Սեպտեմբերի 9-ին տեղի է ունեցել Հայաստանի առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի և ՌԴ դեսպան Կոպիրկինի հանդիպումը: Դրա ընթացքում քննարկվել են հայ-ռուսական հարաբերությանը, ռեգիոնալ անվտանգությանը, արցախյան հարցի կարգավորմանը վերաբերող թեմաներ:
Անշուշտ, առաջին նախագահի և Հայաստանում հավատարմագրված դեսպանների հանդիպումները նոր չեն, նորություն չեն, սակայն բնականաբար դրանք միշտ էլ առաջացնում են հանրային, քաղաքական հետաքրքրություն, քանի որ հազիվ թե որևէ դեսպան հանդիպում է առաջին նախագահի հետ ժամանցի կամ գիտահետազոտական նպատակով, առավել ևս՝ տարածելով քաղաքական բովանդակության զրույցի մասին հաղորդագրություն:
Եվ ուրեմն, ի՞նչն է տարել Ռուսաստանի դեսպանին Հայաստանի առաջին նախագահի մոտ՝ հատկապես հաշվի առնելով այն, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ու նրա գլխավորած քաղաքական ուժը ներկայումս այնքան էլ ակտիվ չեն կամ բոլորովին ակտիվ չեն ներքաղաքական տիրույթում: Իսկ հնարավո՞ր է, որ դեսպանին հետաքրքրել է հենց պասիվության պատճառը՝ հատկապես նկատի ունենալով նախկին համակարգի կամ նախկին իշխանության, մասնավորապես երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի ակտիվությունը:
Տեր-Պետրոսյանը, չնայած 2011-2015 թվականներին Ռոբերտ Քոչարյանի հետ ԲՀԿ միջոցով լատենտ գործակցության իրողություններին, դիտարկվում է Ռոբերտ Քոչարյանի հետ ներքաղաքական թեժ դիմակայության թերևս առանցքային կրող: Մյուս կողմից՝ հարց է, ներկայիս իրադրության ֆոնին դեսպան Կոպիրկինին կամ Մոսկվային կարող էր հետաքրքրել Տեր-Պետրոսյան-Քոչարյան քաղաքական դիմակայությա՞ն, թե՞ գործակցության շրջափուլը: Առավել ևս, որ գործակցությունն ի վերջո չի սահմանափակվել մատնանշված ժամանակագրությամբ և ձևաչափով: Վերջին հաշվով, Ռոբերտ Քոչարյանն Արցախում իշխանության առաջին պլան է եկել Հայաստանի այն ժամանակի իշխանության հետ համաձայնությամբ, հետո նույն համաձայնությամբ նա տեղափոխվել է Երևան և փաստորեն հայտնվել արդեն հայաստանյան մեծ քաղաքականության արեալում:
Սա անշուշտ պատմություն է, բայց թերևս ամենևին ոչ անվերադարձ անցյալ ճանապարհված: Պատմություն, որը անկասկած շարունակում է իր տարբեր փուլերով էական ազդեցություն ունենալ քաղաքական զարգացումների վրա անգամ թավշյա հեղափոխությունից հետո, երբ թվում էր, որ նախկին համակարգը փաթեթային տրամաբանությամբ, այսինքն՝ իր բոլոր հիմնական դերակատարներով, կարող է դառնալ անվերադարձ պատմություն: