Տարիներ առաջ հայ ժողովուրդն «այո» քվեարկեց ազատ, անկախ և ինքնիշխան պետություն ունենալու գաղափարին: Այդ կշռադատված որոշումը ենթադրում էր նաև պատասխանատվություն, համազգային կամքի դրսևորում: Որքանո՞վ է անկախությունը պահելու, ատամներով պաշտպանելու այդ պատասխանատվության զգացումն այսօր առկա և ինչ տրանսֆորմացիաների է ենթարկվել:
Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ռեժիսոր Աշոտ Ադամյանը նշեց. «Այո»-ն՝ անկախության գիտակցումը, բազմաթիվ տրանսֆորմացիաների է ենթարիկվել: Մեր պետականության նորացումը տեղի է ունեցել բավականին ոչ սահուն, հակասական պետականության տեսակով և որակով, անգամ տարբեր մշակութային տեսակով և որակով: Մինչև այսօր, իմ կարծիքով, Հայաստանում ապրում են մի քանի մշակույթներ կրող հայեր, և սա բերում է որոշակի շերտավորման: Եվ մենք ունենք տարբեր տեսլականներ կրող մարդիկ:
Երբ զինադադարը կնքվեց, մեր երկիրը պետք է զարգանար, բայց, ցավոք, 28 տարի շարունակ մեր պետությունը կեղեքվում էր: Մի մասը ծառայում էր դրան, մի մասն՝ ընդդիմանում, մյուս մասն էլ ապրում էր «ավտոպիլոտ» տարբերակով: Մինչև այսօր չի հաղթահարվել այդ թնջուկը:
Այո՛, 2018թ. վերջապես տեղի ունեցավ ավազակների դեմ բաղձալի հեղափոխությունը, բայց դա չի նշանակում, որ հենց հաջորդ օրը ժողովուրդը փոխվեց, բոլոր պրոբելեմները վերացան և մենք ընկանք երանության դաշտ: Ծանրագույն աշխատանքի շրջանում ենք հիմա»:
«Իշխանությունները պետք է քաղաքական կամք դրսևորեր այս «ավգյան ախոռները» մաքրելու համար,- ընդգծեց Աշոտ Ադամյանը:
Մանրամասն՝ տեսանյութում: