2012 թվականի ֆուտբոլի Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլում Հայաստանի ազգային հավաքականը բացառիկ հնարավորություն ուներ ենթախմբում երկրորդ հորիզոնականը գրավելու: Պատմական արդյունք ցույց տալու համար 2011 թվականի հոկտեմբերի 11-ին մեր հավաքականը Դուբլինի «Ավիվա» մարզադաշտում պետք է հաղթեր Իռլանդիային: Հաղթանակն իրատեսական էր, սակայն հանդիպման 26-րդ րոպեին մնացինք առանց դարպասապահի: Գլխավոր մրցավար Իտուրալդե Գոնսալեսը դաշտից հեռացրեց Ռոման Բերեզովսկուն: Վերջինիս փոխարինած Արսեն Պետրոսյանը անփույթ խաղով իռլանդացիներին նվիրեց երկրորդ գոլը: Եթե Իռլանդիայի հետ խաղում ունենայինք փոխարինող դարպասապահ, հնարավոր է բոլորովին այլ հաշիվ գրանցվեր: Թեկուզ 10 ֆուտբոլիստներով մեր հավաքականը չզիջեց մրցակցին:
Իռլանդիայից կրած պարտությունը թերևս ամենացավալին է մեր ազգային թիմի պատմության մեջ: Իռլանդիայի հետ հանդիպումից 8 տարի անց Հայաստանի ազգային հավաքականի իսպանացի գլխավոր մարզիչ Խոակին Կապառոսը խոսեց աշխարհի առաջնության եզրափակիչ փուլում հայտնվելու մասին: 8 տարի առաջ ունեինք Բերեզովսկի, և Իռլանդիայի հետ խաղում չունեինք միայն փոխարինող: Բերեզովսկու՝ կարիերան ավարտելուց հետո Հայաստանի ազգային հավաքականն ըստ էության դարպասապահ չի ունեցել: Կարելի է առանձնացնել թերևս Գևորգ Կասպարովին, որը, սակայն, հայտնի պատճառով Հայաստանի հավաքականում վերջին տարիներին չէր խաղում:
Ընդունենք, որ ընտրական վերջին երկու շրջափուլերում մեր ազգային հավաքականի անհաջող ելույթի գլխավոր պատճառներից մեկը հենց դարպասապահ չունենալն էր: Երկու տարի առաջ այն ժամանակվա ՀՖՖ նախագահ Ռուբեն Հայրապետյանի հանձնարարությամբ ՀՖՖ փոխնախագահ Աշոտ Մանուկյանը հանդիպելու էր «Տոսնոյի» դարպասապահ Դավիթ Յուրչենկոյի հետ: Այնուհետև Հայրապետյանը հայտարարել էր. «Յուրչենկոն պետք է հիմա հավաքականին, եթե չեկավ, ապա հավաքականի երեսն այլևս չի տեսնի»։
Այն ժամանակ, ցավոք, Յուրչենկոյից բացի, ուղղակի չկար դարպասապահ, որի խաղամակարդակը թույլ կտար կրելու մեր ազգային թիմի մարզաշապիկը: Խոսքը ոչ թե պաշտպանի, կիսապաշտպանի կամ հարձակվողի, այլ դարպասապահի մասին է: Հայտնի ասացվածքի համաձայն՝ լավ դարպասապահը թիմի կեսն է: Տարիներ շարունակ Յուրչենկոն դրական վերաբերվելով Հայաստանի հավաքականից ստացած հրավերին՝ հայտարարում էր, որ չի միանում մեր ազգային թիմին Ռուսաստանում լեգեոների կարգավիճակ ստանալու պատճառով: Յուրչենկոն նշել էր, որ Հայաստանում խաղալու դեպքում հնարավոր է կորցնի իր տեղը թիմի հիմնական կազմում: Հիշեցնենք, որ Ռուսաստանի առաջնությունում գործում էր լեգեոներների սահմանափակում, իսկ Յուրչենկոն ուներ ռուսական ֆուտբոլային քաղաքացիություն: 2017 թվականին տարածվեցին լուրեր, որ Հայաստանի հավաքականում խաղալու համար Յուրչենկոն ՀՖՖ-ից 100 հազար դոլար է պահանջել, սակայն վերջերս համոզվեցինք, որ նման խոսակցությունները շրջանառության մեջ էին դրվել ֆուտբոլիստին վարկաբեկելու նպատակով:
2020 թվականին կայանալիք միակ պաշտոնական մրցաշարի՝ Ազգերի լիգայի խաղարկությանն ընդառաջ Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիան լուծեց մեր ազգային թիմի առաջ ծառացած գլխավոր խնդիրներից մեկը։ ՀՖՖ-ն և դարպասապահ Դավիթ Յուրչենկոն եկել են համաձայնության, ըստ որի՝ 33-ամյա հայազգի դարպասապահը հանդես կգա Հայաստանի ազգային հավաքականում:
«Անչափ ուրախ եմ, որ հանդես եմ գալու Հայաստանի ազգային հավաքականում: Կարծում եմ՝ հավաքականում խաղալը ցանկացած մարզիկի կարիերայի գագաթնակետն է, մանկական երազանքի իրականացում: Դա նոր հորիզոն է, որը հնարավորություն է տալիս հասնելու այնպիսի բարձունքների, որոնց անհնար է հասնել ակումբային մակարդակում: Ցանկանում եմ շնորհակալություն հայտնել ՀՖՖ նոր ղեկավարությանը, մասնավորապես նախագահին և փոխնախագահին՝ ինձ հանդիպելու, ճիշտ բառեր գտնելու, մոտիվացնելու համար: Շնորհակալ եմ նաև այն մարդկանց, որոնք ինձ գրում և քաջալերում էին, հարցնում՝ երբ եմ պատրաստվում միանալ Հայաստանի ազգային հավաքականին: Ես դարձել եմ շատ ջերմ ընտանիքի մի մասնիկը և գիտակցում եմ ողջ պատասխանատվությունը: Մարդիկ վստահել են ինձ, և ես կաշխատեմ արդարացնել բոլորի հույսերը»,- ՀՖՖ պաշտոնական կայքին տված հարցազրույցում ասել էր Յուրչենկոն:
Վերջինիս խոսքերը վկայում են, որ հայազգի դարպասապահը տարիներ շարունակ երազել է կրել մեր հավաքականի մարզաշապիկը։ Տարիներ շարունակ ՀՖՖ նախկին ղեկավարությունը՝ ի դեմս Ռուբեն Հայրապետյանի, իբրև փորձում էր Յուրչենկոյին դարձնել Հայաստանի հավաքականի ֆուտբոլիստ, բայց… Այո, Յուրչենկոն խաղում էր Ռուսաստանում, և կային խոչընդոտներ՝ կապված լեգեոների կարգավիճակի հետ։ Հիմա արդեն պարզ է, որ Յուրչենկոն իր երազանքն իրականություն չի դարձրել ՀՖՖ-ի ոչ այնքան ճիշտ մոտեցման պատճառով։
Ի դեմս Յուրչենկոյի՝ Հայաստանի ազգային հավաքականն Իռլանդիայի խաղից 8 տարի անց ունի դարպասապահ, և դա ամենակարևորն է։ Միևնույն ժամանակ պետք է ընդունենք նաև, որ ինչպես 2012 թվականին, այնպես էլ այսօր մեր հավաքականը չունի երկրորդ դարպասապահ։ Մեկ ամսից մեր հավաքականը կսկսի պայքարը Ազգերի լիգայում, որից հետո կմեկնարկի աշխարհի առաջնության ընտրական փուլը։ Հուսանք, որ Կապառոսի նպատակը կդառնա իրականություն։ Հուսանք նաև, որ վճռորոշ խաղերում Հայաստանի հավաքականը չի ունենա փոխարինող դարպասապահի խնդիր։