է հանդես գալ որպես Մինսկի խմբի համանախագահ: Այնուհետև Ֆրանսիան ցանկանում է ուժեղ երկխոսություն վարել Ռուսաստանի հետ, և Արցախի հարցը այս առումով իրական հնարավորություն է ստեղծում: Վերջապես նախագահ Մակրոնը բազմապատկում է դիվանագիտական նախաձեռնությունները և Լիբանանում կրած անհաջողությունից հետո նա կարող է ավելի շատ հույսը դնել Կովկասում կոնկրետ արդյունքների վրա, քանի որ Ֆրանսիան խոսում է տարածաշրջանում բոլորի հետ:
– Մակրոնը հայտարարել է, որ Ֆրանսիան դատապարտում է Թուրքիայի հրահրումները ռազմական գործողություններին Արցախի հարցում։ Նաև նշել է, որ ցանկանում է Թրամփի և Պուտինի հետ քննարկել Արցախում տիրող իրավիճակի կարգավորման հարցը։ Ի՞նչ ակնկալիքներ մենք կարող ենք ունենալ երեք նախագահների հանդիպումից:
– Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը լրջորեն գնահատում է իրավիճակը Կովկասում և գնահատում է Թուրքիայի վտանգավոր խաղը, քանի որ քաղաքական, դիվանագիտական և ռազմական ճանապարհներով Բաքվի կողքին կանգնելով ՝ Թուրքիայի նախագահը մերկացնում է ՆԱՏՕ և բոլոր անդամներին: Ֆրանսիայի ու ՆԱՏՕ-ի մյուս տերությունների համար անհնար է պատկերացնել դաշինքը վտանգելը: Գիտեք, որ Թուրքիայի և Ֆրանսիայի միջև հարաբերություններն արդեն մի քանի ամիս է, ինչ իրարանցման փուլում են: Ֆրանսիան կարող է նախաձեռնություն ստանձնել Մոսկվայի և Վաշինգտոնի հետ:
– Ըստ էության, Ֆրանսիան միակ երկիրն է, որի նախագահը հստակ հայտարարել է, որ սեպտեմբերի 27-ին կրակ բացել է հենց Ադրբեջանը: Մինչև հիմա բոլորը նշում էին, որ եթե նման հայտարարություն արվի, դա կասկածի տակ կդնի չեզոք միջնորդի կարգավիճակը: Հիմա Ֆրանսիան այլևս չեզոք չի՞ համարվում, թե՞ սա առաջին քայլն է, որին կարող են հետևել նաև ԱՄՆ-ն ու Ռուսաստանը:
– Եթե ադրբեջանական կողմում հաստատվի ջիհադիստական վարձկանների առկայությունը, որոնք տեղափոխվում են թուրքական ինքնաթիռներով, և դա կարծես հաստատվում է, և եթե թուրքական F-16- ը իսկապես հայկական SU-ի ոչնչացման ակունքներում է, միջազգային հանրությունն իրավունք ունի անհանգստանալ Անկարա-Բաքու առանցքի վտանգավոր խաղից: Ոչ թե Ֆրանսիան է դուրս գալիս իր չեզոքությունից, այլ Թուրքիան և Ադրբեջանը հեռանում են խաղաղության և բանակցությունների ձևաչափից:
