Օգոստոսի 25-ին Զաքիր Հասանովի հրավերով Բաքու է ժամանելու ՌԴ պաշտպանության նախարար Շոյգուն: Հետաքրքիր է, որ Շոյգուն Բաքու է մեկնում Հայաստանի պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանի հետ հանդիպումից հետո, որ տեղի է ունեցել օգոստոսի 23-ին: Հայաստանի պաշտպանության նախարարը Մոսկվա էր այցելել Բանակային խաղեր-2020 բացման արարողության առիթով: Շոյգուի հետ հանդիպմանը քննարկվել են ռեգիոնալ իրավիճակին և հայ-ռուսական ռազմական գործակցությանը վերաբերող հարցեր:
Ինչ հարցեր է քննարկելու Շոյգուն Բաքվում, եթե նկատի առնենք նաև այն, որ օգոստոսի 26-ին էլ սպասվում է Ադրբեջանի ոչ դիվանագետ արտգործնախարար Ջեյհուն Բայրամովի առաջին պաշտոնական այցը Մոսկվա: Իսկ դրան էլ նախորդել էր Ռուսաստանի արտգործնախարար Լավրովի հարցազրույցը «Տրուդ» թերթին, որում Լավրովը անդրադարձել էր նաև տավուշյան ռազմական գործողություններին: Նա ասել էր, թե «հին սահմանային անցակետը վերականգնելու» հայկական կողմի քայլը հարուցել է մի կողմի «անհիմն անհանգստությունը», ինչն էլ բերել է մյուս կողմի «չարդարացված պատասխանը», որի հետևանքն էլ եղել է լարվածության աճը: Լավրովը հիշատակել է, որ «հին վերականգնված անցակետը» եղել է ադրբեջանական կարևոր ենթակառուցվածքներից ընդամենը 15 կմ հեռավորության վրա: Այդպիսով, ՌԴ արտգործնախարարը մի կողմից՝ արձանագրում է, որ խոսքը ռազմավարական նշանակության փոփոխության մասին է, մյուս կողմից՝ անհիմն է համարում թե՛ Ադրբեջանի մտահոգությունը, թե՛ չարդարացված է համարում հայկական կողմի պատասխան հարվածը:
Ակնառու է, որ Ռուսաստանի արտգործնախարարի հայտարարությունը փորձ է խաղալու երկու կողմի վրա՝ միաժամանակ ձգտելով երկու կողմից պահել հավասար հեռավորություն: Որքանով է Լավրովի գնահատականում արձանագրվել Պուտինին Ալիևի զանգի որևէ արդյունք՝ բարդ է ասել, սակայն մոտ մեկ շաբաթ առաջ Ալիևը զանգահարել էր Պուտինին և դժգոհություն հայտնել հուլիսյան մարտերից հետո Հայաստան առաքված մոտ 400 տոննա ռազմական բեռի առնչությամբ:
Արդյոք Լավրովն ու Շոյգուն դիվանագիտական և ռազմատեխնիկական իմաստով ձեռնամուխ են եղել Ալիևի մտահոգությունը փարատելո՞ւն, այդ իսկ պատճառով մեկը ընդունելու է Բայրամովին, մյուսը մեկնելու է Բաքու: Ադրբեջանը զգուշացո՞ւմ է ստանալու Մոսկվայից՝ հատկապես Թուրքիայի հետ հետհուլիսյան «մեղրամսի» համար, թե՞ ստանալու է ինչ-որ բան՝ մի քիչ էլ Ռուսաստանի հետ «ժամանակ անցկացնելու» համար:
Այդ ֆոնին Հայաստանում Սերժ Սարգսյանի ասուլիսի առիթով կրկին թեժացել են ապրիլյան քառօրյա պատերազմի շուրջ վեճերը՝ «հաղթանակ, թե պարտություն» թեմայով: Կա՞ այդ ամենի քաղաքական տողատակում պատերազմի համար Ռուսաստանի պատասխանատվության թեման: Եթե այո, ապա Հայաստանում այդուհանդերձ կա կարևոր իմաստ պարունակող քաղաքական զբաղմունք, եթե անգամ դրա ձևը ունի բազմաթիվ խնդիրներ: Եթե ոչ, ապա հարց է առաջանում, թե ինչով են զբաղված Հայաստանում՝ Ռուսաստան-Ադրբեջան-Թուրքիա «սիրային եռանկյան» զարգացումների ֆոնին:
