Այն, որ գործող իշխանությունն իրեն քննադատող ուժերի պակաս չունի, հայտնի փաստ է։ Քննադատությունները հնչում են թե՛ առողջ ուժերի և թե՛ նաև ռևանշիստական նպատակներ հետապնդողների կողմից։ Ընդ որում՝ վերջիններս խոսում են վերջնագրերի տեսքով, հանրահավաքներ են հրավիրում, վերջնական նպատակ հայտարարում Փաշինյանի ու այս իշխանությունների հրաժարականը։
Այդ քաղաքական ուժերի շարքում են ՀՅԴ-ԲՀԿ-«Հայրենիք» եռյակը, երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը։ Վերջիններիս կապը թեպետ բացահայտ ցույց չի տրվում, բայց և նրա հետ համագործակցությունն էլ չեն բացառում։ Ինչու նրանց չի միանում նաև ՀՀԿ-ն, արդյոք բոլորին միավորողը ինչ-որ կերպ Ռուսաստանի «դաբրոն» ստանալն ու Ռուսաստանի դրոշը Հայաստանում վերցնե՞լն է, բացի ՀՀԿ-ից։
Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ը զրուցեց քաղաքագետ, «Հանուն Հանրապետության» նախաձեռնության անդամ Ռուբեն Մեհրաբյանի հետ։
– Պարոն Մեհրաբյան, ինչո՞ւ այս շարքում մենք չենք տեսնում ՀՀԿ-ին, արդյոք որովհետև մյուս ուժերն ավելի շատ պրոռուսական են, իսկ ՀՀԿ-ն ակտիվ աշխատում է Եվրոպայի հե՞տ։
– Ե՛վ այո, և՛ ոչ։ Մի կողմից՝ նրանք բոլորը նույն օրակարգն են սպասարկում, տառապում են նույն փորացավերով, բոլորը Հայաստանի դեմ մղվող հիբրիդային պատերազմի տարբեր ջոկատներ են ընդամենը։ Այլ բան է, որ մեկը քողարկվում է մի արտաքին քաղաքական կողմնորոշման ներքո, մյուսը՝ այլ։ Բայց մեծ հաշվով այդ ամենը իմիտացիա է, և նրանք ընդամենը լուծում են կոռուպցիայով ձեռք բերած իրենց հնարավորությունների պահպանման հարցը։ Նրանք ծառայում են նույն գաղափարին ու նույն պատերազմն են մղում Հայաստանի Հանրապետության դեմ։
– Կարծում եք՝ նաև ձգտում են, այսպես կոչված, «ռուսական դրո՞ շը» վերցնել իրենց ձեռքը։
– Նրանք դա չեն թաքցնում։ Նիկոլ Փաշինյանի այդ հարցազրույցը ռուսական ՌԲԿ հեռուստաալիքին հենց դրա մասին էր խոսում. Քոչարյանի այդ ինքնամատուցումը Ռուսաստանին մի խայտառակ ակտ էր, որն ուղղակի խփում է հայ ժողովրդի արժանապատվությանը։ Բայց Ռուսաստանի թիվ մեկ գործընկերը Հայաստանում Հայաստանի իշխանություններն են։ Այնպես որ, նրանց այդ գերակտիվ մարմնաշարժումները որևէ մեկին չեն տպավորում։
– Ըստ էության ստեղծվել է մի խայտառակ կազուսային իրավիճակ, երբ Հայաստանում եվրոպական ուղղությունը ներկայացնում է հանցավորության մեջ թաթախված ՀՀԿ-ն, որը ԵԺԿ անդամ է։ Սա մտահոգիչ չե՞ք համարում։
– Իհարկե, դա ուղղակի անախրոնիզմ է։ Հանրապետական կուսակցությունն ուղղակի կամ անուղղակի կապ չի կարող ունենալ ԵԺԿ-ի հետ՝ ո՛չ արժեքային, ո՛չ քաղաքական, ոչ էլ նույնիսկ մարդաբանական։ ՀՀԿ-ի լավագույն տեղը մի միություն է, որտեղ կարող է լինել «Եդինայա Ռոսիան» կամ «Ենի Ազերբայջանը»։ Ժամանակին, երբ քաղաքական առևտուր էին անում Հայաստանի շահերի հաշվին, որն ավարտվեց սեպտեմբերի երեքի խայտառակությամբ, Եվրոպայում մտածեցին՝ մոտ թողնելով այդ կազմակերպված քրեական խմբավորումը կարող են ինչ-որ բան շահել։ Բայց Եվրոպայում էլ տեսան, որ այդ ամենն ուղղակի երեք ռուսական կոպեկ չարժե։ Ընդհանրապես Եվրոպան իր քաղաքականությունը վերանայելու գործընթացի մեջ է, և կարծում եմ, որ այդ քաղաքական աղբահանությունը իր մեջ ևս պետք է անի, և այդ ընդհանուր աղբահանության ծիրի մեջ մենք նաև կտեսնենք, որ ՀՀԿ կոչված խմբավորումն այնտեղ անելիք չի ունենա։
– Իսկ մեր իշխանությունները չունե՞ն անելիք։ Չե՞ք կարծում, որ բավարար չէ մեր իշխանությունների աշխատանքը եվրոպական ուղղությամբ։
– Դա ցավալի իրողություն է, ու այդ իրողությանը գումարվեց նաև այս կորոնավիրուսային փորձանքը։ Բայց կարծում եմ՝ ժամանակի ընթացքում այդ ամենը պետք է ուղղվի, և որքան շուտ, այնքան լավ։
