Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի թեմայով մամուլի մեծ ասուլիսի ընթացքում Սերժ Սարգսյանը հրաժարվեց անդրադառնալ այլ թեմայով հարցերի՝ հավաստիացնելով, թե շարունակելու է թեմատիկ ասուլիսները և հայտնելով, որ կցանկանար հաջորդը նվիրել արցախյան կարգավորման գործընթացին: Այդուհանդերձ, Սարգսյանը արեց «թեմայից դուրս» հայտարարություններ, որոնք ծավալուն չէին, սակայն բավականին հատկանշական էին քաղաքական որոշակի գործընթացներ դիտարկելու և ընկալելու, եզրակացություն անելու համար: Մասնավորապես, իր և ՀՀԿ-ի վերջին շրջանի աշխուժության մասին հարցին նա պատասխանեց, թե այն, ինչ անում է այժմ, չի դիտարկում քաղաքական աշխուժություն՝ թե՛ իր, թե՛ ՀՀԿ առումով: Սերժ Սարգսյանի այդ հայտարարությունը հատկանշական է ներքին քաղաքական դասավորության իմաստով: Նա փաստացի հայտարարում է, որ ՀՀԿ-ն դեռ չի մտել խաղի մեջ: Եվ դա այն դեպքում, երբ, օրինակ, նախկին կառավարող համակարգի ընդդիմադիր հավակնություն ունեցող մյուս առանցքային բևեռը՝ Ռոբերտ Քոչարյանը, խոսում է արդեն անգամ պայքարի մեթոդաբանության մասին և ակնարկում իր կազմակերպական կարողությունների մասին՝ նշելով, թե պետք է ընդամենը ընտրել կազմակերպիչ և վերցնել իշխանությունը փողոցով:
Այլ հարց է, երկրորդ նախագահը անկեղծ հավատո՞ւմ է իր այդ հնարավորությանը և ընդհանրապես այդ մեթոդաբանությանը: Մեծ հավանականությամբ՝ ոչ: Համենայնդեպս, նա չի թողել այնպիսի անհամարժեք գործչի տպավորություն, որ ունենա պատրանք այդ հարցում: Մյուս կողմից, Ռոբերտ Քոչարյանը հաշվարկը կառուցում է հեռանկարի վրա և ներկայումս լուծում է մեկ այլ հարց՝ մաքրել իր ճանապարհը առաջին հերթին հենց «յուրային» շրջանակների այլ հավակնորդներից, որոնք իրեն չէ, որ տեսնում են որպես նախկին համակարգից սերված ընդդիմության առաջնորդ: Այդ ֆոնին, ահա, երբ Ռոբերտ Քոչարյանն իր հարցազրույցով բացում է մեթոդաբանական խաղաքարերը, թեկուզ մարտավարական մանևրի ակնկալիքով՝ ոչ թե մոտալուտ հաջողության մոլորությամբ, Սերժ Սարգսյանն իր ասուլիսով հայտարարում է, որ դեռ չի էլ մտել խաղի մեջ: Կասկած չկա նաև Սերժ Սարգսյանի համարժեքության հարցում, այն իմաստով, որ նա էլ չունի պատրանք, թե հնարավոր է վերադարձ իշխանության, թեև Սարգսյանի առումով հարց է անգամ նրա մեջ այդպիսի ցանկությունը: Սարգսյանն էլ հստակ պատկերացնում է, որ խնդիրը կամ պայքարը ոչ թե Նիկոլ Փաշինյանի դեմ է, այլ նախկին համակարգում՝ ընդդիմություն ձևավորելու և դրա լիդերի կարգավիճակի, այդ ընդդիմության հրապարակային կամ ստվերային կառավարչի կամ առաջնորդի համար: Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունն այդ իմաստով ստացվում է պատասխան Ռոբերտ Քոչարյանի հայտին, որ Սարգսյանը, ինչպես նախագահության շրջափուլում, այդպես էլ իշխանությունը թողնելուց հետո, ամենևին մտադիր չէ որևէ ներքաղաքական դիրք թողնել Ռոբերտ Քոչարյանին:
Այդ իմաստով, ՀՀԿ-ն ինչպես եղել է Ռոբերտ Քոչարյանի «աքքիլեսյան գարշապարը» դեռևս նրա նախագահության շրջանից, այնպես էլ շարունակելու է մնալ նրա «աքքիլեսյան գարշապարը» նաև ընդհանրապես համակարգային իշխանափոխությունից հետո, որը թավշյա հեղափոխության արդյունք էր: Երկրորդ նախագահն իր նախագահության շրջանում փորձեց լուծել այդ հարցը առաջին անգամ 2003 թվականին՝ թույլ չտալով ՀՀԿ կառավարող բացարձակ մեծամասնություն և ձևավորելով ՀՀԿ, ՀՅԴ, ՕԵԿ կոալիցիա, այդպես էլ 2007 թվականին՝ ընդհանրապես կատարելով խաղադրույք ԲՀԿ նոր կառավարող մեծամասնություն ձևավորելու վրա: Բայց երկու դեպքում էլ նրան չհաջողվեց լուծել ՀՀԿ «հարցը»: Սերժ Սարգսյանի ասուլիսը այդ իմաստով նաև այն մասին էր, որ երկրորդ նախագահին չի հաջողվի լուծել ՀՀԿ հարցը նաև երրորդ անգամ: Իսկ առանց այդ հարցը լուծելու, Ռոբերտ Քոչարյանին չի հաջողվի լուծել շատ թե քիչ լուրջ որևէ այլ քաղաքական հարց: Իհարկե, դա չի նշանակում, որ ՀՀԿ հարցը լուծելուց հետո ամեն ինչ կգնա, ինչպես «դասականը» կասեր՝ ինքնըստինքյան, բայց առանց այդ հարցը լուծելու չի գնա ոչինչ:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
