Մենք ռեգիոնալ այն վիճակում չենք, որ ներսում ինչ-որ խաղեր տանք՝ Արցախի ԱԺ հետ հանդիպմանն ասել է Արցախի Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Սամվել Բաբայանը՝ նշելով, որ ԱԽ-ն Արցախում առանձին իշխանություն չէ, այլ ենթակա է նախագահին և կատարում է նախագահի կարգադրությունները:
Հայաստանյան մամուլում եղել էր տեղեկություն, որ Արցախում Սամվել Բաբայանն ուզում է ընդլայնել իր ազդեցությունը՝ նախագահ Արայիկ Հարությունյանին շրջանցելով, ինչը դուր չի եկել Հայաստանի իշխանությանը, ու Երևանը փորձում է միջամտել ու կանխել այդ իրավիճակը: Սամվել Բաբայանի անդրադարձը Արցախի խորհրդարանում փաստացի անդրադարձ է մամուլի այդ հրապարակումներին:
Այն, որ քաղաքականությունը մշտական պայքար է ազդեցության և շահերի համար՝ ներքին թե արտաքին, պարզ, այբբենական ճշմարտություն է, և որևէ իշխանություն չի կարող լինել դրանից զերծ: Ավելին, այդ պայքարն է մեծ հաշվով նաև խթանում զարգացում: Այստեղ առանցքայինը դառնում է այն, թե ինչ տրամաբանության, խաղի կանոնների և օրինականության ու իրավականության ինչպիսի հստակ գերակայության պայմաններում է ընթանում այդ ներքին պայքարը ընդհուպ իշխանության մաս կազմող քաղաքական սուբյեկտների միջև: Եթե այդ ամենը չկա, եթե այդ պայքարը շրջանցում է դե յուրե իրականությունը և անցնում օրինական և իրավական տրամաբանության շրջանակը, ապա դա արդեն բերում է հակառակին՝ քայքայման պրոցեսին: Իսկ այդպիսի գործընթացի հանդեպ զգայուն է ոչ միայն Արցախը, այլև Հայաստանը և ընդհանրապես ցանկացած երկիր: Դրանից հնարավոր է պաշտպանվել ավտորիտարիզմով, թեև, որպես կանոն, դա խաբուսիկ պաշտպանություն է:
Այդօրինակ՝ ընդհուպ ներիշխանական երևույթներից հուսալի պաշտպանությունը օրինականության և իրավականության, հանրային հաշվետվողականությամբ կառավարման առավելագույնս բարձր մակարդակն է: Դա չի երաշխավորում ներքին ազդեցության պայքարի բացառում, բայց թերևս երաշխավորում է այդ գործընթացների հանդեպ հանրային գերակայության առավելագույն մակարդակ, ըստ այդմ՝ դրանց քայքայիչ ռիսկի նվազագույն մակարդակ: Իհարկե, այդ ամենը չի չեղարկում պարզապես անձնական գիտակցության և հատկանիշների հանգամանքը, երբ տվյալ պարագայում Արցախի ու Հայաստանի միասնական անվտանգության խնդիրը գիտակցող որևէ մարդ չի գնա որևէ «խաղեր տալու», ընդ որում՝ ոչ միայն խոսքով, այլև գործով բացառելով այդպիսի խաղերը:
Բայց, դարձյալ, իրավիճակը չպետք է թողնել անձի հատկանիշների կամ գիտակցության հույսին և պետք է անընդհատ բարելավել օրենսդրական և ինստիտուցիոնալ կառավարման երաշխիքների արդյունավետությունը: