Ախթալա քաղաքում բացահայտված մանկապիղծ գործարար և իբր բարերար Սերոբ Տեր-Պողոսյանի դատավարության ընթացքում արձանագրվում են թերևս է՛լ ավելի ապշեցուցիչ իրողություններ, քան հենց մանկապղծության դեպքի բացահայտումն է: Ինչպես պարզ է դառնում դատական պրոցեսին հետևող լրագրողական հրապարակումներից, դատական պրոցեսի ընթացքում դատարան ներկայացած երեխաների ծնողները պաշտպանում են Սերոբ Տեր-Պողոսյանին՝ համարելով, որ լրագրողները նրա դեմ այսպես ասած «գործ են տվել»:
Մանկապղծի ձեռքի տակով անցած երեխաների ծնողները նրան շարունակում են բարերար համարել, համարել, որ նա օգնել է իրենց, իսկ ահավոր հանցանքը բացահայտած լրագրողներին դիտում են իբրև թշնամիներ: Սա բացառիկ խայտառակություն է, և թերևս մանկապղծությունից ավելի մեծ խայտառակություն, երբ ծնողը պաշտպանում է իր խեղված երեխայի դահճին: Սա վկայում է հանրային այն մեծագույն բարոյահոգեբանական դեգրադացիայի մասին, որ ապրել և ապրում է հայ հասարակությունը, և հատկապես՝ հեռավոր մարզերում գտնվող հասարակությունը:
Սոցիալ-տնտեսական ծանրագույն պայմանները փաստորեն խեղել են մարդկանց հոգին ու միտքը, և նրանք պատրաստ են ընդունել իրենց երեխաների գնորդին որպես բարերար, որն օգնում է իրենց: Մի քանի օր առաջ Սերժ Սարգսյանը փորձում էր հասարակությանը համոզել, թե Հայաստանը չի դատարկվում և պետք չէ Ադրբեջանի ջրաղացին ջուր լցնել: Պարոն Սարգսյան, Հայաստանը չի դատարկվում, դատարկվում են մարդկանց հոգիները, և դա էլ ավելի սարսափելի է: Դատարկվում է բարոյականությունը, դատարկվում է արժանապատվությունը, դատարկվում է զավակի հանդեպ ծնողի սերը:
Եվ դա է այն սարսափելի պատկերը, որ կա այսօր Հայաստանում: Վաղը կարելի է ևս մի խորհրդակցություն հրավիրել նախագահականում և խոսել այն մասին, որ իրականում պատկերն այնքան էլ սարսափելի չէ, որ ծնողներն իրականում ոչ մի լրագրողի դատի չեն տվել Սերոբ Տեր-Պողոսյանի բարի համբավն ու արժանապատվությունը ոտնահարելու համար: Իրականում սակայն իրավիճակն իհարկե ամենևին էլ զավեշտալի չէ՝ հիրավի ողբերգական է: Եվ սա մեր բոլորի ողբերգությունն է, պետության, հասարակության, այդ ծնողների, և նրանց երեխաների ողբերգությունն է:
Կարո՞ղ է արդյոք ծայրահեղ աղքատացման և բարոյահոգեբանական դեգրադացիայի հասած քաղաքացին պայքարել իր իրավունքների, ազատությունների, իր քվեի համար: Չի՛ կարող: Եթե կարող են լինել պիղծ մարդիկ, ովքեր ինչ ասես կարող են անել երեխաների հետ և ծնողի կողմից դեռ ընկալվել բարերար, ապա մի՞թե զարմանալի է, որ ինչ ասես կարող է կատարվել այդ մարդկանց քվեի հետ, որը նրանց համար հաստատ զավակից ավելի թանկ չէ:
