Ադրբեջանական քարոզչությունը նկատելիորեն ձեռնամուխ է եղել Հայաստանի ներքաղաքական իրադրության և դրանում շրջանառվող «թեզերի» վերարտադրության գործին: Անզեն աչքով նկատելի է Հայաստանի իշխանության դեմ ադրբեջանական պրոպագանդայի և ներքին քաղաքական հայաստանյան տեղեկատվաքարոզչական շեշտադրումների և հռետորաբանության գրեթե նույնականությունը: Այդ հանգամանքը կարող է բացատրվել շահերի նույնականությամբ. ինչպես Ադրբեջանը, այնպես էլ հայաստանյան, այսպես ասած, ընդդիմադիր դաշտը փորձում են խնդիրներ ստեղծել Հայաստանի իշխանության համար, մեկը՝ արցախյան կարգավորման գործընթացում սեփական դիրքերի ամրության համար, մյուսը՝ Հայաստանի ներքին կյանքում, արցախյան հարցի կարևորության ու զգայունության հանգամանքը օգտագործելով, իր քաղաքական դիրքերը բարելավելու համար:
Սակայն այստեղ խնդրի բարոյական և պետական ու ազգային արժանապատվության կողմից զատ՝ թե որքանով կարող է պետական մտածողության մեջ տեղավորվել հակառակորդի պրոպագանդայի «թեզերով» ներքին քաղաքականություն իրականացնելը, կա նաև մեկ այլ բավականին նուրբ հարց: Խոսքն այն մասին է, թե արդյոք գործ ունենք շահերի բանալ նույնության և դրանով պայմանավորված «փոխանցումներով» խաղի հե՞տ, թե՞, այդուհանդերձ, խաղը փոխանցումներով է ընթանում միանգամայն հստակեցված և համակարգված, այսինքն՝ իրական քաղաքականության ռեժիմում, և այդ փոխանցումները տեղի են ունենում իրապես: Ընդ որում, դա կարող է տեղի ունենալ ոչ թե ուղիղ կամ ոչ միայն ուղիղ, այլ նաև միջնորդավորված:
Ավելին, կարող է խոսք լինել այն մասին, որ կա համակարգող կենտրոն, որը գտնվում է Հայաստանից ու Ադրբեջանից դուրս և համակարգում է ադրբեջանական պետական պրոպագանդայի և հայաստանյան ընդդիմության քարոզչական շեշտադրումները: Ակնառու է, որ խնդիրը ազգային, պետական անվտանգության դաշտում է և պահանջում է էական ուշադրություն և թերևս արձագանք այդ դաշտի համար պատասխանատու կառույցներում:
Միաժամանակ ակնհայտ է հիբրիդային տեղեկատվական գրոհը, որ իրականացվում է Հայաստանի դեմ և այդ գրոհին Ադրբեջանի աշխույժ մասնակցությունը, որը փաստորեն աջակցություն է ստանում հայաստանյան ընդդիմության դաշտում: