«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանը։
– Պարոն Շիրինյան, Բելառուսում տեղի ունեցող հետընտրական զարգացումները հետաքրքիր փուլ են թևակոխում։ Լուկաշենկոն հայտարարել է, որ «Վլադիմիր Վլադիմիրովիչի հետ կփրկեն ընդհանուր հայրենիքը», ու այս ֆոնին տեղի է ունենում Ռուսաստանի վարչապետի այցը Մինսկ։ Ի՞նչ զուգահեռներ եք տեսնում Հայաստանի հետ։ Հաշվի առնելով այս նախադեպը և Հայաստանում պրոռուսական ընդդիմության քայլերի տրամաբանությունը՝ Ռուսաստանը այս նույն սցենարը կարող է խաղարկել նաև Հայաստանում։ Արդյոք այսպիսի սցենարի դեպքում միակ բանը, որ կարող է էական դեր խաղալ, ժողովրդի գիտակցո՞ւմն է, թե ինչ կարող է տեղի ունենալ, եթե հեղափոխությունը պարտվի ու պարտվի այդ պրոռուսական ուժերին։
– Մեզ մոտ ամենասկզբից էլ դիմել են Ռուսաստանի իշխանություններին։ Բազմիցս նշել եմ, որ եթե այդ հովանավորությունը չլիներ՝ սրանք վաղուց շնչահեղձ էին եղել։ Բայց այստեղ կարևոր է մեկ բան՝ ՀՀ իշխանությունը թող իր եզրակացությունն անի նախքան Միշուստինը շուստրիություն կանի Լուկաշենկոյին պաշտպանելու համար, այստեղ պետք է գողապետության վերջը տրվի։ Ակնհայտ է, որ Լուկաշենկոն հարձակում է նախապատրաստում, որովհետև փոխել է ուժայինների ղեկավարներին՝ հատկապես լրտեսների, ԿԳԲ-ի պետին, հույս ունի, որ կգոյատևի այդպես։ Հայաստանը պետք է իր մասին մտածի, գողապետության վերջը տա։ Գործել է պետք, լյութոկրատիային պետք է վերջ տրվի։ Ժամանակին Լենինն ասում էր՝ ոտքերով ու ձեռքերով պետք է խեղդել հակահեղափոխությունը, իր թշնամիներին նկատի ուներ։ Հիմա սրանք, օգտագործելով կորոնավիրուսը, փորձում են հակահեղափոխություն անել, կռիվ են տալիս, որ քաղհալածյալ հռչակվեն։ Մտածե՞լ էիք, որ կռիվ կտան քաղհալածյալ դառնալու համար։ Հիմա քանի ժողովուրդը Փաշինյանի հետ է, նա պետք է այս հարցերը լուծի, հետո ուշ կլինի։ Հարցը «կամ-կամ»-ի է դրված արդեն, հակահեղափոխությունը Հայաստանում կոնսոլիդացվել է իշխանության անգործության արդյունքում ու այժմ վա-բանկ է գնում։ Ես կարող եմ ասել, որ ոչ թե կյանքի կռիվ են տալիս, այլ մահվան։ Իշխանությունը մի ակնթարթ անգամ սխալվելու հնարավորություն չունի։
Իսկ Բելառուսում հետևյալ վիճակն է՝ ժողովուրդը չի ընդունում Լուկաշենկոյին, նա էլ ավտոմատը ձեռքին իրավիճակը փորձում է իր վերահսկողության տակ պահել․
– Ինչքա՞ն է այդպես հնարավոր։
– Եթե իրավիճակը մի քիչ էլ ձգվի, այնտեղ կառաջանա երկիշխանություն։ Ամերիկացիները պատժամիջոցներով են սպառնում, բայց կարող են և միջամտել։ Իսկ մենք ամբողջությամբ ազատ ենք նախկինների վերջը տալու համար։
– Ռոբերտ Քոչարյանն իր վերջին հարցազրույցում, շատերի դիտարկմամբ, նման էր ոչ թե ՀՀ երկրորդ նախագահին, այլ Հայաստանում Ռուսաստանի դեսպանին։ Ի՞նչն է Ռուսաստանին այսպես գովերգելու պատճառը, ի՞նչ մոտիվացիաներ կան։
– Հրահրում է։ Լուկաշենկոն հրահրում է, որ Պուտինը Բելառուս զորք մտցնի, Քոչարյանը, որ Ռուսաստանը ինտերվենցիա (ներխուժում, միջամտություն) անի Հայաստանում։ Բայց նրա հարցը պետք է լուծվի, եթե չլինի՝ ոնց է անելու։ Այդ մարդը փոխանակ իր քրեական լացը լացի, պետության կառավարման մասին է խոսում, աբսուրդ է։ Պետք է հաշվի առնեք, որ ՌԲԿ-ն այն նույն հեռուստաընկերությունն է, ինչ Հայաստանում՝ «Արմնյուզը», գուցե և փողով գնել է՝ ոչինչ բացառելի չէ։
